Abigail Verwaat wordt haar hele leventje al achtervolgd door de gevolgen van de baan van haar ouders. Nu hun laatste project de beruchte bendeleider Ace MacDillen blijkt te zijn, wordt haar nieuwsgierigheid haar te veel. Maar zal Abby de wereld van...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ace Macdillen
Het steegje was nog steeds hetzelfde zoals ik het me herinner. Vol troep, vol junkies, hoeren en al die dingen. Het was altijd een vreselijk gezicht om te zien. In dit steegje had ik de eerste schuilplaats van de bende. Hier kwamen de jongste leden vandaan. Venlo, Venlo werd altijd gezien als de stad met de gevaarlijke bende. Maar ons hoofdkwartier lag in Groningen. Misschien dat het ooit op een dag zal veranderen.
'Waar was je man? Het is meer dan een week geleden.' Ik keek op naar Rosco, één van de jongste leden van de bende. Hij was wel één van de enige die ik hier vertrouwde, als ik er niet was, lette hij op of er geen problemen ontstonden tussen de bendeleden. Het gebeurde nauwelijks doordat iedereen respect voor elkaar heeft, iedereen heeft een verhaal achter zich. Precies daarom neem ik ze in de bende, ik neem niemand in die geen zwaar verhaal achter zich heeft.
'Ik was opgepakt,' zei ik nonchalant, 'ze wilden me weer onderzoeken. Hun dochter heeft me vrijgelaten. Het was echt heel vreemd.' Ik ging op de bank zitten en haalde een hand over mijn gezicht.
'Hoe bedoel je vreemd?' Vroeg Enrique.
'Ze kreeg dromen over dingen die met mij gebeurd waren. Over hoe ik mijn vader had vermoord, hoe ik Annie bij mijn ouders weghaalde. Al die dingen. Hoe kan ze dat dromen?'
'Who caress, zolang ze goed in bed is is het goed.' Ik keek nijdig naar hem.
'Is dat serieus het enige waar je aan denkt?'
'De Ace die ik ken denkt daar ook alleen maar aan.' Ik stond op en gaf hem een klap tegen zijn neus zodat hij op de grond viel. Hij moet echt ophouden met dat seksistische gedrag van hem.
'Ace, hou je in!' Enrique keek kwaad naar mij op en veegde zijn neus af.
'Je moet in therapie voor dat smerige gedrag van je.' Hij stond op en schoof mij naar achteren met een nijdige blik. 'Denk je dat je stoer bent? Zo tegen je leider doen?'
'Je bent echt een vuile lul! Ik weet niet wat die chick met je gedaan heeft, maar je bent verandert deze week.'
'Ik ben jouw gedrag gewoon zat. Als je het niet pikt dan rot je maar op uit deze bende!'
'Ace kalmeer eventjes, dit gaat te ver. Jullie zijn vrienden.' Probeerde Rosco het goed te maken. 'Enrique hij is niet de enige die het zat is, maar Ace om hem uit de bende te zetten, gaat dat niet een beetje ver?'
'Ik geef hem een keus, ik ga niet te ver. Nog één fout woord over haar en je leeft niet meer.'
'Je moet echt wat aan die ziekte doen, het begint steeds erger te worden.' Zei Enrique eindelijk terug voor hij de kamer uitliep. Ik draaide naar Rosco en zuchtte.
'Begint het echt?' Rosco knikte en gaf me een schouderklopje voor hij op de bank plofte. 'Waar is Blue?'
'Knock-out in zijn kamer.' Ik rook ineens een zware alcohol geur en ging op de geur af. 'Ace!' Riep Rosco achter mij aan, maar ik negeerde hem. Het kwam uit één van de kamers die in het gebouw zat. Ik probeerde de klink omlaag te doen, maar de deur zat op slot. Ik kreunde van irritatie en nam een stap naar achteren om vervolgens de deur in te trappen. Het hout kraakte en sprong los van het slot. Er klonk een hard kabaal en ik keek om de half kapotte deur naar de grond waar ik een geschrokken Blue op de grond zag zitten. Blue was ongeveer Rosco's leeftijd en had blauwe plukken in zijn haar, vandaar ook zijn naam.
