My dilemma

Hoofdstuk 5

Ik kijk naar het smsje en mijn mond valt open. Ik voel mezelf helemaal trillen en ik bekijk het smsje nogsteeds. Ik merk niet eens dat de bel is gegaan want ik sta nogsteeds in schok. Ik kijk om me heen en ik zie niemand meer staan. 'Shit!' zeg ik tegen mezelf. Ik pak mijn boeken en mijn tas op de grond en ik doe mijn kluisje dicht. Ik loop naar mijn volgende les natuurkunde. Met tegenzin doe ik de deur open en ik zie dat alle ogen naar mij toegericht zijn. Ik rol met mijn ogen en ik loop naar binnen. 'Dus mevrouw Campbell heeft besloten dat ze toch komt opdagen?' zegt meneer Lightwood. Ik zucht en ik bedenk een goede smoesje zodat ik niet hoef na te blijven. 'Ik was mijn sluitels kwijtgeraakt, dus ik heb overall gezocht. Bleek het dat is ze heb laten vallen in de aula.' lieg ik. Meneer Lightwood kijkt me met een afkeurende blik aan en ik probeer mijn brok in mijn keel door te slikken. 'Gelukkig heb je ze gevonden, ga zitten.' Ik kijk rond de klas en ik zie een plek voor Jayson, enige plek dat vrij is. Zuchtend ga ik zitten en ik voel de ogen prikken op mijn rug, en ik wed zeker dat Jayson met een gemeen glimlach naar me kjjkt. Ik doe mijn boeken open en verveeld volg ik de les. Wanneer de les eindelijk is afgelopen dan sta ik meteen op en bots ik tegen iemand aan. Als ik kijk wie het is, zie ik Jayson met een ammuserende glimlach. Ik rol met mijn ogen en ik loop verder. 'Zeggen we geen sorry prinses?' hoor ik hem roepen. Ik steek een middelvinger in de lucht en ik loop alweer naar mijn kluisje. Ik moet nogsteeds denken wie dat smsje naar me heeft gestuurd. Ik denk vast dat het een grapje is van Jayson, om me bang te maken. Ik haal mijn schouders op en ik loop naar mijn volgende les.

Jayson pov (verassing)

Ik loop door de gangen en ik zie Adrean staan, en zonder na te denken loop ik naar hem toe. Heey.' zeg ik. Hij kijkt om en hij glimlacht 'Heey, hoe gaat tie?' vraagt hij. 'Gaat goed.' Ik kijk om me heen en ik zie mijn team met hun tassen naar de trainig gaan. 'Ga je ook mee trainen?' vraag ik aan Adrean. 'Ja zekers, ik ga nu.' zegt hij. Ik kijk hem met samen geknepen ogen en ik schiet in de lach. 'Ik ben benieuwd.' zeg ik spottend. Ik loop met Adrean door de gangen en ik loop Emily voorbij. Ze groet Adrean en dan kijkt ze mij aan. Zonder iets te zeggen loopt ze weg. Ik zou liegen als ik zeg dat het me geen pijn doet. Ik heb nog nooit iemand zoals Emily ontmoet, ik kan normaal alle meisjes krijgen en met een charmante glimlach krijg ik ze allemaal onder mijn vingers maar bij Emily niet. Mij kan het nooit schelen als een meisje me haat, ze zullen altijd terug komen maar bij Emily merk ik dat ze alleen pure haat voor me voelt. Ik denk dat ik een zwakte voor haar heb, zeker dat ik nu vaker met haar moet omgaan en haar bodyguard ben (en ze weet het niet). Ik schrik van mijn gedachtes. Krijg ik nou gevoelens voor haar? Wait a minute, ze is een arrogante vervelende irritante trut maar ze is wel mooi. 'Dude gaat het?' vraagt Adrean. Ik schud mijn gedachtes weg en ik lach even. 'Het gaat.' zeg ik. We kleden ons om en we lopen naar het veld. Adrean komt naast me staan en hij houdt me tegen om verder te lopen. 'Mag ik wat vragen?' vraagt hij. Ik knik en ik draai naar hem om. 'Waarom haten jullie elkaar?Jij en Emily.' ik rol met mijn ogen en ik zucht. Ik heb geen zin om deze vraag te beantwoorden maar de gekke van alles is dat ik de antwoord niet eens weet. Ik weet niet waarom ik altijd zo gemeen ben, misschien kan ik er niet tegen dat Emily een van de meiden is op onze school die niet voor me valt. 'Nou krijg ik antwoord?' vraagt hij ongeduldig. 'Wat kan jou het schelen?' snauw ik. 'Nou ze is een schat van een meid, en ze is een soort meisje waar elke jongen van droomt.' zegt hij. Ik schiet in de lach en ik kan niet stoppen met lachen. Hij kijkt met een serieuze blik aan en ik stop met lachen. 'Luister, het gaat je niks aan en ze mag mooi zijn enzo maar ik mag dr niet.' Snauw ik terug. 'Hadden jullie wat? vraagt hij. Ik schiet opnieuw in de lach en ik voel dat ik buikpijn krijg. Ik stop met lachen en ik schud met mijn hoofd. 'Ik en Campbell?Gaat never nooit gebeuren!' zeg ik lachend. Hij knikt en hij loopt weg. Waarom vraagt hij dat en wat boeit het hem?

Emily pov

Ik snap niet waarom Jayson me opeens prinses noemt en wanneer ik in zijn ogen heb gekeken in de gang voelde ik een rilling door mijn hele lichaam. Ik ben niet verliefd, ik word nooit verliefd. Ik heb jongens snel door omdat ik zelf thuis woon met een broer. Hij vertelt me alles, nouja "alles" laat me zeggen dat hij me veel dingen verteld. Ik weet ongeveer hoe jongens denken en sommige jongens zijn gesloten en sommige open maar bij Jayson lijkt het alsof hij helemaal gesloten zit met tienduizend sloten om zijn hart en ziel. Hij heeft prachtige ogen dat zeker, maar als ik dieper kijk dan kijkt hij altijd weg. Heeft hij een geheim?Verbergt hij een kant van hem die hij niet durft te laten zien?

___________

Sorry voor het korte stukje, maar ik probeer mijn best te doen. Ik ga ook snel twee hoofdstukken updaten, inplaats van 1.

Comment&vote please?

Groetjes x