My dilemma

Hoofdstuk 13

Jayson pov

Ik doe mijn auto in de garage, en ik zie geen 1 auto's van mijn ouders in de garage staan. Net zoals gewoonlijks zijn ze niet thuis. Mijn moeder is een hart chirurg en mijn vader heeft een Internationaal bedrijf ICT er zijn al meer dan 10 bedrijven gevestigd hier in Amerika en nog zo veel meer in andere landen. Ja ik ben rijk, ik kan alles krijgen wat ik wil. Maar gelukkig ben ik niet, ik voel me zo leeg. Zelfs de hoeveelheid vriendinnen die ik heb gehad maken me wel zelfverzekerd maar zeker niet gelukkig. Ik parkeer mijn auto en ik kijk er tevreden naar. Het is een Mercedes Benz E- classe Cabriolet een sneeuw witte. Een van de weinige dierbaarste dingen die ik heb, ja ja het klinkt raar en kinderachtig maar ja. (Het huis van Jayson zie je aan het linkerkant >>>) Mijn werk als geheim agent is iets wat me wel teminste gelukkiger kan laten maken. Het is een werk met veel risico's, geweldige ervaring en soms word ik gestuurd naar andere landen daardoor kan ik de wereld ook meer van kan zien. Ik heb altijd gedacht dat California het enige wat ik van de wereld kan zien toen ik klein was. Maar look at me now!

Emily pov

Mijn ouders hebben de applebox voor me mee genomen, dus ik kan gelukkig mijn lievelings series kijken. Ik besluit om The Vampire Diaries te kijken. Ik doe het geluid wat harder en de deur gaat opeens open. Ik kijk maar de deur opening en ik zie Adrean daar staan. 'Adrean,' zeg ik zacht. Ik voel mijn tranen opkomen en snel komt Adrean naar me toe lopen. Ik zie zijn linkerarm in het gips, en paar schrammetjes op zijn gezicht. Ik knuffel hem stevig, gelukkig heb ik pijnstillers in genomen dus het doet niet zoveel pijn. 'Sorry dat ik niet meteen kwam toen je wakker werd, ik durfde me niet te vertonen.' zegt Adrean. 'Nee nee, het is helemaal niet jouw schuld! Ik had je ook helemaal niet mogen laten rijden.' zeg ik troostend. Er biggelt een traan over mijn wang en ik zie Adreans ogen rood worden. Ik heb Adrean nooit zwak gezien, hij toont geen enkel emotie behalve als hij blij is, of boos. Ik heb nog nooit geweten wat zijn zwakheid is. 'Gaat het?' vraag ik bezorgd. 'Je had dood kunnen zijn Emily.' zegt hij. 'Ben ik niet.' ik forceer een glimlach en ik knuffel Adrean weer stevig. Ik voel de tranen opkomen en ik begin te huilen, ik hou hem nog steviger vast. Ik hoor de deur weer open gaan en ik laat Adrean los om te kijkem wie daar is. Mijn vader.. Hij heeft twee starbucks koffie gehaald en hij kijkt Adrean aan. 'Jij.' zegt hij. 'Pap.' zeg ik boos. 'Wat pap?Wat doe jij hier? Wie heeft je hier uberhaupt ingelaten?' zegt hij boos. 'Meneer Campbell, het spijt me ik...' 'Nee niks het spijt me!' onderbreekt hij Adrean. 'Pap nu moet je ophouden, het was niet zijn schuld. Het was niemand schuld, dit is iets wat kan gebeuren. Ja i get it, ik had dood kunnen zijn maar ik leef nu. Dat is iets waar jullie voor hebben gehoopt en gebeden toch? Dat ik wakker zou worden?' zeg ik met een strak gezicht. Ik kijk mijn vader aan en hij knikt. 'Ik ga..' zegt Adrean. Als hij wilt weg lopen pak ik hem vast bij zijn arm. 'Jij gaat nergens heen, blijf.' zeg ik. Mijn vader loopt dichterbij en hij legt mijn koffie op de tafel. De andere koffie neemt hij mee en zonder iets te zeggen loopt hij de kamer uit. 'Sorry voor mijn vader.' zeg ik. Ik kijk Adrean aan en ik zie dat hij heeft gehuild.'Hoe gaat het verder met je?' vraag ik om het onderwerp te veranderen. 'Niet zo goed, twee weken geleden was de begravenis van mijn oma en ik dacht dat ik je kwijt was.' zei hij, 'ik ben er nog.' zucht ik. 'Gelukkig.' zegt hij. Ik zie de deur open gaan en als ik naar de deuropening kijk zie ik een bos rode rozen uitsteken en als ik het gezicht herken die tussen de rode rozen verschijnt dan gil ik van blijdschap. Natasha! Ze komt naar me toe rennen en ze geeft me een stevige knuffel, als ze me los laat dan geeft ze Adream ook een knuffel. 'Sorry dat ik niet eerder kwam, maar ik heb gezworen dat als je wakker word, ik op diezelfde dag moet komen!' zegt ze. 'Sorry.' zegt ze met een pruillip 'Geef niet joh, ik ben blij dat je er bent.' zeg ik lachend. Ze kijkt maar Adrean en ze kijkt hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Niks.' liegt hij. 'Kom op we zijn vrienden, niet liegen.' zegt ze. 'Ik heb het je al verteld.' snauwt hij. Ze zucht en ze kijkt naar de tv. 'Omg the vampire diaries! Laat me met je mee kijken!' schreeuwt ze hysterisch. 'We zijn hier met Adrean.' zeg ik lachend. 'Dus? Hij heeft ook paar afleveringen gekeken met mij.' zegt ze droog. ik kijk lachend naar Adrean en hij trekt zijn schouders op. 'Ze dwingde me!' zegt hij droog. 'Nee, dat is niet waar!' protesteerde Natasha. 'Uhu.' zegt hij lachend. We schieten alle drie in de lach.

