Mika POV
Gano katagal na nga ulit ako tumawa ng ganito?
Ah, limang taon na din halos.
Limang taon na ng wala tayo.
Ay mali, walang tayo pero iniwan mo pa din ako.
Sino bang mag-akala na sa mga sulat na ginawa ko sa pangungulila ko sa'yo at paghihinayang ko sa mga sinayang na pagkakataon na pwedeng maging tayo ay may darating dala ang mga sulat kong iyon at heto pinapasaya ako.
Nilutuan nya pa ako ng paborito kong adobo.
Hindi ko yun sinabi ah. Kahit nga sila Mama hindi alam yun eh.
O sadyang wala lang talaga syang alam lutuin pero ayos lang.
Masaya akong nagluto sya ng adobo.
Nang araw na yun ay sumayaw kami sa tugtog ng Kpop cause why not?
Dun ko lang napatunayan, hindi lang talaga ako ang sintunado at may dalawang kaliwang paa sa mundo.
Dalawa na kami.
Dalawa na kami na kumakanta at sumasayaw hanggang hindi na namin namalayan na umaga na.
At buong gabi kaming sumasayaw, kumakanta at nagtatawanan.
He'to na ba yung sinasabi mo na may darating din na para sa'kin?
Sa tamang oras.
Na hindi na mali.
Na hindi na kumplekado.
Ara, sya na ba yun?
Sya na ba yung para sa'kin o kabiguan na naman ito.
Kakayanin ko ba kung hindi nga 'to para sakin?
Na isa na naman sya sa magiging dahilan kung bakit ako luluha.
1708180210
BINABASA MO ANG
17
FanfictionIsang kahon na may lamang mga sulat at isang punit na litrato ang nagtulak kay Alyssa na pumunta sa Korea para hanapin ang sumulat ng mga iyon. Kahit hindi sya marunong magsalita ng kanilang lengwahe at wala sya ni isang kakilala. All chapters will...
