Abigail Verwaat wordt haar hele leventje al achtervolgd door de gevolgen van de baan van haar ouders. Nu hun laatste project de beruchte bendeleider Ace MacDillen blijkt te zijn, wordt haar nieuwsgierigheid haar te veel. Maar zal Abby de wereld van...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Abby Verwaat
Ace stond in een steegje samen met een jongen met blauwe plukken in zijn haar, de jongen die ik gisteravond in de club had gezien. Een brunette kwam langs hun gelopen en Ace en het meisje leken elkaar te kennen, of elkaar in ieder geval al eens eerder hadden gezien aangezien er glimlachen en begroetingen werden uitgedeeld. Het meisje viel zonder pardon op de grond en werd omringd door een plas bloed.
'Was dat nou echt nodig?' Vroeg Ace duidelijk geïrriteerd, aan de jongen die met het bebloede mes in zijn handen stond. De jongen grijnsde en wees met de punt van het mes naar hem.
'Ik wist dat het je pissig maakte Ace. Hoe onschuldige mensen worden vermoord en toch doe je het zelf ook.' Het dode lichaam van de jongen viel naar de grond met de jongen, die bij Ace hoorde, die grijnzend op hem neer keek. Om er zeker van te zijn, schoot hij met het pistool de jongen door zijn hoofd.
'De mensen die wij vermoorden verdienen het.' De jongen keek naar Ace die naast het dode lichaam zakte om met zijn handschoen aan het mes van de jongen af te pakken. Hij stak het mes recht door één van de longen van de jongen en stond weer op. 'Laten we gaan, Blue. De politie zal alleen zijn eigen vingerafdrukken vinden.'
Ik werd wakker op de koude vloer van de kelder. Had ik dat nou net echt gedroomd? Ik weet dat het een droom was, maar het voelde zo echt. Oh en als je je afvraagt waarom ik op de keldervloer lag, Ace en ik begonnen meer een band op te bouwen sinds dat gedoe met Rino. Hij is eigenlijk best een aardige jongen.
'Vervelende droom gehad?' Ik keek naast me en zag Ace op het bed liggen, starend naar het plafond. Zijn borstkas langzaam op en neer gaand.
'Hij ging eigenlijk over jou.' Zijn gezicht draaide naar mij toe en hij trok een wenkbrauw op met zijn grijns.
'Echt?'
'Je stond in een steegje met een jongen met blauw haar en een meisje liep voorbij maar werd neergeschoten door een jongen met een pistool,' hij keek weg, een beetje verbaasd. 'Toen maakte hij je kwaad en jij werd zo kwaad dat je hem dood sloeg.' Nu keek hij weer terug, een beetje droevig nu. 'Wat is er?'
'Wat je nu verteld.. Dat is echt gebeurd.' Hoe kon dat? Hoe kon ik nou dingen dromen die echt waren gebeurd? 'Hoe kon je dat weten?'
'I-ik weet het niet. Ik ken je niet en heb je hiervoor nooit gezien.' Ace stond op van het bed en liep naar de tralies toe met een frons op zijn gezicht.
'Waar was je op 5 mei?' Ik keek hem verward aan.
'Weet ik veel, dat is nu bijna een half jaar geleden.' Hij haalde een hand door zijn haren en vloekte.
'Je moet ons wel gezien hebben. Dat kan niet anders.' Hij begon te ijsberen door zijn cel heen. 'Ben jij degene die mij die avond zag in de steeg? Had jij het gezegd tegen de politie?'
