2+1 🎈

BÖLÜM 4.

Telefonuma gelen mesaj ile gözlerimi zorlukla araladım. Telefonumu bulunca sınıf arkadaşım Nil Su'dan gelen mesajı açtım ve çığlık atıp sevinçle bağırmaya başladım.

"Yavrum olanlar ve olmayanlar Su, mesaj atmış; bugün şube toplantısı olduğu için okul yokmuş."

Demir, heyecanla gözlerini açtıktan sonra "Su candır." dedi neşeyle. Bu sevinçli haline gülerken okulun olmaması işime gelmişti.

Vefa, "Yaşasın H2O." diye bağırınca gözlerimi devirerek sayısala bu kadar meraklı olmasına bir kez daha lanet ettim.

"Demir, bu kızı hep sen böyle yaptın IQ'suz pezevenk." diyerek sinirle homurdanmaya başladım kendi kendime. Tam o sırada Yankı da ayağa kalkmaya çalışmış fakat her seferinde birinin ayağına takıldığı için yere düşmüştü. En sonunda da pes etmiş olacak ki oturduğu yerden konuşmaya başladı. "Su hayattır. Hayat su." diye saçma sapan bir tepki verip uyumaya kaldığı yerden devam etti. Hepimiz gülerken abim, yattığı yerden kafasını kaldırarak bağırdı.

"Reklam yapmayın lan."

Baygın bakışlara abime dönüp "Belki ticarete atılacağız abi." dediğimde gözlerini kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra dudaklarını araladı.

"Sana buradan bir yumruk atarım görürsün sıpa seni." deyince gözlerimi devirerek taklidini yaptım gizlice.

Ne kadar da güzel anlaşıyoruz ama değil mi?

Şu anki halimize bakarken "Allah'ım yalvarırım beni geri zekâlı insanlardan uzak tut, ben çok sinirli bir insanım." diye sinirle söylendim. Açlıktan midem belime yapışmak üzereydi fakat bir insan evladı kılını dahi kıpırdatmıyordu. Hepsi birbirinin üstüne uzanmış, telefona gömülerek sosyal medyanın bağımlısı olmuşlardı. Yani sanki telefonu sağ ellerine uhu ile yapıştırmışlar, böyle ayrılırlarsa organlarını kaybedeceklerdi. Sinirlenince sinirlendiğim için tekrar sinirleniyorum süper psikoloji gerçekten.

"Sen istiyorsun dayak?" diye garip ve saçma bir cümle kuran abim ile gözlerimi kocaman açıp ona doğru döndüm. Sanki İngiliz beyefendisi de yeni Türkçe öğrenmiş.

"Gelmiş bana iğrenç, anlatım bozukluğu olan bir cümle kuruyorsun. Yapma abi. Yemin ederim tiksindim şu an senden." diye hızlı hızlı konuştuğum için durup birkaç saniye öylece bekleyerek soluklandım.

"Laden, sus beynime tecavüz ettin. Ses tellerine asılıp ip atlarım susmazsan." diye tehdit eden Asi ile el mahkum köşeye çekildim sessizce. O sırada Demir'in dikkatli bir şekilde bana baktığını görünce ne var dercesine göz kırptım.

"Kızıl kafa, sen kilo mu aldın acaba?"

O, böyle söyleyince bir kendime, bir Demir'e sonra tekrar kendime baktım ve ardından konuşmak için dudaklarımı araladım.

"Yok kanka, böbreklerim beni kilolu gösteriyor yoksa zayıfım ben." dedim gayet ciddi bir ses tonuyla.

Vefa, kahkaha attıktan sonra "Yok canım, kemiklerin iri senin yoksa zayıfsındır kesin." demesiyle sinirle gözlerimi kısıp tek kaşımı kaldırdım.

Abimin "Yine beyin tutulması yaşıyor bu kız." dediğini duyunca gözlerimi devirerek "Abi, sen üniversiteye ne zaman gideceksin?" diye sordum merakla. Kafasını bana çevirirken gözlerini de kısmıştı. Salak çocuk, böyle yapınca kendini yakışıklı zannediyor.

"Gideyim de onunla bununla fingirdeş değil mi?"

Ne kadar da kısmetimi kapatan bir abi ama!

Oflayarak ayağa kalktım ve mutfağa doğru ilerleyip patates kızartmaya karar verdim. Patatesleri yıkadıktan sonra kabuğunu soymaya başladım ve tam o esnada Demir, mutfağa girdi.

"Oha, kızım motorla mı kesiyorsun lan?"

Tamam kabuklarla beraber patatesin yarısını da kesmiş olabilirim ama bu onu hiç ilgilendirmezdi.

"Şerefsiz." deyip kötü kötü baktım suratına.

Güldükten sonra "Deme öyle kanka günah." demesiyle dudaklarım şaşkınlıkla aralandı.

"Beşinci boyut mu izledin sen bakayım?" dediğim sırada "İmana geldim" demesiyle ufak bir kahkaha attım ama daha sonra hızla ciddi halime döndüm ve onu hızla mutfaktan kovup işime kaldığım yerden devam ettim.

Yalnız bu patatesler niye yamuk oldu ya? Keşke zamanında annemi dinleyip birkaç yemek tarifi öğrenseydim.