My dilemma

Hoofdstuk 27

Heey iedereen, lees dit eerst. Dit hoofdstuk komen veel point of vieuws van de hoofdpersonen zodat je uit al hun uitgangspunten de situatie kan bekijken en hoe ze denken. Ik heb de pov van Emiy, Jayson en Justin gedaan. Ik hoop dat het niet irritant voor je is, maar dit wilde ik altijd al graag doen. Ik heb natuurlijk de namen erbij geschreven van wie de pov is. Veel leesplezier! EN OJA, fijne vakantie ♥

Emily pov

Ik heb vreselijk slecht geslapen, Justin heeft me wakker gemaakt om te ontbijten en klaar te maken voor de 'meetig' met mijn vader. 'Wat gaat er nu gebeuren?' vraag ik aan Justin als ik een hapje neem van mijn croissant. 'We zien wel.' zegt hij simpel. Ik zucht en ik eet mijn croissant verder op.

Jayson pov

'Weet je zeker dat u geen hulp gaat vragen aan de politie?' vraag ik aan meneer Campbell. 'Ja dat weet ik zeker agent, alles gaat goed verlopen vertrouw me.' zegt hij. Ik zucht en ik kijk naar Harold die over zijn kin wrijft. We kijken naar een achtergrond met de positie waar we met zijn alle moeten staan. We krijgen hulp van de mannen die werken voor meneer Campbell en Harold heeft nog paar geheimagenten mee genomen.

Ik luister naar meneer Campbell en Harold die de plannen uitlegen maar mijn gedachtes dwalen steeds af naar Emily.

'Oke we gaan.' zegt meneer Campbell. Ik knik en ik loop naar de auto. 'Je gaat met ons in de auto Jayson.' zegt Harold. Ik knik en ik loop achter hun aan. We rijden meteen weg waar we hebben afgesproken met de stelletje hufters die Emily hebben ontvoert en nog 1 miljoen eisen.

Justin pov

'Kom Emily, schiet op!' zeg ik tegen Emily door de badkamer deur. Ik zucht en geirriteerd blijf ik wachten. Als ze eindelijk open doet, loop ik naar haar toe. 'Doe rustig, ik moest nodig.' zegt ze. 'We zijn laat!' zeg ik opdringerig. Ik pak haar pols en ik sleep haar met me mee naar de auto die klaar staat.'Wat duurde zo lang?' schreeuwt Frederico naar ons. 'Ze moest naar de wc.' mompel ik. Hij kijkt Emily met een vieze blik aan en ik wacht af wat hij gaat zeggen of doen. Hij lacht alleen maar. 'Gelukkig zijn we van je af, en je gezeur.' zegt hij lachend. Ik eerlijk gezegd ga haar wel missen, ze is zo grappig en leuk. Op de manier hoe ze Frederico tegen spreekt en haar bijdehande opmerkingen. Ze heeft pit, dat zag ik meteen toen ze binnen kwam.

'Oh en ik ben blij dat ik jouw kop niet meer hoeft te zien.' snauwt ze. Ik probeer met moeite mijn lach in te houden en ik doe de autodeur open voor Emily. Ze stapt in en ik ga naast haar zitten en Olivia gaat aan de andere kant zitten zodat Emily in het midden zit.

Emily pov

Als Olivia naast me gaat zitten dan rol ik met mijn ogen en kijk ik strak voor me uit. Ze pakt opeens mijn polsen en ze doet handboeien voor me om. 'Wat doe je?' sis ik. 'Zie je toch, of heb je je lenzen niet op gedaan?' zegt ze gemeen. 'Ik heb geen lenzen.' zeg ik gemeen terug. 'Oh daarom kun je niet goed zien.' zegt ze met een sarcastische toon. Ik bijt op mijn lip en ik beheers mezelf. Straks ga ik wat zeggen of doen waar ik spijt van ga krijgen. Na een half uurtje rijden stoppen we eindelijk, iedereen stapt uit behalve ik en Olivia. 'Waar wacht je nog op?' spug ik bijna naar haar. Ze rolt met haar ogen en ik zucht.

Jayson pov

'Wat is het plan nou eigenlijk precies?' vraag ik aan meneer Campbell. 'Dat zie je nog wel, jouw enige taak is om Emily in de auto te krijgen en je moet meteen wegrijden. Niet naar onze huis, dat is het eerste plek waar ze zullen zoeken.' vertelt meneer Campbell me. Ik knik en ik kijk uit het raam van de auto.

Ik zie in de verte een auto aan rijden en hij stopt een paar meters voor ons. Er stappen mensen uit, en dan merk ik dat het hun zijn. Ik stap uit net als de rest. Frederico en meneer Campbell kijken elkaar aan en ze lopen naar elkaar toe. 'Aah Gerard, wat lang niet gezien!' hoor ik Frederico enthousiast zeggen. Meneer Campbell zwijgt en hij kijkt hem alleen aan. 'Waar is mijn dochter?' zegt meneer Campbell. 'Waar is mijn geld?' hoor ik Frederico zeggen. 'Mijn dochter.' beveelt meneer Campbell. Hij kijkt meneer Campbell droog aan en dan geeft hij een sein aan iemand die bij een auto staat.

