My dilemma

Hoofdstuk 30

Jayson pov

Ik wil achter Emily aanrennen maar ik word tegengehouden door Frederico. 'Laat me je een ding vertellen, ik heb de trekker niet overgehaalt.' zegt hij.

Ik kijk hem aan en zonder wat te zeggen ren ik Emily achter na die uit mijn zicht is. Ik weet niet waar ze is maar ik heb al een idee: mijn auto. Ze heeft mijn sleutels.

Ik ren naar de parkeerplek waar ik mijn auto heb geparkeert en ik had gelijk, Emily zit in de auto. Ze heeft de auto gestart en kan zo de gas in trappen. Ik ren naar de auto en wanneer ze is gaan wegrijden heeft ze me bijna overreden maar gelukkig heeft ze net op tijd geremt. Ik kijk geschrokken via de voorruit naar Emily die haar gezicht meteen in haar handen verbergt. Ik doe de deur auto open en ik hoor Emily huilen. 'Ik heb je bijna ook dood gemaakt.' snikt ze bijna onhoorbaar. 'Dat heb je niet.' fluister ik terug. Ik kniel naast de auto zodat mijn lengte even lang is als Emily. Ik haal haar handen weg en ze kijkt me aan.

Ik voel mijn schouders zwaarder worden en ik kan bijna niet meer adem halen. Mijn hart heeft teveel druk als ik kijk naar haar tranen. Als ze huilt krijg ik een soort schuldgevoel al heb ik er niks mee te maken maar ik kon ook niks doen om dit allemaal te voorkomen.

Ik trek haar naar mij toe en we knuffelen, wat er best raar uitziet maar ik heb haar alsnog vast.

We rijden naar haar huis, natuurlijk rij ik. Ik kijk steeds naar Emily die stilletjes uit het raam kijkt met haar hoofd tegen het glas en de tranen die naar beneden vallen. Toen ik haar zag huilen brak mijn hart, ik kon niet meer helder nadenken en wou Frederico vermoorden maar ik heb geen zin in consequenties zeker nu Emily me nodig heeft is en het niet handig dat ik achter de tralies zit.

Wanneer we bij haar huis zijn aangekomen ga ik parkeren en stap ik uit. Ik kijk naar Emily die nogsteeds met haar hoofd geleund zit tegen het raam.

Ik doe de deur open bij Emily en ze blijft nogsteeds voor zich uit staren. 'Emily?' ik ga met mijn hand langs haar gezicht maar ze veroert zich niet.

Ik pak haar bij haar rug en benen, ik til haar op alsof ze licht is als een veertje maar alsnog is ze wel zwaar maar ik kan haar wel optillen.

Ik doe de auto deur met mijn kont dicht en ik loop naar haar voordeur. Ik laat haar staan en ze gaat met haar hand langs haar haar. 'Ik ben moe.' zegt ze. Ik knik en ik druk op de bel. Haar moeder doet meteen de deur open en ze kijt ons geschrokken aan. Ik zie de wallen onder haar ogen en erg rood zijn vast van het huilen wat ik zeker kan begrijpen. Al snel neemt ze Emily in een knuffel. Ik zie haar tranen die naar beneden valt, het breekt me wel een beetje. Het is nooit leuk om iemand te zien huilen.

'Jayson, ik ben je zo dankbaar dat je haar daar hebt weggehaalt en haar ongedeert thuis hebt laten komen.' zegt mevrouw Campbell. Ze geeft me opeens een knuffel maar ik besluit toch om terug te knuffelen en ik wrijf over haar rug. 'Het komt goed mevrouw Campbell. Als u iets nodig hebt kunt u mij altijd bellen of natuurlijk mijn ouders.' zeg ik. 'Bedankt Jayson, dit betekend veel voor me.'

Ze doet de deur wijd open en Emily loopt haar huis in. 'Dus wat ga je doen?' vraagt mevrouw Campbell. 'Ik weet niet, naar huis?' ik haal mijn schouders op en Emily draait zich om. 'Blijf hier.' zegt ze. 'Is goed ik haal mijn tas uit de auto.' zeg ik. 'Tas?' vraagt ze met opgetrokken wenkbrauw. 'Ik heb altijd extra kleding bij me in mijn kofferbak. Alleen was ik ze gister helemaal vergeten.' vertel ik. 'Ah echt een Henderson, altijd zo vooruit kijkend.' zegt mevrouw Campbell. 'Vind u het erg als ik blijf?' vraag ik twijfelend. 'Nee, je mag wel in de kamer van Emily slapen ik vertrouw jullie. Maar als het toch zo ver komt gebruik alsjeblieft een..' 'Mam!' onderbreekt Emily haar moeder. Ik grinnik en ik voel mezelf rood worden. 'Bedankt mevrouw Campbell.' 'Noem me Anne!' ik glimlach en ik loop naar mijn auto om mijn tas te pakken.

