İyi okumalar canlarım😘😘😘
Ömer
Sinirlendiğimi belli etmemek için yüzüme sahte bir gülümseme takıp salona geçtim.
"Leyla?"
"Siz tanışıyor musunuz abi?"
Leylanın uzattığı eli sıkıp koltuğa oturdum.
"Evet Ayşecim,bugün tanıştık. Biraz tatsız tanışma oldu ama olsun."
"Ebet biraz tatsız oldu. Zehra nerede Ömer? Sana bakmak için dışarı çıkmıştı."
"Ha Zehra mı? Zehra küçük bir talihsizlik yaşadı"
Leyla gözlerini kocaman açarak "ne? İyi mi Zehra? Nerede şimdi?"diye peş peşe sordu.
İçeri ıslak saçlarını yandan hörülmüş şekilde ve Ayşenin elbisesiyle Zehra girdi. Leyla he en yanına koşarak elinden tuttu.
"Canım ne oldu sana? İyi misin?"
"İyiyim merak etme canım. Sadece havuza düştüm."
Nihat,Ayşe ve Leyla aynı anda "havuza mı?"diye sordular.
Zehra bana bakarak gülümseyip
"Evet yine ben ve sakarlığım,ayağım kaydı. Ömer iyi ki oradaydı" dedi ve göz kırptı. Bana göz kırptı,şimfi o bana göz kırptı. Yutkunmaya çalıştım ama sanki içimdeki mutluluktan bağırma isteği takılmıştı oraya.
"Zehra istersen gelme hastaneye,ben Barış hocaya anlatırım"dedi Nihat ve ayağa kalktı.
"Yoo Nihat,iyiyim ben. Bugün nobetde olmam lazım,zaten izin de aldım Barıç hocadan."
"Tamam çıkalım o zaman"
Zehra Leylaya sarılıp "canım sabah erkenden gelirim beraber döneriz eve."dedi.
"Tamam canım."
Leylayla neden vedalaşıyor ki? Bende yanlarına gelip konuya dahil oldum.
"Siz hastaneye mi gidiyorsunuz?"
Zehranın sesini duymak için ondan cevabı bekliyordum,ama Nihat cevap vermişti.
"Evet bugün ikimizde nobetdeyiz. Zehra da Leylanın yalnız kalmaması için bize bıraktı."
"Leyla daha yeni geldi ya,evde yalnız korkar diye burada kalmasını istedim"
"Anladım,iyi yapmışsın."
Zehrayla Nihat arabaya binip gittikten sonra bende odama çıktım. Başımı yastığa koyar koymaz gözlerimi kapattım ve Zehrayı rahatlıkla düşünmeye başladım. Bir kaç saatliğine onu görmek, bana o kadar iyi gelmişti ki. Şimdi rahatlıkla uyuya bilirdim.
Zehra
Barış hocayıa birlikte bir kaç hastaya baktıktan sonra odama geldim. Leylaya arayıp iyi geceler diledikten sonra koridora çıktım. İrelideki bir kaç hemşire hararetle sohbet ediyordu. Yanlarına gelip "biraz sessiz olun,burası hastane,hastaları rahatsız ede bilirsiniz" diye uyardım.
Aralarında en genci özür diledi ve çekildi. Biraz irelilemiştim ki birisi bana seslendi.
"Zehra hocam"
Arkamı dönerek "efendim" dedim.
Az önce özür dileyen genç kızdı bu.
"Zehra hocam,ben Yasemin."
"Memnun oldum Yasemin,hemşire misin sen?"
"Yoo hocam,ben daha tıp 5ci sınıf okuyorum. Buraya bir arkadaşımla geliyorum,asistan olarak yani."
"Anladım"
"Hocam ben dün geldim buraya,yani daha yeniyim. Eğer siz de isterseniz ben sizin asistanınız olarak çalışa bilirmiyim?"
Kız bunu o kadar masum bakarak demişti ki,itiraz etmek hiç istemiyordum. Ama Barış hoca istemeye bilirdi.
"Yasemin,benim için bir sakıncası yok,ama Barış hocaya sormalıyım. Ben sana sonra haber veririm"
"Tamam hocam,ben numaramı size vereyim siz beni ararsınız."
"Olur"
Yaseminin numarasını aldıktan sonra hastaları bir kez daha kontrol ettim.
Saat 9a işim bitmişti.
Nihatın odasına geldim çıkacağımı haber vermek için.
"Nihat ben çıkıyorum,senin işin bitti mi?"
"Evet Zehracım,beş dakikaya çıkarız."
