Glad en Berucht - The Jokers Serie Deel 1

Hoofdstuk 24

Ace MacDillen

Toen Abby loog over dat ze oké was had ik al mijn twijfels en toen ze zei dat Lizzy mijn verloofde was geloofde ik haar al helemaal niet. Maar toen ik zag wat Lizzy haar aan deed in haar garage wist ik dat ze het niet wilde. Ik wist dat ze het deed om de baby te beschermen. En Marcott. Ik weet nog niet waarom hij in de garage zat, maar ik heb mijzelf wel bij hem verraden toen ik zijn naam noemde. Dat was wel duidelijk.

Marcott en ik hebben daarna afgesproken om het voor ons te houden, mensen hoeven niet te weten dat ik mijn geheugen nog heb. Anders is mijn dekmantel alsnog weg.

'Nou nou nou, kijk eens aan. Ace MacDillen. Gezond en wel.' Hoorde ik naast me. Ik was onderweg naar het huis van Abby en haar ouders, waar ik uitgenodigd was voor het avondeten. Ik keek naast me en zag Tade staan met zijn handen in zijn broekzakken. Ik rolde mijn ogen naar hem, hier had ik geen zin in.

Hij bekeek me van top tot teen, alsof hij nooit gedacht had dat hij mij ooit nog zou zien.

'Wat wil je?' Vroeg ik op een verveelde toon.

'Laat ik mezelf voorstellen. Ik ben de gozer die je heeft vermoord een tijdje terug.'

'Ik weet heus wel wie je bent Tade. Je hoeft je niet voor te stellen. Hij fronste en kwam op mij afgelopen.

'Deze keer zorg ik ervoor dat je niet meer terug komt.' Voor ik kon denken gaf hij me een harde vuist in mijn gezicht waardoor hij steun moest zoeken bij de muur achter hem.

"Dat had je nou niet moeten doen Tyler.' Zei ik dreigend. Hij kwam dichterbij om hem nog een klap te geven. Ik gaf hem ineens een onverwachte linkse hoek en hij deinsde achteruit. Steeds als hij mij een klap wilde geven gaf ik hem er een terug.

Ik gaf hem ineens een harde stomp in zijn maag waardoor hij hoestte van de hoeveelheid lucht die hij miste. Ik gaf hem nog een klap en hij viel op zijn rug. Ik bekeek hem met mijn armen voor mijn borst gekruist. 'Ik zou je nu zo makkelijk kunnen vermoorden.' Hij keek nijdig naar hem op. Hoge eigendunk is hij niet verloren. 'Maar zelfs na alles wat je me hebt aangedaan en al die tijd dat we niet spraken, zie ik je nog steeds als mijn beste vriend. Je zegt tegen iedereen dat je het doet vanwege Lizzy maar we weten allemaal dat het de drugs zijn Tade. Je begint gek te worden.'

'Hoe kan je godverdomme zoveel over mij weten? Je hoort gehersenspoeld te zijn!' Riep hij naar me. Ik stak mijn hand naar hem uit. Hij keek alleen maar onzeker en aarzelde om hem aan te nemen. Ik zuchtte.

'Kom op Tade, jij zou moeten weten hoe ik echt ben.' Hij bleef twijfelen, maar nam toch mijn hand aan. Ik trok hem omhoog zodat we op ooghoogte van elkaar afstonden.

'Het is nog steeds geen antwoord op mijn vraag. Hoe?'

'Ik herinner me gewoon alles, ik heb gedaan alsof ik niks wist zodat de politie me liet gaan. Maar ik denk dat het nu wel genoeg is.' Grijnsde ik.

'Dat is eigenlijk best wel slim.' Lachte hij terug naar me. 'Wie had gedacht dat in dat stalen hoofd van jou een slim brein zou zitten?' Hij tikte voor de grap tegen mijn voorhoofd aan. Ik grinnikte en sloeg zijn hand weg.

'Ik ben niet voor niets de leider van de Jokers. Ben je nog steeds boos vanwege Lizzy?' Vroeg ik aan hem en hij schudde zijn hoofd.

'Nee man, ze is een gestoorde slet. Je had gelijk. Ik snap niet dat ik haar koos boven mijn beste vrienden.' Ik glimlachte naar hem en we gaven elkaar onze bekende handdruk die we altijd hadden na het leger. 'Als de mensen dit zouden weten zeg.' Mompelde hij.

'Twee zogenaamde rivalen vormen weer een.' Maakt ik af. 'Na alles "they just kiss and make up!"' Zei ik met een kak stemmetje waardoor ik moest lachen.