Abigail Verwaat wordt haar hele leventje al achtervolgd door de gevolgen van de baan van haar ouders. Nu hun laatste project de beruchte bendeleider Ace MacDillen blijkt te zijn, wordt haar nieuwsgierigheid haar te veel. Maar zal Abby de wereld van...
Ik hoop dat jullie weer veel plezier hebben met het lezen! Tot vrijdag weer!
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Abby Verwaat
Ik keek Tade na van achter de jongen, Marcott, die tussen ons in stond. Ik kan niet geloven dat ik zojuist oog in oog stond met Tade. Ik heb wel eens verhalen over hem gehoord van de bendeleden en het waren geen goede verhalen.
'Je bent nog niet van mij af.' Zei hij gericht op mij voor hij uit het steegje liep. Ik zuchtte van opluchting. Voor nu was hij tenminste weg.
'Geen zorgen, hij zal je niks meer doen.' Marcott draaide zich om en wreef over zijn stoppelbaard. 'Waarom moest hij uitgerekend jou hebben?'
'Laat ik het erop houden dat ik hier kwam om mijn vriendje te redden voor hij vermoord werd, maar de jongen die mij hoorde te helpen, werkt dus blijkbaar voor zijn ontvoerder.' Marcott fronste.
'Het spijt me om dat te horen.'
'Het is al goed. Ik moet ervandoor, een vriend van mij zit in de problemen.'
'Heb je hulp nodig?' Ik keek van Marcott naar het einde van de steeg. Hij zal me el kunnen helpen tegen Rino, ik hoop maar dat ik niet te laat ben. 'Wijs de weg.'
Marcott en ik renden terug naar het appartement van Alejandro. Niemand was rond dit tijdstip nog wakker, dus we renden met gemak terug. Maar voor we de deur van het appartement bereikten, klonk er een hard pistoolschot.
Mijn hart leek eventjes stil te staan. De gedachten dat ik nog iemand zou verliezen brak mijn hart. Marcott en ik stormden de deur binnen en zagen Rino over Rosco heen gebogen staan. Rosco greep zijn middel vast.
'Nee!' Gilde ik uit waardoor Rino zich omdraaide. Zijn grijns onmisbaar. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond.
'Rino..' Hoorde ik Marcott naast mij zeggen. Rino rende naar het balkon en ik zag hem er nog net afspringen, Marcott volgde hem op de voet.
'God zijn dank, die klootzak is weg.' Klonk Rosco zijn stem vanuit de keukenvloer. Ik rende naar hem toe en knielde naast hem, mijn armen om zijn nek. 'Rustig aan, ik ben niet dood. Rino kan niet schieten. Hij heeft de koelkast geraakt.' Grapte hij terwijl hij mij terug omhelsde. 'Hoe kwam Marcott hier?'
Ik liet Rosco rustig los en zuchtte. 'Hij heeft mij gered van Tade. Hij is trouwens net zoals Rino weggevlucht voor hem.'
'Mooizo, dat geeft ons tijd. Kan je mij omhoog helpen alsjeblieft? Mijn knieën gaan zeer doen.' Ik stond op en hielp Rosco naar de bank. 'Auw!' Rosco greep naar zijn middel en zuchtte. 'Je kan zeggen wat je wilt over Rino, maar hij weet wel hoe hij moet schoppen.'
'Gelukkig is dat het enige wat hij weet.' Klonk Marcott zijn stem weer in de deuropening. 'Je ziet er niet uit jongen.'
'Grappig, ik wilde net hetzelfde zeggen over jou.' Marcott gaf Rosco een hand en grinnikte. 'Is dat een nieuwe look voor je, die stoppelbaard?' Ik liep op naar de vriezer en haalde er een cool pack uit om bij Rosco op zijn ribben te leggen. 'Thanks.'
