Abigail Verwaat wordt haar hele leventje al achtervolgd door de gevolgen van de baan van haar ouders. Nu hun laatste project de beruchte bendeleider Ace MacDillen blijkt te zijn, wordt haar nieuwsgierigheid haar te veel. Maar zal Abby de wereld van...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ace MacDillen
Abby en ik waren al heel de week aan het kijken voor een nieuw huis, maar er is tot nu toe nog niets opgevallen. Nou ja, voor mij wel. Het zijn huizen. Maar Abby wilt echt een bepaald gevoel hebben bij een huis en die heeft ze nog niet gevoeld. Hoe veel ik wel niet gezucht heb omdat het elke keer weer niet is, is niet te tellen op twee handen. Volgens mij wordt onze makelaar helemaal gek van ons. Volgens mij wist ze niet eens dat er zo veel huizen te koop stonden in Groningen
Ik keek naast mij in de auto naar Abby die bezorgd naar haar handen keek. Ze maakte zich duidelijk zorgen dat we geen huis zouden vinden. Ik greep haar hand vast en gaf er een kneep je in.
'Het komt wel goed.'
'Wat als we bij het laatste huis ook geen fijn gevoel hebben?' Jij bedoel je. Ik bracht haar hand naar mijn mond en ik zag haar in mijn ooghoeken glimlachen. 'Denk jij daar dan niet aan?'
'Maak je nou niet zo'n zorgen. Je bent net bevallen, maak je meer zorgen om je zoontje.' Ze keek achterom naar Noah die in zijn maxi-cosi lag te slapen. 'Het huis komt wel. Al moeten we even in dat appartement blijven wonen tot er een goed huis vrij komt.'
'Zou je dat echt willen?' Vroeg ze aan me en ik haalde mijn schouders op.
'Ik zou het doen als het nodig was. Ik wil liever dat jij een fijn gevoel hebt bij een huis dan dat je ongelukkig erin woont. Het huis is wel voor een lange tijd.'
Ik draaide de straat in die de navigatie aangaf en fronste. Ik zie maar één huis hier in de straat. De makelaar stond er al voor met haar auto en ik slikte. Wilde ze echt dit huis laten zien?!
Ik parkeerde de auto en stapte samen met Abby uit. Het gras om het huis heen stond net zo hoog als de opstap. Ik wil niet weten wat daar in ligt.. Het huis zelf zak er nog niet zo heel oud uit, maar hij was erg duister met donkere stenen en donkere hekken erbij. Het leek op een huis waar je vaak horrorfilms in maakt, waar bloed langs de muren loopt en rare teksten in de spiegels verschijnen. Ik kreeg al de rillingen over mijn rug als ik er aan dacht.
Ik draaide me naar Abby die met open mond naar het huis staarde. 'Ik weet dat het een beetje een eng hui-' Begon de makelaar, maar ze werd afgekapt door Abby die een sprongetje maakte.
'Perfect!' WAT? 'Oh Ace, kunnen we het nemen?'
Ik fronste en kruiste mijn armen over elkaar. 'Eh.. Weet je het heel zeker? Ik bedoel, wil je niet een wat mooier huis, waar niet zo veel aan te doen hoeft te worden?' Ze zette haar pupp' Ze zette haar puppy ogen en een pruillip op. Ik keek van haar weg. 'Abby kappen, daar kan ik geen nee tegen zeggen en dat weet je.'
'Het kan ons kleine projectje worden, dan wordt het ons kleine droomhuisje.'
'Nou het is best wel goedkoop.' Zei de makelaar. Ik zuchtte.
