Glad en Berucht - The Jokers Serie Deel 1

Hoofdstuk 17

Abby Verwaat

Elisa, Scarlett en Alyssa wilden mij opvrolijken na al het nieuws dat ik zwanger was. Ik heb bijna twee weken in een dip gezeten. Ik vraag me echt af van wie de baby is, tussen Rosco en Ace heeft geen lange tijd gezeten dus het kan van allebei zijn.

Ik heb Rosco sinds dien niet meer gesproken, dus ik weet ook niet hoe hij het zal oppakken als ik het hem vertel. Hij moet het wel weten, hij kan ook de vader zijn. Ookal hoop ik dat het van Ace is, stel dat ik hem toch kwijtraak om dit..

'Kop op, schat. Je bent zwanger, je gaat niet dood.' Zei Elisa om mij proberen op te vrolijken. Alyssa en Scarlett stonden in pashokjes van de Hunkemöller om lingerie te passen en ons te laten keuren. Iets wat hun altijd hebben gedaan met elkaar. Ik zou willen dat ik zulke lichamen zou krijgen, daarvoor krijg ik een dikke buik, grotere borsten, striae en gezwollen voeten terug zodra ik echt ver ben.

'Sorry meiden, ik ben nog steeds niet de oude. Ace vergeet ook nog eens zoveel de laatste tijd door die ziekte. Die vervelende medicijnen werken ook totaal niet hebben we het idee. Alles komt gewoon zo tegelijk.'

'Het geeft niet, Abby. We begrijpen je totaal, maar je zit al twee weken binnen. Je moet er op een gegeven moment uit.' Zei Scarlett vanuit haar pashokje voor ze naar buiten kwam en een kant bruin setje aan ons liet zien. 'Even tussendoor, wat denken jullie?' Vroeg ze aan mij en Elisa.

'Ik ben bang dat het zo te bruin wordt, je hebt al bruine haren en ook een licht kleurtje.' Zei ik tegen haar en ze knikte.

'Het wordt zo ook wel een beetje te veel van het goede inderdaad.'

'Meid al trek je een papierenzak over je hoofd heen, dan nog zal Nigel je knap vinden.' Zei Alyssa die ook haar pashokje uit kwam lopen, maar in een rood setje.

'Is die voor wie ik denk dat het is?' Vroeg Elisa met een grijns aan haar en Alyssa begon heftig te blozen.

'Wauw, nooit gedacht dat ik jou zou zien blozen.' Zei ik lachend, waarop de anderen ook moesten lachen.

'Oh houd op joh, ik denk niet eens dat Alejandro mij zo ziet staan. Ik ben al blij genoeg dat hij mij laat blijven na wat er is gebeurd.' Ze heeft ons verteld over de paniekaanval die Alejandro heeft gehad een paar weken terug en hoe erg ze het vond om hem zo te zien.

'Jij kan er niks aan doen dat hij zulke aanvallen krijgt, geen zorgen.' Probeerde Elisa haar gerust te stellen. Scarlett ging haar hokje terug in, maar Alyssa bleef naar haar voeten kijken. Elisa liep naar haar toe en legde een hand op haar schouder. 'Echt maak je geen zorgen, hij gaat jou echt niet minder behandelen door dat ongelukje. Hij heeft gewoon een trauma opgelopen.'

'Hij wilt er niet over praten met me en ik snap het wel, want hij kent mij nauwelijks, maar toch. Zo voel ik mij erg schuldig.' Ik zag dat Elisa het moeilijk had met haar mond houden en fronste. Ik weet dat Elisa Alejandro al lang kent, maar wist zij ook veel van het ongeluk af?

'Vroeger toen we klein waren hebben we een keer een brand meegemaakt waarbij hij zich zwaar heeft bezeerd toen hij mij en mijn familie probeerde te redden. Hij en ik zijn de enige overlevenden, maar als hij er niet was, was ik er ook niet meer geweest ben ik bang.' We waren allemaal stil van het verhaal dat Elisa vertelde. 'Vandaar die grote littekens, maar Alejandro heeft er echt een trauma aan over gehouden. Ik denk dat toen jij hem aanraakte dat hij er ineens aan herinnert werd, maar normaal heeft hij ze niet zo kort op elkaar.'

'Wauw wat verschrikkelijk..' Zei Alyssa zachtjes voor ze weer het pashokje inging. Ik keek naar Elisa die er duidelijk moeite mee had om dit te vertellen. Ze zuchtte en glimlachte weer alsof er niks aan de hand was.