Sıradan bir gündü işte. Okuldan gelmiş evde oturuyordum. Birden watsaptan bi mesaj geldi. Tanımıyordum. Hemen konuya girdi. Arkadaşım seni çok beğenmiş dedi. Konuşmamızı istedi. Şaşırmıştım. O gün biraz konuştuk. Ertesi gün telefona mesaj geldi. O atmıştı. Selam senden hoşlanıyorum tanışalım mı gibi bir şey yazıyordu. Şu an ne yazdığını hatırlayamayacak kadar çok acı çekiyorum. O gün tüm gün konuştuk. Bitmesi gereken tonlarca ödevim vardı ama bi kelime yazıp tekrar ona dönüyordum. Futbolu seviyordum. Koyu bir taraftardım. O da öyleydi. Aynı takımı tutuyorduk. Ve futbolcuydu. O an ilgimi çeken tek şey oydu. Kısa zamanda yıllardır tanıyorum gibi hissettim. Ertesi gün tuttuğu takımın formasını giyip gelmişti sınıfa. O kadar tatlıydı ki gizlice fotoğrafını çektim. Sürekli etrafımda dolaştı o gün. Eve gidince mesaj atana kadar onun fotoğrafını izledim. Mesaj attı ve biz yine konuşmaya başladık. Onunla konuşmak güzel gelmeye başlamıştı ama korkuyordum birine bağlanıp acı çekmekten korkuyordum. Yine konuştuk saatlerce. Benden bir sınıf büyüktü. Okulda sürekli beni izlemiş öyle demişti. Ayakkabıların çok tatlı, o eşofman sana çok yakışıyor ve düz saçın favorim demişti. İkimiz de yarın okulun olduğunu bildiğimiz halde konuşmayı kesemiyorduk. Ertesi gün heyecanla gittim okula. Formamım üstüne giydiğim kırmızı bir kazak vardı. Kazağına ölürüm demişti bana. O gün evde ona anlattım duygularımı. Seninle olması çok zor dedim. Sebebini sordu. Korkuyorum dedim. Beni bırakıp gitmenden korkuyorum. Öyle bir şey olmayacak dedi. Yarın futbol maçı vardı. Okula gelmeyecekti. Sabah bana gülümseyerek gitti maça. Öğleden sonra yanıma geldi. Ayağını incitmişti. Ona rağmen kapıda beni beklemişti. Ayağına ne oldu dedim. Burktum ama senin için gol attım dedi. Bunu söylerken tıpkı bir çocuk gibiydi. Saçlarını karıştırmak istedim. Ama kendime engel olmam gerekiyordu. Onun ayağı acımıştı yüreğime bi şey oturmuştu lan resmen bi an nefessiz kaldım böyle. Böyle geçti günler. Ona seni seviyorum diyeceğim günü bekliyordu. Çok beklettim onu. Pazar günü matematik sınavına çalışıyordum. Saat beş civarıydı. Bıraktım kalemi kitabı ve upuzun bi mesaj yazıp sonuna seni seviyorum û da ekledim. Okula gidince konuştuk biraz. Deli gibi sevindiğini söyledi bana. Seni hiç üzmiycem dedi. Ben de inandım. Sevgili gibiydik o zamanlar. Ama teklif etmemişti bana. Sürekli konuşuyorduk ve çok eğleniyorduk. Uzun bi zaman böyle oldu bu. Yılbaşı gecesini mesajlaşarak geçirdik. Hani yılbaşına nasıl girersen öyle olur diyorlar ya o iş öyle değil işte. Yaşadım en ağır şekilde. Biliyorum. Öyle kalmıyor. Yılbaşı gecesi gibi olmuyor hiçbir şey. 1 Ocak günü öğle yemeğinde mesaj atıp sınıfa gelmemi istedi. Okulun kapısında bekliyordu beni. Sınıfa çıktık birlikte. Sıraya oturup konuştuk baya. Sonra aniden indi sıradan. Önüme diz çöktü. Ne olduğunu anlamadım. Havalı derdi hep bana. Havalı yazan bilekliği çıkarıp koluma taktı seni seviyorum dedi, dilim tutuldu o gün adı konulmuştu işte her şeyin. Çok güzeldi her şey. Soğuk oluyordu hava onun servisi dakikalar önce erken gelmesine rağmen benim gelmemi bekliyordu kapının önünde. Sınıfa kadar yürüyorduk hep birlikteydik. Her teneffüs yanımdaydı. Ben sürekli yazı yazardım her teneffüs o da hiç sesini çıkarmadan beni izlerdi. Sabahları poğaça ve çay alıp gelir, gülen gözlerle bana bakardı. Giderken servise bindirip öyle giderdi. Gider gitmez arardı ve eve gidene kadar konuşurduk. Serviste uyuma uykunu görüp aşık olurlar derdi. Aşkım değildi sadece, abimdi, arkadaşımdı, canımdı benim. Canım giti be ben size bunu nasıl anlatayım. Telefona