Emily pov

'Uitstappen!' beveelt Olivia me. Olivia trekt me mee en ik hou haar tegen. 'Het lukt me wel alleen!' schreeuw ik naar haar. Ik stap de auto uit en de zonnenstralen komt meteen op mijn gezicht. Een lichte briesje gaat langs mijn haar en ik kijk wazig naar de personen die in het midden staat. Ik herken één iemand die leunt op een auto, zijn houding, zijn blik.

Jayson.

Jayson pov

Ik zie een blond meisje uitstappen en zelfs vanaf hier kan ik Emily horen schreeuwen. Ik grinnik even en ik zie Emily staan met handboeien.

Ik wil naar haar toe lopen, haar omhelzen, haar zoenen, haar mee nemen en haar nooit meer los laten maar ik moet me gedeisd houden. Ik blijf leunen op een auto en ik heb oog contact met Emily. Zelfs dat er wat afstand tussen ons is, mijn hart stopt als ik oogcontact met haar heb.

Ze wordt geduwt door het blonde meisje en ik zie meteen wie het blonde meisje is. 'Riley?' schreeuw ik naar haar. Ze kijkt om en ik zie haar met een grijns opkijken. 'Jayson?' schreeuwt ze terug op de toon die ik net gebruikte. Ze grinnikt en ik blijf leunen op de auto met mijn handen over elkaar. Wat doet Riley hier? Duizende vragen gaan door mijn hoofd, straks werkt Riley voor de vijand of ik heb gehouden van de vijand.

Emily pov

Ik blijf staan en ik heb meteen oog contact met zijn vader, ik glimlach zwakjes en hij glimlacht zwakjes terug. 'Daar is je dochter, waar is mijn geld?' zegt Frederico. 'Komt eraan.' zegt mijn vader. Ik kijk naar mijn vader die een knikje aan iemand geeft, paar seconden later hoor ik een schot en dan nog eens.

Iedereen duikt weg en Olivia trekt me mee maar ik deins terug. Ze pakt me stevig vast en ik kan niks doen met mijn handen want die zitten vastgebonden. Wacht..Mijn benen! Ik geef Olivia een knietje en schreeuwend van de pijn laat ze me los.

Ik ren, het geeft niet waar heen ik ren weg. Ik hoor alweer schoten, nog nooit ben ik zo bang geweest. Ik zoek mijn vader maar die is nergens te bekennen, Jayson zie ik ook nergens. Ik begrijp het niet, ze komen om me te redden maar ik zie ze niet wanneer ik ze ook verdomme nodig heb. Ik schuil achter een auto, wanneer ik op mijn hurken zit word ik mee getrokken.

Ik slaak een gil en ik voel een hand op mijn mond. 'Sshht.' hoor ik diegene zeggen. De persoon haalt langzaam zijn hand weg en ik draai me om. 'Jayson?' zeg ik met een bibberende stem.

Ik omhels hem, zijn vertrouwde armen. Ik trek me terug en ik plaats mijn hand op zijn wang. 'Ik heb je gemist.' fluister ik. Ik voel een traan rollen en ik bijt op mijn lip om niet in tranen uit te barsten. 'Ik jou meer.' fluistert hij terug.

Hij trekt me mee en opeens staat er iemand voor ons. Ik zie Justin staan, een blik van duizende emoties. Ik kan zijn blik niet aflezen, hij doet niks helemaal niks. Hij staat ons alleen aan te staren. 'Justin, zoek haar!' hoor ik Frederico's stem schreeuwen. Ik kijk hem bang aan en ik schud mijn hoofd. Zonder een woord te zeggen geeft hij een sein dat ik en Jayson weg moeten.'Ga weg, voordat ze je te pakken krijgen.' zegt Justin.

'Bedankt.' fluister ik bij zijn oor. Jayson geeft hem een klopje op zijn schouder en ik geef hem een knik. Jayson trekt me mee in een auto en snel racet hij weg.

Justin pov

Ik kijk naar Emily die vast en zeker met haar vriendje weg rent. Een steek van jaloezie voel ik nu, maar ik heb geen recht om jaloers te zijn. Wat denk ik nou?Dat ik haar ook kan krijgen, ze was een gevangene, ze was gekidnapt en ik ben diegene die op haar moest letten. Ik ben ook mee de plichtig, ze weet dat mijn oom de grootste vijand van haar vader is. Natuurlijk zal ze me niet leuk vinden. Reality sucks..

Emily pov

'Wacht, mijn vader! Straks is hij neer geschoten! Waarom hebben jullie het zo aangepakt verdomme!' schreeuw ik naar Jayson. 'Ik wist dit niet!' schreeuwt Jayson terug. 'Je vader had alleen gezegd dat ik je moest mee nemen en ik meteen weg moest rijden. Ergens waar ze ons niet zullen vinden.' gaat Jayson verder. Ik slik en ik kijk voor me uit. 'Mijn vader heeft je heus wel een plan uitgelegd?' vraag ik aan Jayson. 'Ja, maar het was een compleet andere plan.' zegt Jayson met een verstrakt gezicht. Ik doe mijn ogen dicht en ik open ze na een paar seconden.

Ik heb nogsteeds de handboeien om, ik heb geen idee hoe ik ze af ga krijgen maar 1 ding is zeker. Mijn leven gaat compleet veranderen.....