Glad en Berucht - The Jokers Serie Deel 1

Hoofdstuk 20

Abby Verwaat

'Ik ben bang dat ik slecht nieuws heb over uw kindje, mevrouw Verwaat.' Ik keek op naar mijn gynaecoloog die met een verontrustende blik achter zijn bureau zat. 'Uit de onderzoeken blijkt dat hij een of andere ziekte heeft. Hij groeit normaal op, maar als hij zijn twintigste jaar bereikt zal het zijn geweten overnemen.'

Het kindje is van Ace... Dat kan niet anders. Ik denk dat dat het enige positieve is wat deze week te bieden heeft.

'Kan ik er iets tegen doen? Zodat hij langer bij blijft?' Ik vroeg het ook al wist ik het antwoord allang.

'Er zijn mensen nog bezig met het onderzoeken van deze ziekte, maar er zal voor uw kindje nog niks bekend zijn zodra hij doordraait.' Ik knikte en liet een diepe zucht. Ik kon er nu alleen nog maar voor hem zijn en hopen op het beste. ' Het is nog niet te laat om eventueel abortus te plegen.. Ik raad het natuurlijk niet aan, omdat ieder kindje een kans verdient.. maar ik moet het wel erbij vermelden dat de mogelijkheid er wel is.'

'Dat zal niet nodig zijn, toch bedankt. Ik ben wel heel benieuwd naar het geslacht.' Ik veranderde meteen het gespreksonderwerp, ik hield zelf niet van het onderwerp abortus. De dokter knikte en ze gaf me een vriendelijke glimlach. Ze kwam naar mij toegelopen en begon zich klaar te maken voor mijn echo. Het was de tweede echo nu zonder Ace en ik vond het toch moeilijk om dit zonder hem te moeten doen.

De vrouw wreef de koude gel over mijn buik heen en ik hoorde kort daarna al een hartje stevig kloppen. Mijn eigen hart begon harder te kloppen. Het moment was daar om te horen of ik een jongentje of een meisje krijg, of we een jongen of een meisje zouden krijgen..

'Het kindje klinkt goed, hij is alleen flink aan het bewegen..' Ik keek naar het schermpje en zag de baby bewegen in mijn buik. Ik voelde niks in mijn buik, maar toch bewoog het kindje zo veel. 'Als hij nou eens stil ligt kan ik even kijken wat voor geslacht je bent.' Lachte ze en ik glimlachte. Hij was zo energiek..

Ineens lag de baby op het scherm stil en ik zag de dokter haar ogen een beetje samen knijpen. 'Ben je er klaar voor?' Ik knikte, ik kreeg geen woorden uit mijn mond. Ik vond het zo spannend om te weten. 'Gefeliciteerd Abby, het is een jongen.'

'Oh mijn hemel, gefeliciteerd!' Riep Elisa die net de foto's van de echo had gezien. Ze lag op de bank bij Alejandro sinds ze is ingestort in het warenhuis. Alejandro liet haar geen moment alleen. 'Je kleine Ace! Oh mijn hemel, hij heeft een opvolger gecreëerd!' Ik glimlachte om haar enthousiastme.

'Dat is goed nieuws, Abby. Ace zal ook heel trots zijn.' Zei Alejandro die mij een kopje thee aangaf. Ik zuchtte en wreef over mijn voorhoofd heen. 'Je mist hem heel erg, hè?'

'Meer dan je denkt.. Ik lig bijna elke avond nog te huilen tot ik in slaap val.'

'De bende niet.. het boeit hun helemaal niks..' Ik fronste toen ik Elisa en Alejandro allebei vooruit zag staren. 'Rosco wordt met de dag een groter gevaar voor zichzelf en ook voor ons.. Waarom hij zich tegen ons heeft gekeerd weet ik ook niet.. Marcott is nog steeds vermist.'

'Je bedoelt dood.' Zei Elisa koud en Alejandro keek haar streng aan.

'Zolang ik geen lichaam heb gezien, leeft hij nog..' Elisa zuchte en trok haar knieën op tot haar kin. 'Jackson denkt dat hij de koning is, omdat allebei de leiders er niet zijn. Maar zelfs Alyssa is hem de baas.'

'Wat is dat verhaal trouwens? Ik hoorde van Leon dat Alyssa hem geslagen heeft?' Vroeg ik aan hem en hij knikte met een grijns.

'Hij discrimineerde mij, daar wacht hij al een hele tijd op. Heeft altijd iets gehad tegen mijn achtergrond.'