My dilemma

Hoofdstuk 35

Emily pov

'Kluis informatie' lees ik. Ik klik er meteen op en ik krijg drie bladzijdes met plaatjes en informatie over de kluis. Ik begin te lezen en mijn plan begint zich uit te breiden. Volgens mijn vader zitten er dingen in de kluis dat dierbaarste bezittigen zijn van Frederico en die ik allemaal kapot ga maken net zoals hij mij kapot heeft gekregen.

Ik print alles uit en ik schrijf de kluiscode op mijn hand, pols en leer het voor de zekerheid uit mijn hoofd. Ik pak een tas en mijn sleutels. Ik ren naar de garage en neem een auto dat het snelste kan rijden. Ik heb pas mijn rijbewijs gehaald, rijden kon ik al maarja dat was zwart. Ik typ het dichtbijdste adress van het pakhuis van Frederico. Ik volg alle instructies om er heen te komen. Handig zo'n vader.

Ik zie het gebouw waar ik eerder ben geweest, toen we naar de plek gingen waar Frederico mijn vader zou ontmoeten dat totaal fataal eindigde heb ik het gebouw goed bekeken van de buitenkant. Ik slik de brok in mijn keel in en ik parkeer mijn auto van een afstand. Ik heb gezien waar ze de camera's hangen maar dankzij mijn vaders document weet ik ook hoe ik er on opmerkelijk binnen kan komen. Het leek alsof mijn vader wraak wilden nemen, hij heeft alles wat met Frederico te maken heeft zelfs informatie over zijn ouders en familie. Ik heb de gedachtes opzij gezet dat mijn vader hem iets wilde aandoen of zijn familie maar ik ken mijn vader dat zou hij nooit doen. Maar ik begrijp nogsteeds niet waarom hij deze documenten heeft.

Ik loop via de bosjes naar de brandtrap, ik doe mijn rugzak op mijn rug en ik loop rustig de trap op. Ik probeer de deur open te doen maar het kan niet. Hij zit op slot. Er stond in de document niet dat er een sleutel was, alleen een brandtrap dat je naar binnen kon brengen maar dat zal natuurlijk dom zijn want welke crimineel heeft nou weer een geheime achterdeur zonder slot en grendel?

Ik kijk naar de zeikanten van de deur en zie een klepje die ik open doe en er komt een codeslot tevoorschijn 'Shit' vloek ik. Er stond geen code in de document waarmee ik dit deur kon open maken alleen de code van de kluis en de deur om de kluis te bereiken. Ik ga zitten op de trap en denk na. Wat zal het zijn? Zijn geboortejaar of datum. Zijn eerste criminelen actie, zijn uhm eerste baardgroei? Wanneer hij een bierbuik kreeg? Of wanneer zijn midlife crisis begon? Ik lach in mezelf.

Zijn trouwdatum? Ik las dat hij een vrouw had dat overleden is. Ik sprong op en typte zijn trouwdatum in. Ik onthou altijd alles, nouja school is een ander verhaal.

De code werkt niet, ik doe alleen het jaar wanneer hij is gaan trouwen. Ook niet, de datum dat zijn vrouw is overleden doet het ook niet. Ik denk na en nu pas dringt het me door, zijn dochter!

Zijn dochter is dood gegaan in een auto ongeluk, ik heb best medeleiden met hem. Misschien door zijn verlies is hij zo gestoord en eng geworden?

Ik typ de overlijdingsdatum van zijn dochter Beatrice en het lampje wordt groen. Ik probeer niet op en neer te springen als een gek. Ik doe rustig de deur open en ik ben binnen. Ik pak de plattegrond van het gebouw uit mijn rugzak en loop de gangen door. Ik zie twee zwarte gestalte door de gangen lopen en ik verstop me achter een muur. 'Niet te geloven, eindelijk weg van dit rot pakhuis.' hoor ik eentje zeggen. Het is vast een jongen, ik bedoel welke meisjes hebben een zware stem? Of nouja niet dat ik het weet dat ze bestaan maar ik neem aan dat het jongens zijn.

'Ja, Frederico gaat de kluis weg vervoeren en dan kunnen we eindelijk gaan.' hoor ik een ander zeggen. Ik sla mijn hand op mijn mond zodat ik niet ga schreeuwen of zuchten. Ik ben vast te laat met dit. Ik probeer me beter te verstoppen achter de muur want de voetstappen komen steeds dichterbij en ik hoor hun stem ook beter. Ik pak iets uit mijn zak maar dan valt mijn telefoon op de grond. Ik sta stokstijf stil en ik hoor geen voetstappen meer. Ik ben eraan.