Edward

6 | Liam

Running is cheaper than therapy.

6 | Liam

Toen ik terug naar huis begon te stappen zag ik een winkel en besloot om boodschappen te halen aangezien er alleen maar wapens te vinden waren in mijn nieuw appartement.

Toen ik alles gevonden had betaalde ik en stapte naar huis met in mijn linker hand de zak. Ik zag mijn appartement in zicht komen en stapte snel naar binnen, het was hier een stuk warmer dan buiten. Ik zette de zak met boodschappen neer tegen de stenen grond en hief mijn arm op en duwde op de knop van de lift, het wachten duurde een tijdje en uiteindelijk schoven de deuren open.

Ik nam de zak weer op en stapte de lift in, de deuren begonnen net dicht te schuiven toen ik iemand hoorde roepen om de deuren open te houden. Eigenlijk wou ik op de knop drukken zodat de liftdeuren sneller dicht schoven maar een hand stopte de deuren zodat ze weer open schoven. Ik nam snel mijn vinger van de knop af en forceerde een glimlach toen de jongen binnen stapte. Hij keek met zijn bruine ogen in mijn bruine ogen.

"Ik wou ook net mijn hand tussen de deuren steken." Loog ik, hij glimlachte vriendelijk terug. "Geen probleem. Ik ben Liam." Zei hij. Ik bestudeerde zijn gezicht. "Elizabeth." Zei ik. Hij is knap.

"Ik heb jou hier nog nooit eerder gezien, ben je nieuw?" De liftdeuren schoven dicht en drukte op de twee. "Vijf" zei hij en ik drukte op de vijf. "Jep, gisteren aangekomen." Zei ik. "Welkom." Zei hij, de liftdeuren schoven open. "Dankje Liam." Zei ik en nam mij zak op en ging de lift uit. "Tot de volgende keer." Hoorde ik hem zeggen ik draaide me om en lachte naar hem voor de liftdeuren dicht schoven.

Ik stapte tot het einde van de gang en draaide de deur open met de sleutel en stapte naar binnen, ik ging naar de keuken en zette de zak neer op de tafel en ging naar de deur en draaide hem weer dicht.

Nadat ik alles op zijn plaats had gezet, zette ik me neer in de zetel en zette de tv op. Ik zapte wat tot american horror story op kwam. Ik bleef er naar kijken gewoon omdat Evan Peters er in voor kwam.

Toen het gedaan was zette ik de tv uit en ging naar mijn kamer. Ik deed een witte T-shirt aan en een zwarte legging met mijn loopschoenen en deed ze aan, ik zocht naar m'n fluovestje en deed het aan toen ik het gevonden had. Ik deed mijn haren in een staart en stretchte wat. Ik nam een klein zakje dat ik rond mijn middel vast kon maken en stak mijn gsm, sleutel en mijn zakmes dat ik altijd mee had er in.

* * *

Ik was door een park aan het lopen dat op zes straten van me af was. het was al donker en er was niemand te zien, om de tien meter was er een lantarenpaal. Er droop zweet langs de zijkanten van mijn gezicht, nek en rug omdat ik ongeveer al een uur aan het lopen was. Ik deed nooit oortjes in tijdens het lopen omdat ik het graag hoor als er iemand anders aan kwam lopen of fietsen.

"Hey Elizabeth." Hoorde ik Harry's stem zeggen, ik stopte met lopen en zocht naar hem. Hij zat neer op het bankje. "Je bent me wel 5 keer voorbij gelopen." Zei hij, ik plaatste mijn handen op mijn heupen. "Weet ik." Zei ik en ademde diep in en uit. "Waarom blijf je me volgen?" Vroeg ik.

"Ik volg je niet." Zei hij ik stapte dichter naar hem toe, hij bekeek me van kop tot teen. "Stop met kwijlen." Zei ik en rolde mijn ogen. Hij gaf me weer die halve glimlach en keek dan in mijn ogen. "Ik kijk ook graag in je ogen." Zei hij. Ik antwoorde niet, ik draaide me om en begon verder te lopen.

"Beth!" Riep hij achter me, ik draaide me om. Hij kwam naar me toe gestapt "Edward kijkt er naar uit om je te zien, hij verwacht je om 20 uur stipt." Zei hij, hij nam een stap dichter en ik een naar achter.

"Ik kijk er ook naar uit om hem te ontmoeten, ik heb veel over hem gehoord." Zei ik. "Maar nu moet ik door." Zei ik en nam nog een stap naar achter, hij nam snel een paar stappen naar voor en sloeg een arm om mijn middel heen zodat onze gezichten dicht bij elkaar waren. "Waarom? Bang?" Vroeg hij. "Neen, ik ben het beu dat ik je overal zie. En dat je liegt dat je me niet volgt." Ik duwde zijn arm van me af en begon weer verder te lopen.

"Jammer, we gaan elkaar nog veel zien." Hoorde ik hem roepen. Ik schudde mij hoofd, ik was die jongen nu al beu.

Ik sprintte tot bij het appartementsblok en ging naar binnen en zag Liam staan, ik ging naast hem staan. "Liam toch?" Vroeg ik, hij keek opzij en lachte naar me. "Ja, de volgende keer kwam wel heel snel." Zei hij en lachte met z'n grap, ik lachte mee. "Ja." Zei ik. De liftdeuren gingen open en we stapte naar binnen, hij drukte op de twee en daarna op nummer vijf.

Ik fronste wat omdat hij het nog wist, ik herinnerde me amper zijn naam nog. "Ik stalk je niet hoor, ik kan goed dingen onthouden." Zei hij, ik knikte. "Loop je vaak?" Vroeg hij, ik knikte. "Jij?" Vroeg ik, hij knikte. "Misschien kunnen we eens samen gaan lopen?" Vroeg hij. "Graag." Zei ik "Morgen?" Vroeg ik. "Tuurlijk, rond 20 uur?" Vroeg hij, de liftdeuren gingen open. "Kan het om 19 uur? Ik heb dan al iets gepland om 20 uur." Zei ik, hij knikte.

De liftdeuren begonnen weer dicht te schuiven en ik duwde er tegen zodat ze weer open gingen. "19 uur is goed. Ik zal naar je toe komen." Zei hij. "Oké, nummer 29. Dag Liam." Zei ik, hij gaf me een grote lach. "Tot morgen Elizabeth." Zei hij.

De deuren schoven dicht en ik ademde diep uit, waarom is hij zo knap. Ik ging naar het einde van de gang en nam mijn sleutels en opende de deur, ik draaide de deur meteen dicht achter me en legde mijn sleutels weg. Ik nam mijn pyjama uit de kleerkast en ging daarna naar de badkamer, ik legde mijn pyjama neer en nam een handdoek klaar. Ik liet een bad lopen en nam mijn boek waar ik op het vliegtuig in begonnen was.

Ik kleedde me uit en liet me neerzakken in het warme water, ik zette de kraan uit en nam mijn boek en begon verder te lezen.