My dilemma

Hoofdstuk 10

1 maand later

Ik heb onlangs geen last gehad van de rare smsjes, rare jongens/mannen die me achter volgen. Ik heb Jayson ook compleet ontlopen, en ik ben erg goede vrienden geworden met Adrean. Ik heb Adrean en Natasha verteld over mijn depressie en het luchte me echt op. Ik heb eindelijk alles verteld en het voelde alsof een grote last van mijn schouders afviel. Het gaat steeds beter met me, en ik begin Jayson ook te vergeten. Oja Jayson en Riley zijn een koppel, ik zou liegen als ik zeg dat het niks met me doet. Toen ik het gerucht hoorde en Jayson het bevestigde in het openbaar brak mijn hart in miljoenen stukjes. Ik begrijp mezelf niet, ik ben niet op hem maar toch breekt mijn hart en word ik jaloers als ik hem met Riley zie. Hij heeft echt geen idee wat hij met me doet, nouja het is een geboren player.

Het is een saaie vrijdagmiddag en ik lig op mijn bed met oortjes in en harde muziek. Opeens worden de oortjes uit mijn oren gehaald en ik zie een boze gezicht voor me.Mijn vader.... 'Hoe vaak heb ik tegen je gezegd dat je je muziek niet hard mag doen?' zeurt hij. Ik rol met mijn ogen en ik ga rechtop zitten. 'Wat is er pa?' Ik ga in een klerenmaker houding zitten en ik kijk mijn vader verbaasd aan. 'Doe je kleren aan, we gaan naar mijn kantoor.' zegt hij. 'Ik heb al kleren aan?' zeg ik lachend. 'Ja dat zie ik ook wel, ga je gepast netjes aankleden.' zegt hij. 'Waarom?' vraag ik. Hij negeert me en hij loopt mijn kamer uit. Met tegen zin kleed ik me "gepast en netjes" aan. Tijdens de auto rit was er een rare sfeer, mijn vader wilt niet vertellen waarom ik met hem mee moet komen naar zijn kantoor. Ik stap de lift in en ik kom bekende mensen tegen waar ik mijn tijd heb door gebracht als ik op mijn vader moest wachten. Als we zijn aan gekomen in zijn kantoor ga ik op mijn lievelings stoel zitten. Na verveelde 10 minuten komt mijn vader binnen met een man achter zich aan. Ik sta op en ik geef de man een hand. 'Hallo, Harold aangenaam.' zegt hij. 'Emily, insgelijks.' zeg ik. 'Dat weet ik.' zegt hij lachend. uhhh okee? Ik ga weer zitten op mijn stoel en mijn vader gaat op zijn bureaustoel zitten en Harold pakt een stoel en gaat naast mijn vader zitten. Als ik mijn vaders blik zie dan weet ik dat er iets aan de hand is. Ik kan geen reden bedenken waar over hij zou moeten praten met mij. Mijn cijfers zijn goed, ik gedraag me goed, ik heb geen problemen gehad. Nou die heb ik nooit, niet daarvan maar goed...

