Psycho ❃ [joker/batman]

xiii ► obsession

Kabinde yaklaşık milyonuncu elbisemi denerken sıkıntıdan patlıyordum. Bu elbiseleri her seferinde giyip çıkarmak aşırı derecede sinirlerimi bozmuştu. İş çıkışında alışveriş yapmak için mağazalara bakınıyordum ama hiç güzel şeyler yoktu. Yani iş için, yoksa gayet güzel bir alışveriş yapabilirdim.

Kolumdaki tokayla saçlarımı at kuyruğu yaptım ve üstümden etek ve bluzu çıkardım. Sadece üçüncü olarak giydiğim takımı beğenmiştim. Onu alıp çıkacaktım. Üstümü giyinirken bugün milyon kez düşündüğüm bir şeyi düşündüm. Bruce'un ne işi vardı? Tamam normal bir zamanda olsaydık kesinlikle merak etmezdim. Yani o Bruce Wayne'di sonuçta, devamlı işlerinin olması doğaldı. Ama dün onu Selina Kyle ile gizlice bir şeyler konuşurken görünce gerçekten bazı şeylerden kuşkulanmaya başlamıştım. Bu işin bir kısmı bana çıkıyordu tabiki. Sanırım bahsettiği manyak da Joker'dı. Artık düşünmekten beynime kramplar giriyordu.

Çantamı ve alacağım takımı alıp ve kabinden çıktım. Ardından kasaya gidip parasını ödedim. Mağazadan çıktığımda bu caddeden sıkılmıştım. Bu yüzden her zaman gittiğim mağazaların olduğu caddeye gidecektim. Oraya yakın olduğumdan sadece poşetleri arabaya bırakacaktım. Anahtarla Porsche'umun kilidini açtım ve poşeti sürücü koltuğunun yanına koydum. Ardından arabayı tekrar kilitledim ve kapılarını kontrol ettikten sonra karşıdan karşıya geçmek için ışıkların orada durdum.

Yeşil yanınca hızlı adımlarla caddeyi geçtim. Bir süre yürüdükten sonra asıl gezeceğim yere geldim. Her ne kadar artık zengin olsam da sanırım bu mağazalardan vazgeçemezdim.

Sırayla mağazalara girdim ve alışverişimi yaptıktan sonra arabama geri döndüm. İşte şimdi ellerim poşetlerle doluydu. Uzun bir uğraştan sonra arabanın anahtarını çantamdan çıkardım ve kilidi açtım. Poşetleri tam zamanında bırakmıştım yoksa kangren olabilirdim. Arabanın etrafından dönerek sürücü koltuğunun kapısına geldiğimde havanın kararmış olduğunu farkettim.

O anda gerçekten çok korktuğum bir şey oldu. Yine aynı şekilde, arkadan biri geldi ve ama bu sefer elimi tuttu. Arkamı dönmeye korkuyordum ama buna gerek kalmadı. O beni kendine döndürdü. Neyse ki bu o yeşil saçlı zırdeli değildi. Başka biriydi. Yine korktum çünkü bir sokak serserisine benziyordu ve onların bana zarar verme ihtimalleri Joker'dan daha fazlaydı. Bruce'un ailesini de onlardan biri öldürmüştü sonuçta. Bu şehir çok acımasızdı.

Oğlan çocuğuna benziyordu. Ama anlayamadım. Çocuğun başında bir kapüşon ve bir de suratında burnuna kadar çekilmiş bir fular vardı.

"Sakin ol. Seni deşmeyeceğim. Sadece bunu al. İçinde bir video var, onu izle."

Elime bir telefon sıkıştırdı ve koşarak uzaklaştı. Öyle kalakaldım ve telefona baktım. Bruce'un verdiğinin aynısıydı. Bir saniye bu kendi telefonum muydu?

Hemen telefonu açıp rehbere girdim ve kendi telefonum olduğunu anladım. Bir video var demişti... Şimdi bakmadım. Arabaya atladım ve uçarcasına eve gittim. Arabayı garaja park ettikten sonra çantamı ve poşetleri alıp eve girdim. Videoyu merak ettiğimden poşetleri kapının ağzında bıraktım ve direkt oturma odasına geçtim. Ardından film rulosunu açtım ve videoyu gördüm. Dehşete kapılmamı gerektirecek bir şey yoktu. Kendini çekmişti. İlk başta açmaya korktum ama bu sadece bir videoydu ve ben o adamın daha beter hallerini biliyordum. Titreyen parmağımı başlat tuşuna dokundurdum.

"Evet Harl- Aman Jane!"

Adamın her zamanki haliydi. Yalnızca biraz daha bitkin duruyordu.

