Her zaman mutlu olanların içinde dipsiz çukurlar vardır, derdi dadım. O yüzden ağlamaktan korkma yoksa içinde dipsiz bir çukurun açılmasına izin verirsin diyerek gözlerimden yaşların patır patır dökülmesini sağlardı.
Annem de, babam da sert insanlardı. Aslında babam sadece duygularını saklamaya çalışan bir zavallıydı. Her zaman kendi zayıflıklarını 'erkek' olmakla kapatmaya çalışırdı. Ama bilmiyordu ki erkek olmak, insan olmaktan farklı değildi.
Babamın deyimiyle erkek olmadığımı sadece bir insan olduğumu fark etmem lisenin ikinci yılındaydı. O zamana kadar hiçbir kadına ilgi duymamış, her zaman onlardan kaçmıştım. Ama o sene tehlikeli biriyle karşı karşıya kaldığımda her şey anlamlanmıştı. Ondan kaçamamış fakat bir şeyden emin olmuştum. Kadınlara karşı kesinlikle arzu ya da çekim duyamıyordum.
Ve üniversitenin ikinci senesinde yine olanlar olmuştu. İki uğursuz sayım gibi bir şeydi. Ailem her şeyi öğrenmişti.
Babam o sinirle beni yavaş yavaş ölmeme seyirci kalacağı bir kliniğe yatırmak isterken annemin son anda çıkışıyla bu lanet çiftliğe gelmiştim. Hayatımı mı kurtarmıştı yoksa içimde başka bir dipsiz çukur açmaya mı çalışıyordu, bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim, içimde dipsiz bir çukura sahip olan sadece ben değildim. ^^^^
Öncelikle merhaba millet! Ben yavaştan geri dönmeye çalışıyorum. Bu ficin konusunu çooook önceden taslaklarımaChanSoo diye kaydetmişim. Oturup adamakıllı düşününce ChanBaek olması daha iyi olur, dedim. Hiç olmadı sonra ChanSoo olarak da yazarım asdfghjk Konu benim değil mi, ayol?
Her neysem yan çift olarak KaiSoo yaptım -ki onlarsız olmaz. Zaten onlar hakkında bu fic için epey düşünmüş olmalıyım ki Kyungsoo efendinin çiftçilik hayali olduğu ortaya çıktı asdfghjk Ekip biçmek istiyormuş. Şaşırdık mı? Tabii ki ama Kyungsoo işte, kalplerimiz karşılıklı asdfghjklş
En kısa zamanda bölümleri atmaya başlayacağım. Bekleyin beni mübarekler :'D
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