Ze nemen allebei een stoel en ze gaan naast de bed zitten. 'Dus hij die jongen met de blauwe ogen.' zegt Adrean. 'Man.' verbeterde Natasha. 'Who cares.' zegt Adrean en hij rolt met zijn ogen. 'Hij pakt de vriendin af van zijn broer, en ze gaat ook met de broer van haar ex maar toch heeft ze nog gevoelens voor haar ex?' gaat Adrean verder. 'Jup' zeggen ik en Natasha tergelijkertijd. 'Wauw, rare serie.' zucht Adrean. De deur gaat weer open en ik zie de zuster binnen komen. 'Gezellig.' glimlacht ze. 'Hallo Jessica.' en ik glimlach terug. 'Sorry ik wil jullie niet onderbreken maar de bezoekertijd is om.' zegt ze. Ik hoor Adrean opgelucht zuchten en ik kijk hem boos aan. 'Wat, ik wil deze serie niet langer kijken.' zegt hij lachend. 'Yea right.' ik rol met mijn ogen. Ik geef Natasha een knuffel en een zoen op haar wang, en ik geef Adrean ook een knuffel. Als ze allebei weg zijn dan geeft Jessica (de zuster) me twee pillen die ik moet opdrinken. Eentje is voor de pijn en eentje is een slaappil. 'Rust goed uit, je zit hier nog een week.' zegt ze. Ik knik en ik slik de twee pillen in en ik kijk mijn serie verder af. Na een tijdje word ik suf en val ik in een diepe slaap.

Jayson pov

Ik doe de televisie in de woonkamer aan en ik zap door alle kanalen. Als ik bij HBO HD (televisiezendef) kom dan besluit ik om de film te kijken die net is begonnen. 'The Avenger.'

Mijn telefoon gaat af, ik kijk op het scherm wie er belt 'Riley' ik neem op en ik wacht op een reactie. 'Heey' hoor ik haar zoete stem door de telefoon. 'Heey.' zeg ik. Ik probeer zo enthousiast te klinken, 'Heb je wat te doen vandaag?' vraagt ze. 'Ik ben thuis.' zeg ik. 'Mag ik langskomen?' 'Tuurlijk.' 'Oke tot zo.' ik hang op en ik kijk de film verder.

Na paar minuten gaat de bel en ik loop naar de deur. Als ik de deur open doe, zie ik Riley met een lieve glimlach en twinkelende ogen. 'Heey schat.' zegt ze. Ze buigt naar me toe en ze zoent me. Ik voel niks, niks meer. Mijn eerste zoen met haar, vlogen de vonken eraf maar ik voel serieus niks meer. Ik heb nouja had gevoelens voor haar, nu voelt deze zoen als de andere meiden die ik eerder mee heb gezoend. Nu weet ik dat mijn gevoelens voor haar helemaal op zijn. Ik denk dat ik weet wat er te doen staat.

We gaan zitten op de bank en ik kijk haar met een serieuze blik aan, als snel verdwijnt haar sneeuw voor de zon. 'Is er wat?' vraagt ze met een bezorgde blik. 'Ja, ik uhm.' ik slik de brok in mijn keel en ik kijk in haar bruine ogen. Normaal dump ik meisjes makkelijk, maar Ik geef om Riley en ze betekend veel voor me daardoor is het moeilijk. Ik zucht en ik pak haar handen vast. 'Ik uhm...Ik denk dat ik niks meer voel.' zeg ik. Ze kijkt me aan met grote oge en het blijft al een paar minuten stil. Ze trekt haar handen terug en ze kijkt weg. 'Hoezo, opeens?' vraagt ze. 'Ik weet het niet Ri...' 'Gaat het om Emily?' onderbreekt ze me. Ik kijk haar met gefronsde wenkbrauwen aan. 'Emily?' vraag ik. 'De manier hoe je naar haar kijkt, de glimlach die je haar geeft als je haar ziet. Maar ik zei er niks van, want ik wil niet jaloers overkomen.' ze balt haar vuisten en ik zie dat haar knokkels wit zijn geworden. Ik wil haar handen weer vast pakken maar ze trekt zich terug. 'Raak me niet aan.' zegt ze boos. Ze gaat naar haar ketting en ze gooit het kettinkje die ik haar heb gegeven in mijn gezicht. Ze loopt weg en ik loop haar achterna. 'Riley!' roep ik. Ze negeert me en ze stapt in haar auto. Als ze haar auto start dan ga ik voor haar auto staan. 'Ga aan de kant, of ik rij je zo over.' zegt ze boos. Ik loop naar haar toe, en ik geef het kettinkje terug aan Riley. Ze heeft ook een cabriolet, en haar dak is ook open. 'Hou het bij me, ik hou van je Riley. Ik geef om je.' zeg ik zuchtend. 'Yeah right.' zegt ze met een arrogante blik. Ze zet haar piloten bril op en ze reidt weg.

________

Sorry dat het lang duurde, maar ik heb het erg druk op dit moment. Ik probeer snel weer te updaten.

En ik hou van jullie, ik heb meer dan 500 reads. Ik ben echt heeeeel erg blij, bedankt!

Comment and vote please? *puppyogen*