Psycho ❃ [joker/batman]

xvii ► you're not leaving me!

O akşam biraz düşünüp taşındım ve en sonunda buradan gitmenin en iyisi olacağını anladım. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Sadece gidecektim. Bu yüzden ertesi sabah her şeyi bir araya topladım. Araba anahtarları, bilgisayar, tablet, telefon ne varsa hepsini oturma odasındaki sehpanın üzerinde topladım. Sadece bir sırt çantası, yedek iç çamaşırı ve biraz para aldım. Ardından üstüme bir gömlek ve pantolon geçirip aşağı indim. Son bir kez şansımı deneyip telefonu alıp Joker'ı aramaya çalıştım. Ne yapacağımı şaşırmıştım artık. Olanlar için en azından bir teşekkür etmek istiyordum. Ayrıca sanırım ben... Sanırım ondan hoşlanıyordum.

Telefon çaldı, çaldı, çaldı. En sonunda dördüncü çalışta açtı.

"Joker?"

Konuşan kişinin sesi fazla kalındı ama kadife gibiydi.

"Patron burada değil, telefonunu da değiştirdi, Gotham'dan ayrılacak."

Konuşmama fırsat vermeden telefonu suratıma kapattı. Ne demek patron gidiyordu? Joker Gotham'dan ayrılıyor muydu? Beni bırakıp? Bu nasıl bir aptalca bir şeydi?! Önce beni istiyordu ama sonra... Sonra öylece atıyor muydu? Ah, hayır, bu sefer de ben izin vermiyordum. Beni bırakıp hiçbir yere gidemezdi!

Ama hala ne yapacağımı bilemiyordum. Yerini öğrenmem lazımdı! Beni öylece kullanılmış bir mendil gibi bir yere atamazdı! Ya beni de alacaktı ya da gitmeyecekti! Daha fazla yalnız kalmak istemiyordum!

Telefonu tekrar çaldırmaya başladım. Yine aynı adam açmıştı herhalde.

"Ne var?"

"Joker nereye gidecek?"

Adamın derin bir soluk aldığını duydum. Herhalde benimle uğraşmak istemiyordu. Ah ama söylemezse benden çekeceği vardı.

"Sana bu konu hakkında bir şey söylemem yasaklandı."

Elimi yumruk yapıp konuşmaya başladım.

"Bana bak, eğer bana Joker'ın nereye ve ne zaman gittiğini söylemezsen emin ol seni bulur ve alayınızı polise teslim eder ve ayrıca davacı da olurum!"

Bir süre ses gelmedi, blöfümü yemeliydi. Yani tabii ki polise teslim edemezdim, hatta yerini bile bulamazdım ama buna inanmasından başka çarem yoktu.

Ben cevap beklerken o telefonu kapattı. Ne?

"Ah, seni lanet olasıca pi-"

Mesaj atmıştı. Hemen açıp baktığımda bir saat içinde ülkenin öbür ucuna gideceğini öğrendim. Adamın yazdığına göre beni en son tuttuğu evde kalıyordu. Beni bırakacağı için onu doğduğuna pişman edecektim!

Telefonu kapattım ve sehpaya bırakarak evden çıktım. Biraz caddede yürüdükten sonra bir taksi çevirdim ve eve gittim. Yaklaşık yirmi dakikamı almıştı ama evi bulmuştum. Taksiye parasını verip arabadan indim. Ardından apartmana yürüdüm, daire en üst kattaydı. Bu yüzden asansöre bindim. Birkaç dakika sonra en üst kattaydım.

Katta bulunan tek daireye yürüdüm ve kapısını kırarcasına yumrukladım. Açanın başka bir adam olacağını düşünmüştüm ama Joker'dı. Beni görünce yüzünün aldığı ifade az da olsa beni üzmüştü. 'Yine mi sen be?' bakışı gibi bir şeydi.

"Gidiyormuşsun?"

Sesi sabırlı ama her an patlamaya hazır bir bomba gibiydi.

"Ah şu lanet işçiler. Sana hesap vermemi mi bekliyordun?"

Arkası dönük bir şeyler yapıyordu ama ancak bana döndüğünde anlayabilmiştim. Elinde bir çanta vardı, yanımdan sanki bir heykelmişim gibi geçti ve kapıdan çıktı.