Meral,mert ve cemre evdeydi..
Meral:ya cemre saat 1 oldu ama eylül uyanmadı bir şey mi oldu acaba
Cemre:bende merak ettim meral,uyandıralım bence
Meral:Aynen..ben uyandırırım
Meral eylülün odasına gitti..Yatak bile açılmamıştı..Salona döndü..
Mert:meral ne oldu bu halin ne senin?
Meral:mert..Eylül yok..
Cemre:nasıl yok meral ne diyorsun?
Meral:yok işte yatağı açık değil..Gece gelmedi mi bu kız?
Cemre:hepimiz uyuyorduk..Gelmiş olması gerekiyor..Arayalım hemen
Cemre eylülü arar..Ama telefon evdeydi..
Mert:ee burada telefonu..
Meral:ya nerede Eylül cemre başına bir şey mi geldi
Cemre:ya deme öyle meral..Ben caneri ararım..Akşam geç olduğu için o bırakıyor eve
Cemre bu kez caneri arar..Canerde eve bıraktığını söyleyince meraklanırlar..
Meral:kaderi arayalım..Bir şey yapalım cemre
Cemre:arıyorum ama açmıyor
Meral:Serkanı arasana mert
Mert:gerek yok çünkü geliyorlar bakın
Serkan ve kader de eve gelip her şeyi öğrenirler..
Serkan:ya çıldırmak uzereyim nerede bu kız! Gerizekalıyım ya akşam peşinden gidecektim!
Cemre:Caner bırakmış eve dedim ya.
Serkan:nerede o zaman!
Cemre:Bağırma bana! Bilmiyorum!
Güney Songülün dediği şeyi algılamaya çalışıyordu..Bebeklerini kaybettiği için mi ayrılmak istiyordu yani?
Güney:Songül sen ne diyorsun ne ayrılması ben seni seviyorum sende beni seviyorsun
Songül:istemiyorum artık bu evliliği
Güney:Songül Bebeğimizi kaybettik sen de mi bırakacaksın beni! Anneme boyun mu egeceksin kızım!
Songül:Ben Çok yoruldum güney..Ugrasmaktan,savasmaktan çok yoruldum..Canım yanıyor anlıyor musun! Bebeğimi kaybettim! Haberim bile yoktu varlığından! Annenin yüzünden kaybettim!
Güney:Benim suçum ne ! Benim suçum ne songül! Benim canım yanmıyor mu! Benim de bebeğimdi o !
Songül:işte biz yan yana olduğumuz sürece hep acı çekeceğiz güney..Ben artık acı cekmek istemiyorum
Güney:ayrılmıyorum ! Senden ayrlmıyorum songül!
Songül:Güney yapma!
Onlar tartışırken kader Songülü aradı..
Songül:Efendim kardeşim
Kader:songül
Songül:Kader sen ağlıyor musun ne oldu
Kader:Songül Eylül yok..bulamıyoruz
Songül:Nasıl yok! Ne diyorsun kader baştan anlat şunu
Kader her şeyi anlatır..Akşam serkanla eylülün tartıştığını,eylülün işe gittigini,odasında olmadığını..Songül ve güneyde hemen kızlara giderler..
Songül:ya serkan üzdün yine kardesimi değil mi !
Serkan:songül konuştuk sadece!
Songül:Sen konuşma serkan sen konuşma her konuştuğunda üzüyorsun Eylülü! Nerede şimdi bu kız!
Cemre:Caner akşam eve bırakmış songül..Zaten telefonu da evde
Güney:Ama yatağı falan açılmamış diyorsunuz
Cemre:Aynen..ya çıkıp arayalım mı
Meral:Ne duruyoruz hadi çıkalım
Onlar çıkmadan zil çaldı..Gelen güneylerin karşı komşusu Elif teyzeydi..
Kader:Elif teyze bir şey mi oldu
Elif:Kader güneyle Songül taşınıyormus doğru mu
Kader:Yok öyle bir şey elif teyze icerideler onlar..
Elif:sabah bir kadın geldi onlara yanında iki üç adam vardı..
Kader:bir dakika elif teyze içeriye gel öyle anlat
Elif teyze anlattıkça güneyde Songülde şaşırıyordu.. Elif teyzenin tarifinden güneyin annesi olduğunu anladılar..
Elif teyze gitti..
Güney:Ya bu kadın dün yaptıklarından sonra nasıl yapar bunu!
Cemre:Annen ne yaptı ki dün?
Songül:Hiç hiçbir şey
Güney:öldüreceğim bu kadını bu kez! Eşyalarımızı alıp gitmek ne demek!
Songül:Güney bunu sonra konuşuruz kardeşimi bulalım ne olur
Serkan:Bir dakika Eylül eve gelmiş,telefonu da burada güney annen bir şey yapmış olmasın! Yapmadığı şey değil! Sizin kına da evinizi taşlamıştı!
Güney:Doğru söylüyorsun hemen arıyorum
Güney annesini arar..Selin önce açmaz..İki üç kere arayınca açar..
Selin:oğlum
Güney:Ya sen bana oğlum diyebiliyor musun daha! Ne yaptın sen! Evimin eşyalarını ne yaptın!
Selin:öğrendin demek ben senin için her şeyi yaparım biliyorsun
Güney:Nefret ediyorum senden! Doğruyu söyle eylüle ne yaptın!
Selin:Ne işim olur be senin arkadaşlarınla
Güney:Söyle diyorum arkadaşıma ne yaptın!
Selin:O evde..kapıyı üstüne kilitledim..Yapmasaydım seni arayacaktı!
Güney:Ya sen ne yaptın ! Eylül kapalı ortamda duramaz! Ona bir şey olursa seni öldürürüm anladın mı beni! Hayatımı mahvettin!
Güney kimseye bir şey söylemeden koşarak eve çıkar.diğerleri de pesinden gider..Eylül salonda baygın yatıyordu..
Songül:Güney..
Güney:özür dilerim..özür dilerim..Hepinizden..Annem..annem yapmış..
Serkan:Eylül! Eylül!
Songül:Güney..Annen nasıl bir insan ! Eylül kardeşim..
Mert:sakin olun biraz eve götürelim onu..
aradan birkaç saat geçti..Eylül kendisine gelmişti..Olanları anlattı..Güney annesinden bir kez daha utanmıştı..istanbuldan buraya gelip yine yapacağını yapmıştı annesi..Önce bebeğini öldürmüştü,sonra eylülü kilitlemisti..Songüle anneme boyun mu egeceksin demisti..Ama Songül haklıydı..Annesine artık daha fazla dayanamıyordu..Defalarca özür diledi eylülden..eylül de bir suçunun olmadığını söyledi..Ama güney kendisini sucluyordu..Mutfağa gitti..Songülde peşinden..
Güney:Sen haklıydın songül..Benim annem bize zarar veriyor..Ben özür dilerim..Biliyorum özür dilemekle bir şey olmayacak ama..Önce bebegimizi kaybettik sonra eylülü kaybedebilirdik..Bitsin..Bizim yüzümüzden cevremizde zarar görüyor artık..Boşanalım..
