So Fast [Revising]

Entry 38/Sweet goodnight

(a/n: Malapit na siyang matapos! Salamat talaga sa sumubaybay nito until the end! Mahal ko kayo! Hindi niyo alam kung gaano niyo ako pinapasaya <3 Hart hart. )

------------------

(A/N: PAHABOL! I SUGGEST YOU MUST PLAY "BABY BLUE EYES" WHILE READING THIS WHOLE CHAPTER, YOU'LL REGRET IF YOU DON'T! :P Enjoy!)

ENTRY 38

KEISHA'S POV.

Kanina pa ako paikot ikot sa bed ko, paano naman kasi! I can't sleep! Hindi mawala si Jaz sa isip ko! Tinawagan ko si Danika pero ring lang nan ring. Tulog na ata. Hay. Gusto nang maymakakausap.

*flashback....*

*Luxury's restaurant Garden*

(a/n: Convo nila nung nasa garden sila, remember?! Sa nakaraang chappy yun!)

No one's pov.

"If you have any problem, just call me. When you need someone to talk to, jsut call me. Anytime for you Keisha."

*dug dug dug dug*

What's that sound came from my heart! It's like a drum! Ang bilis nang tibok ng puso ko!

"Ah...ehh...If that's okay with you. Pero...Hindi ba ako makakaistorbo sa'yo kung kailangan ko'nga nang makakausap? Hehehe. Just asking. Curious." Medyo nakakahiya naman kasi kung ganun diba? At tsaka...kakakilala pa'lang namin....o matagal ko'na siya talagang kilala, hini ko'lang magawang tandaan....SA NGAYON.

But I think as time passed by, I believe that my losted memories will get back. And I can really sense it. Things will come back at me SO SOON. It takes time, I think.

"Nakikipag usap kana saakin to'be exact. Hahaha. C'mon. It's fine with me. Hindi naman ako mag vo-volunteer kung hindi talaga ako puwede diba? Hahahah. Basta anytime anywhere you can contact me." Naka full smile niya saaking sabi. Bigla naman ako tuloy na-guilty nung mga ginawa ko sa'kanyang kabastusan. Yung ipinagtulakan ko siya papalabas ng room ko nung mga panahon na nak confine ako sa ospital.

Parang bigla ata akong na-depressed. Ang bigat sa pakiramdam. Shems.

"Ah Jaz, I'm truly sorry about before. I'm sorry, you don't deserve that kind of treatment from me. Masyado ako naging rude sa'yo nung nasa ospital ako. Nag hysterical na ako nun, so ayun, sorry ah?!" I said without looking at him. I just can't. I feel so guilty right now. Baka hindi ako patulugin nang konsensya ko mamya kung hindi pa'rin ako mag-so-sorry at papalakihin ko'pa lalo ang ego ko.

"It's okay, Keisha. I understand you. Please, don't be guilty. Don't feel sorry. It's not your fault. Hindi mo kasalanan na naaksidente ka, na nawala lahat nang memories mo for this past 5 or 4 years I think. But the doctor said before that, sooner or later you will be fully recover in that tragedy accident that you experienced before. And you'll get back all the memories you've lost before. You supposed to'be glad and happy for you're self right?! Cheer up! May gwapo naman sa tabi mo eh. Hinding hindi ka niya iiwan." Hinampas ko naman siya nang hindi ko sinasadya. Sorry naman, nabigla lang ako. Medyo makapal kasi ang mukha nang isang to eh! Nakakaloka!

"Aray ko naman!" Sabay himas ni'to. Sa part na nahampas ko. Agad kong tinignan yung part na nahampas ko sa'may braso niya. Namamantal nga. T.T

"SORRY." I said, full of sincerity... TT___TT

"Hahahahahaha!! Toh naman, hindi naman masakit ee! Hahahahaha. Si Jaz Arill Folker masasaktan sa isang NAPAKA HINA na hampas ni Keisha Jade Vaughn? Imposible! Hahahahaha." Pagmamaalaki nito.

"KAPAL MO! DIYAN KA NA NGA, MR. ANTIPATIKONG GWAPO!"

O____O

My bad! Bakit ba lagingnadudulas tong bibig kong to! Kung ano anong nasasabi! Tumayo na agad ako sa kinaupuan ko at mabilis na naglakad papunta sa loob ng resto, nang mapahinto ako sa sinabi nito.