"Ah, neyse işte. Aslında videoyu çekiyorum ama ne diyeceğimi düşünecek pek zamanım olmadı. Normalde planlı olduğum halde hayatıma gireceğini pek planlamamıştım Jane. Yani düşünsene en yakın olduğun kişilerden biri ölüyor ve birkaç yıl sonra ona tıpatıp benzeyen biri karşına çıkıyor. Bu kimsenin planlayamayacağı bir şey."

Kısa bir süre durup kendine engel olamazmış gibi güldü.

"Ah, üzgünüm -Aslında değilim ama neyse- bu bana bir şeyi hatırlattı. Ne diyorduk? Hah evet- Yaşadıklarımız ironikti haklısın. Ama şunu söyleyebilirim ki, Jane. Asıl korkman gereken kişi veya şöyle diyeyim, sakınman gereken kişi Batman ve Bruce Wayne. Onlara karşı bana olduğundan daha dikkatli olmalısın."

Ansızın yüz ifadesi sertleşmişti şimdi. Şimdi ise birini parçalamamak için kendini zor tutuyordu.

"O Batman denen alçak, benim için en önemli şeylerden birini ele geçirmeye çalıştı. Aynısını sana yapıyor."

Ben onun için önemli miydim? Bunu mu demek istemişti? Ah, yok daha neler! Akıl hastaları sevmezdi sevseler de bu takıntı olurdu. Bana göre Joker'ın durumu Harley'nin boşluğunu tamamlamak istediğinden başka bir şey değildi. O sadece kendine bir uşak arıyordu.

"Bak, daha fazla konuşmayacağım. O aptal Wayne zaten sana yeterince koruma tutmuş. Sadece seni tekrar yanıma alacağımı bil o kadar."

Son sözleri bunlardı. Ardından video bitmişti.

NE?

Şimdi bu manyak beni yanına almakta kararlı mıydı? Ah hadi ama! Bruce ve Batman'e de güvenmemeliymişim. Delilik! Zaten bundan başka ne beklenirdi?! Dediklerinde bir kere mantık yoktu. Annem bile beni Bruce Wayne kadar koruyamamıştı! Şu hayatta ona ve Batman'den başka güvenecek birini göremiyordum çevremde.

Ayrıca ne demişti?

O aptal Wayne zaten sana yeterince koruma tutmuş.

Bruce bana koruma mı tutmuştu? Bunu şuana kadar farketmemiştim. Ama bunu duyduğuma sevinmiştim. Hem adam kendi kendine bile çelişiyordu, hem Wayne'e güvenme hem de sana koruma takmış demişti. Bu adam cidden manyağın tekiydi. Bu videoyu Bruce'a göstersem mi göstermesem mi bilemiyordum.

O sırada aklımdan beni gerçekten korkutan bir fikir geçti.

Ya aslında Joker doğruyu söylüyorsa?

•••

Bruce mağarada bir koltukta otururken düşünmekten başka bir şey yapamıyordu. O gün Joker ilk defa uzun süredir bastırdığı bir meseleyi gün yüzüne çıkarmıştı. Bruce bunu atlattığını sanıyordu. Daha doğrusu unuttuğunu. Çoktan atlatmıştı. Selina ona bu konuda yardımcı olmuştu ama unutmamıştı. Unutamayacaktı.

Joker'a göre Harley'e aşıktı. Ama kendi deyimiyle sadece ona bağlanmıştı. İlk başlarda ona cidden acıdığı için onu Joker'dan kurtarmaya çalışmıştı. Daha sonralarında defalarca kez ona hayatını mahvetmemesi için uyarıda bulunmuştu. Ama o seçimini yapıp Joker'ı tercih etmişti ve sonu ölüm olmuştu. Bruce o sıralarda bunun olacağını tahmin edebiliyordu.

Ama Jane öyle değildi. Jane Harley'den daha çok kendini düşünüyordu. Belki de Harley'nin Joker'a bu denli takıntılı olmasının sebebi Harley ve Joker'ın birlikte geçen seanslarıydı. Sonuçta Jane ile aralarında hiçbir şey olmadan pat diye kadını kaçırmıştı. Ama Bruce yine de buna ihtimal vermiyordu.

Onu gördüğünde içinden geçenleri tarif etmek zordu. Birden sanki bir rüyadaymış ve Harley gerçekten Joker'dan kaçıyormuş gibi gelmişti. Ama tam o anda onun başka biri olduğunu anlamıştı. Ve yine onu tanıdıkça Harley'e karşı duygularının sadece duygusal bir bağ olduğunu anlamıştı. Ona hiçbir zaman aşık falan olmamıştı.

Açıkçası bu onun kendi içinde çeliştiği konulardan sadece biriydi. Jane'i görmeden önce kendi de onu sevdiğinden üzüldüğünü düşünüyordu. Ama öyle olmadığına artık emindi. Bruce bazen cidden beyninin durduğunu hissediyordu.

Biraz uyumaya çalıştı. Uyumazsa eğer, bu düşüncelerin onu delirteceğini biliyordu çünkü.