Emily pov

Als ze eens wist dat ik al seks met hem heb gehad, we hebben gelukkig de condoom gebruikt en voor de zekerheid heb ik een morning afterpil geslikt. Ik ben erg bang, stel dat de condoom is gescheurt of iets? Ik wil de risico absoluut niet nemen, ik ben niet klaar om een baby te dragen en op te voeden en zeker dat ik nu weet dat ik geen vader meer heb kan in de druk niet meer aan. Ik heb geen idee hoe in hiermee verder moet leven.

Ik loop naar de woonkamer en ik ga liggen op de bank. 'Sorry mam dat ik niks van me heb laten horen. We hadden geen telefoon en..' 'Nee lieverd het geeft niet. Ik ben blij dat je leeft, ik kan je ook niet kwijtraken.' onderbreekt mijn moeder me.

Ik loop naar haar toe en ik knuffel haar stevig. 'Je zal me ook niet kwijtraken mam, ik hou van je.' fluister ik. 'Ik hou ook van jou kind.'

Ik kijk op de klok en ik zie dat het acht uur s'avonds is. 'Ik ga douchen en dan slapen.' zeg ik tegen me moeder. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd. 'Trouwens heb je iemand gebeld of is er iemand gekomen zoals Tante Lucy?' vraag ik. 'Nee ik heb alleen Chris vanochted gebeld, de enige die langs is gekomen is Harold.' zegt ze.

'Wat is...wat is er eigenlijk gebeurd? ik slik de brok in mijn keel in en ik kijk naar mijn moeder die met moeite haar tranen probeert in te houden. 'Hij was geschoten in zijn maag wat door de een long is gegaan. Nadat de schietpartij was afgelopen hebben ze hem meteen gebracht naar de ziekenhuis. Onderweg...onder over...overleed hij.' mijn moeder huilt opnieuw en ik geef haar weer een knuffel.

De bel gaat en mijn moeder laat me los, ik loop naar de deur en ik zie Jayson staan die zijn tas vast heeft. Hij geeft me een hartverwarmende glimlach dat me meteen doet smelten, ik krijg wat vlinders in mijn buik. Heb ik iets wat me beter heeft laten voelen, Jayson is de enige die me nu beter kan laten voelen en samen met mijn moeder zullen we dit allemaal overleven.

'ik ga douchen.' zeg ik. 'Ik ga dan na jou.' zegt Jayson. 'Nee ga naar de andere douch, in mijn ouders uh ik bedoel mijn moeders de kamer.' Jayson geeft me een knuffel en ik knuffel terug.

Ik hoor de deurbel en ik laat Jayson los. Ik kijk naar me moeder die met een verbaasde blik kijkt. Ik loop naar de deur en ik slaak een gil als ik de deur open doe. 'Chris!' gil ik heel hard. Ik spring en knuffel hem. Hij zit nu op de universiteit aan de andere kant van het land en heeft daar een apartament.

Wanneer ik hem loslaat hoor ik mijn moeder aangerent die Chris ook een stevige knuffel geeft.

Als hij Jayson ziet knikken ze naar elkaar en geven ze elkaar een brohug

'Ik ben zo blij dat je bent gekomen.' zegt mijn moeder. 'Altijd moeder, ik ben er voor jullie.' zegt hij en ik zweer dat ik een traan in zijn oog zie.

Na wat bij gekletst ga ik douchen, als ik klaar ben dan loop ik naar mijn bed waar Jayson ligt met zijn gezicht naar de plafon. Als hij mij ziet dan gaat hij rechtop zitten en ik zie meteen zijn stevige borstkast. Ik krijg een raar en opgewonden gevoel in mijn buik en ik glimlach.

Ik doe het licht aan en ik kruip mijn bed in. Ik voel dat Jayson dichter bij mij kruipt. We liggen Lepeltje lepeltje. Ik voel zijn adem op mijn nek en ik krijg meteen kippenvel. 'Slaaplekker.' fluistert hij. 'Slaaplekker.' zeg ik. Mijn ogen gaan dicht en meteen zit ik in dromenland. Nou dromenland, noem het maar nachtmerrieland...

__________

Heeeeey,

Sorry late update dan geplant maar ik was erg druk. Dit is niet echt een spannende hoofdstuk sorry daarvoor.

Chris is terug btw, yaaaay! Voor de mensen die zijn vergeten wie Chris is, hij is de broer van Emily. Hij heet eigenlijk Christopher maar iedereen noemt hem Chris.

Volgende hoofdstuk komt eraan, dit keer hopelijk wat sneller!

Comment & vote?

Groetjes x