'Emily, hoe gaat het eigenlijk met je?' vraagt mijn vader. 'Goed.' lieg ik. Nouja ik lieg niet echt, maar het gaat ook niet bepaald perfect met me maar oké. 'Heb je onlangs rare smsjes ontvangen?' vraagt Harold. Mijn hart klopt sneller, en ik kan bijna niet meer ademen. Ik slik met moeite nog het brok in mijn keel in en ik kijk mijn vader aan. 'Hoezo opeens?' vraag ik. 'Omdat uhm, nouja Emily.' zegt Harold. Mijn vader onderbreekt hem en pakt een zwarte telefoon uit zijn laatje. Mijn vader legt de telefoon voor me en hij kijkt me aan. 'Wat moet ik met dit?' ik trek mijn wenkbrauw op en ik kijk naar het telefoon. 'Ontgrendel het telefoon, het heeft geen code. Ga dan naar smsjes.' zegt Harold. Ik volg de instructie en ik kom bij een lijstje met allemaal contact personen en ik zie mijn naam helemaal boven aan. Ik klik erop en ik zie de 2 smsjes die mij vorige maand gestuurd zijn. Alweer gaat mijn hart tekeer en ik kijk mijn vader aan. 'Waarom heb je het me niet verteld?' zegt hij. 'Hoe weet je dit uberhaupt en hoe kom je aan deze telefoon?' vraag ik boos. Wanneer mijn vader zijn mond open wilt doen dan gaat de deur open. Ik draai om en ik zie een persoon die ik al een maand heb geprobeerd te ontlopen ja ja je raad het al Jayson... 'Wat doet hij hier?' vraag ik boos. 'Jij ook goedemiddag Emily.' zegt hij. Ik rol met mijn ogen en ik kijk weer voor me. 'Emily je kent meneer Henderson al.' zegt Harold. 'Meneer?' zeg ik droog. Ik voel de ogen van Jayson branden maar ik negeer hem. 'Serieus wat is er nou?' vraag ik ongeduldig. 'Emily, je hebt al een tijdje een bodyguard. Nouja het is een geheim agent maar hij beschermt je.' zegt mijn vader. 'Wie?' vraag ik verbaasd. Hij gaat met zijn hoofd naar Jayson en hij knikt naar hem. Ik kijk met grote ogen naar Jayson en dan weer naar mijn vader. 'Is dit een grap?!' schreeuw ik. Ik sta op en ik sla mijn vuisten op mijn vaders bureau. 'Emily ga zitten.' zegt mijn vader kalm. 'Nee, al meer dan een maand heb ik een bodyguard.Ik vind het niet erg, maar HIJ?' zeg ik boos met de nadruk op 'Hij'. Ik wijs naar Jayson en via mijn ooghoeken zie ik Jayson over zijn hoofd wrijven. 'We hadden het beter niet moeten zeggen.' zegt hij. 'WAT?' schreeuw ik boos. 'Ik kom erachter dat ik een bodyguard heb, en de bodyguard is een arrogante kwal .Dus daarom zie ik je opeens overal waar ik heen ga?' Ik adem rustig in en uit en ik kijk mijn vader boos aan. 'Je wist dat ik hem haat, en toch durf je dit te doen.' zeg ik met een teleurstellende toon. 'Hij is een van de beste agenten die we hebben, en hij is ook van jou leeftijd en hij zit op jou school.' zegt Harold. Ik schud mijn hoofd en ik ren de kantoor uit. Ik loop het gebouw uit en ik loop verder de straat in. Ik stop even en ik kijk om me heen. Ik voel opeens hand op mijn schouder en als ik omdraai sta ik oog in oog met Jayson. 'Waar ga je heen?' vraagt hij. 'Donder op.'snauw ik. Ik loop verder en ik laat Jayson achter, maar helaas komt hij snel achter me aan rennen. Hij pakt me bij mijn arm en ik draai boos naar hem toe.'Waarom ben je zo ondankbaar?' zegt hij boos. 'Ondankbaar?Haha maak je een grap?Moet ik blij zijn dat jij mijn bodyguard bent die me moet beschermen voor diegene die me van zulke rare smsjes stuurt.' snauw ik. 'Er zit meer achter Emily, je vader heeft criminelen achter zich aan die hem willen beroven en ze hebben soort van hints gegeven dat ze jou als chantage middel zien.' zegt hij. Ik geloof mijn oren niet, wacht is dit waar of huh wacht? Emily focus. 'ik heb je drie keer gered, als ik er niet was dan zou je allang gepakt zijn.' zegt hij. Ik grinnik en ik kijk Jayson weer aan. 'Yeah right.' zeg ik met een sarcastische toon. 'Wist je nog toen die jongen je achter na heeft gerent, ook de persoon die die smsje heeft gestuurd heb ik gepakt. Hij wou een poging doen om je te ontvoeren en vorige week was er een man die ook een poging wou doen.' zegt hij. Ik schud mijn hoofd en ik zucht. Ik leg mijn handen op mijn hoofd en ik begin heen en weer te lopen. 'luister ik ben niet ondankbaar, ik ben alleen boos dat jij persee mijn bodyguard bent. Er zijn genoeg maar ze moeten persee jou kiezen!' zeg ik zuchtend. 'Waarom haat je me zo erg Emily?' vraagy hij. Ik zucht en ik kijk in zijn ogen, er komt een schok in mijn hele lijf. Hij heeft ogen waar ik helemaal in verdrink, het zijn ogen die me bang maken, het zijn ogen die me doorboren in mijn ziel en me helemaal gek maken. Geloof me, er is geen 1 persoon op deze wereld die me zo heeft laten voelen. Ik heb in genoeg ogen gekeken, maar die van hem heeft iets speciaals. Zijn ogen zijn donker, maar je ziet dat ze bruin zijn. Maar ik kan de duisternis in zijn ogen zien. 'Je bent arrogant.' zeg ik opeens. 'Je bent de enige die zo tegen me doet, elk ander meisje zou het alleen maar over kunnen dromen.' zegt hij. ik rol met mijn ogen en ik zie een amusserende glimlach op zijn gezicht. Dit bedoel ik met arrogantie...