Dear Soulmate

Chapter 23:Silence

A/N: Sensya tagal mag update, wala kasi talaga akong maisip.. hindi rin ako sure kung natagal itong update na ito.. kaya pag pasensyahan.. masaya lang talaga ngayon si Ms. Author kaya wala na sa sarili magisip

_____________________________________________________________________________

[Ethan's POV]                                            

Tahimik..

Tahimik..

Tahimik kaming dalawa..

Ewan ko ba kung bait, hindi naman kami magkaaway..

Siguro nailang na kami dun sa nangyari kagabi..

 Buti na lang hindi tama yung forecast at hindi nagtagal ng sobra yung Signal #10

Hindi naman masama yung nangyari...

Ewan ko ba.. Nakakailang lang siguro yun.. kasi hindi naman talaga kami..

Tingin ko dapat hindi ko na tinanong yun...

Wala nanamang natakbo sa isip ko..

Tahimik..

Tahimik..

Tahimik..

Tahimik..

Hanggang sa dumating na kami sa school, pero walang bumaba.. nakaupo lang kami pareho.. ang hirap naman ng ganito..

"Ethan.." tumingin ako at nakatingin na pala sakin si Andy...

"Ano yun?" ano ba sasabihin niya sakin?

I hate you?

Ayaw na kita makita kahit kailan?

Wag kang umasa?

Last na pagkikita na ito?

Napaparanoid na ako sa mga iniisip ko, pero you can't blame me dahil alam ko na wrog move talaga yung sinabi ko kagabi..

Magsasalita na siya ng..

*knock knock* (imagine niyo na lang yung tunog pag may kumatok sa bintana ng kotse)

Napatingin kami pareho at nakita namin si Shannen...

Binaba ko yung bintana, bakit ba siya nandito? Baka awayin nanaman niyan si Andy o kaya naman eh ipilit yung sarili niya sakin..

"Andy pwede ba tayong magusap?" hindi naman nagisip at biglang bumaba si Andy sa kotse at naglakad sila papalayo..

Ano kaya yung sasabihin niya dapat sakin?

[Andy's POV]

"Ethan.." yun lang yung nasabi ko, sa oras na patingin ko sa kanya..

Hindi ko kasi alam kung pano ko siya kakausapin after kong hindi masagot yung tinanong niya sakin kagabi..

"Ano yun?" bigla naman niyang tinanong.. ano ba sasabihin ko... right time na ba ito para sabihin sa kanya?

Siguro kung sasabihin ko sa kanya ito ngayon parang sinagot ko na din yung tanong niya..

Pero pano kung mali ang isipin niya? Pano kung.. lahat magbago

Baka masyado lang naman akong umaasa.. masyadong binibigyan lahat ng ginagawa niya para sakin ng meaning.

Hindi eh, ayaw ko naman din kasi magsisi pag dating sa huli..

At least if ever hindi maging ok ang lahat nasabi ko.. hay bahala na nga!!!

*knock knock*

Tumingin ako at nakita ko si Shannen.. binaba naman ni Ethan yung bintana..

Nakatingin siya sakin, alam niyo mga readers kahit nagalit na sakin ng sobra sobra itog si Shannen mahal ko parin yang kaibigan ko... Miss ko na nga yan eh!!

"Andy pwede ba tayong magusap?" nagulat naman ako dun sa sinabi niya..

Pero bumaba agad ako ng walang sinasabi kay Ethan..

Naglakad kami ng sabay ni Shannen papalayo..

Pero ramdam ko parin na nakatingin si Ethan..

Naku! Ethan sorry talaga.. hindi ko pa kasi pwede sabihin..

Siguro kaya dumating si Shannen kasi hindi pa right time na sabihin sayo na..

Mahal Kita.

__________________________________________________________________________

A/N: Pasensya.. Hindi ganun kahaba ang update ko ah! Babawi ako sa next time, bukas baka sandali lang ako mag online. Recital ko na!! Sana maayos ang performance.. Sa mga di nakakaalam nasayaw ako. Anyways baka wala din ako sa Saturday, may swimming kami ng mga kaibigan ko. Bali Sorry talaga kasi hirap na mag update. Tiyaka masaya kasi ako kaya ganito lang ang chapter na ito. Wag na magreklamo na publish ko na.

VOTE and COMMENT!!

Inspired kasi ako dahil kay Blue =)