8 Şubat 2014. İlk fotoğrafını gördüğümde hissetmiştim hayatımda büyük ve kalıcı yaralar bırakacağını. İlk gülüşünü gördüm senin. Fotoğrafta gördüm gerçi. Ama ben öyle gülüş görmedim be. Sana '' sarı '' derler hep. O sarı saçların için. Ah o saçların. Hep oynamak istedim onlarla be. En büyük hayalim sana sarılmaktı o ayrı tabii. Sana yazdığım yazılar, şiirler , çizdiğim resimlerin , gülüşünü ezberlediğim fotoğrafların , vücudundaki benlerini bile ezbere bildiğim anıların var elimde. Kocaman seni sığdırmıştım şu küçücük kalbime. Nefes alma sebebimdin. Hergece '' o gülüşünü öpeyim sevdiğim. '' diyip uyurdum ben. Her sabaha uyanmak için sebebim sendin. Hani insanlar mucize arar ya , sen benim mucizemdin işte. Çevremdekilere sürekli anlatırdım seni. Yazdığım yazıları nasıl sevgiyle yazardım. Sadece fotoğraflarını görmüştüm ama. Hiç gerçekte görememiştim o gülüşünü. Ah o gülüşün herşeyim olmuştu benim. Benim sevdiğim kadar seven olur mu seni onu düşünüyorum ben hep. 28 Mart 2014 benim doğum günüm. Yanımda seni hergün her dakika anlattığım arkadaşım var. Yine seni konuşuyorum onunla oturmuşuz dışarıda. Kafamı çevirdiğim an gülüşünü görüyorum. Kalbim hızlanıyor hemen. İlk defa karşımda duruyorsun. İlk defa gülüşünü görüyorum. Arkadaşımda seni görüyor benim gibi. Bana sesleniyor ama ben duymuyorum. Senin gülüşünü izliyorum sadece. '' O gülüşün aşık olmak için yeterli '' diye geçiriyorum içimden. Sen dönüyorsun sonra , ilk kez göz göze geliyoruz. Bakıyorsun bana yabancı gibi. Tanımıyorsun çünkü beni. Seni herşeyinle ezbere bilen beni tanımıyorsun. Yanındakiler bişey söylüyor bana bakıp hafifçe gülümsüyorsun. İçimdeki kelebeklerin tarifi yok o an. Cebimde ise sana verme hayali kurduğum mektubum. Elim direk ona gidiyor , bakışlarımız hala birbirimizde geri çekiyorum sonra elimi. '' Versem ne değişecek '' diyorum '' beni tanımıyor bile." Bir yere giriyorsunuz siz arkadaşlarınla sizi beklemiyoruz ama bizde arkadaşımla ordayız. Otururken çıkıyorsunuz bu kez bakışlarımız bile buluşmuyor . Gözlerim gözlerinden mahrum kalıyor. Uzun zaman geçiyor aradan unutuyorum seni. Bitiyorsun bende. Yazılarını bile atıyorum. Atarken tek birşey düşünüyorum '' Birgün sana bunları versem beni sever misin yoksa dalga mı geçersin? '' Annemle yoldayım bir gün sokaktan yürüyoruz. Seni görüyorum aylar sonra. O gülüşünle karşılaşıyorum ama tek bir farkla bu kez senin bana baktığını görüyorum. İçimde öldüğünü sandığım kelebekler uçuşuyor yeniden. Kalbim göğüs kafesimden fırlayacak gibi oluyor. Elim ayağıma dolaşıyor. Boyun uzamış tarzın değişmiş , saçların biraz daha uzamış. Ama gülüşün hala aynı. Geçiyoruz birbirimizin yanından hatta kollarımız bile değiyor. Benim için neler hissettiren sen hiçbir şey hissetmiyorsun. Bu canımı yakıyor yine. Yaz gelmiş. Arkadaşımlayım , benim yanıma gelmiş ve uzun bir aradan sonra beraberiz. Cadde de yürürken ben yanımdakilerle konuşuyorum. Öbür arkadaşım dürtüyor beni '' Kafanı kaldır ve tam karşıya bak. '' Bakışlarım seninkilerle buluşuyor anında. O gözlerin benim gözlerimi sarmalıyor. Kelebekler yine canlanıyor içimde. Kalbim yine hızlı atıyor. Gülüşün yok bu kez yüzünde. Tahmin ediyorum sebebini. Sadece 1 ay öncesinde beni gördüğünde saçlarım belime kadar uzunken şimdi sadece dudak hizama geliyor. Karşımda duruyorsun hatta bir süre. Kıpırdamıyorsun. Yanındakiler dürtüyor seni. Umursamıyorsun. Yanındakiler ne oldu diye sorduğunda '' Saçları gitmiş '' diyorsun. Duyuyorum ben , donup kalıyorum yanından geçerken. Benim sadece tahmin olarak yürüttüğüm şeyi sen gerçekten düşünüyor oluyorsun. Kelebeklerim bile şaşırıyor buna. Umrunda olduğumu hissediyorum ve bu mutluluk veriyor bana. En sonunda yürüyebiliyoruz. Ben kapının önünde arkadaşımın yanında ağlarken o da sarılıyor bana. '' Saçlarını kestiğini farketti. '' diye bana fısıldıyor sessizce. Bende ona fısıldıyorum '' Onun o gün ki gülüşünü görünce , o gece kestiğimi farketmeyecek ama.''