cevap vermediğim zamanlar beni armaya çıkardı. Bulunca altın bulmuş gibi sevinir hep yanımda yürürdü ama biliyorum dokunmaya kıyamazdı. Teneffüste o masaya otururdu ben de sıraya oturup başımı onun dizine koyardım. O hep beni izlerdi. Sinirliydi çok ben de öyleydim o benim de öyle olduğumu bildiği için alttan alan taraf olurdu hep. İnatçıydım ben o da deliler gibi kıskançtı. Arkadaşlarla dalga geçiyorduk endüstri meslek lisesi ne gidicez diye. O da teneffüs e gelmişti. Gidemezsin dedi ben de inat edip gidicem dedim. Biraz atıştık böyle yumruğunu kapıya vurmasıyla kapının içine göçmesi bir oldu. Tüm okul bize bakıyordu. O sinirle çıkıp gitti. Arkadaş geldi yanıma. Melih e rastladım yolda, ağlıyordu dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Arkasından koşup kendime çektim. Gülümsedi bana ben de ona. Barıştık hemen kızamıyorduk ki zaten. İlk sarılmamız müzik sınıfında oldu. Hocanın gelmesine yakın sınıfa geldi. Birbirimize karşı koyamayıp sarıldık. Ulan hala hissediyorum kokusunu. Birgün abim geldi lan nasıl koştum kapıya anlatamam. Onun kokusuydu bu. Abim parfüm değiştirmiş. Kaç kez o şişeyi alıp kokladım ben gizlice. Bana parfüm sıkıp atkı vermişti. Uyumuştum ben o atkıyla. Sana sarılır gibi sarılıp. Hiç çıkarmazdı kırmızı gömleğini. Çünkü bi tek o gömleği koklardım ben. Her neyse. Sımsıkı sarıldık lan. Başımı omzuna rastladım. Herkes ooo çekiyordu. Biz duymuyorduk ki hiç birini. Ayrılmadık aq. Hoca yakalayacaktı az kalsın. Her günüm çok güzeldi onunla. Ellerim hep üşüdü benim o da ısıtırdı hep. Ben okulun voleybol takımındaydım. O da futbol. O kısa şortları maçta giyersen bakan herkesi döverim demişti bana. Ara sıra beni bırakmandan korkuyorum diyordum. Bırakan orospu çocuğu demişti lan bana. Seni bırakırsam bu mesajları herkese dağıt o zaman ibneyim ben demişti. Hep şarkı söylerdi bana.? Bu böyle devam etmedi. Sonra ne mi oldu?... İlk olayın koptuğu yer sevgililer günü oldu. İsmim elif benim. Elif gibi sevmek diye kitap var. Çok popülerdi o ara. Onu aldım ben. Tüm sayfalarına şiirler yazdım. Hepsini kendim yazdım. Bir bir tek tek döktüm içimi. Şerefsizim Nazim Hikmet diz çekerdi lan önümde. Verdim o kitabi ona. O bana bi şey almamıştı.. Hiç takmıyordum hediye felan. Tek gülümsemesi yetiyordu ki zaten İşte o günden sonra meğer bitmiş her şey de benim haberim yokmuş. Durup dururken uzaklaştı benden. Mesaj atmadı. Sınıfa gelmedi, sabah kapıda beklemedi, bana gülümsemiyordu artık. Birkaç hafta böyle oldu. Sonra arkadaşıma mesaj atmış ayrılmak istiyorum diye. Duyunca konuşmadım lan. Ağlayamadım bile. Peki diyebildim sadece. Sürekli takip ediyordum ama ben onu gizli gizli. Kızlarla instagrama fotoğraf atıyordu. Birgün bi kızla konuşmasının ss nı atmış. Birlikte Galatasaray marşı söylemişler. Lan bundan daha acı ne olabilir. En sevdiğim marşı duyunca içim yanıyor şimdi benim. Ciğerim parçalanıyor lan. Geri döndü birkaç hafta sonra bana. Ama yine bana değil arkadaşıma mesaj attı. Unutamıyorum yazmış nasıl mutlu oldum da gülmemek için dişimi sıktım anlatamam lan. İstemiyorum dedim. Artık kalktı benim gemim senin limanından. Hemen başka bi kız bulmuş tabi. Çok zaman geçirmişler onunla. Sonra o kızı da bıraktı. Kız her yerde acısını haykırdı. Benden nefret eden kızı anonimden teselli ettim lan. O kız benim sayemde ayakta şimdi. Ben sardım onun yaralarını. Yaralarıma sebep olanın yarasını sardım daha ne diyim lan. Niye yazıyorum bunları çünkü gidiyor o memleketine ve geri dönmeyecek. İçimde daha güzeldi belki ama içinizde de olsun istedim. Keşke tüm yaptıklarıma değseydin. Gözlerinden öptüğüm adam.
