Psycho ❃ [joker/batman]

xv ► used

Jane:
Bu gerçekten güzeldi Joker!

Joker:
Ne diyebilirim ki? İşimin hakkını veriyorum!

Jane:
Ahahahhaha!

Tüm olanların üstünden 2 hafta geçmişti. İki koca hafta! Olan biten her şeyin bu kadar sessiz olması, Joker'ın hiç beni atıp tutarak tehdit etmemesi, bunun yerine şu an onunla mesajlaşmamız bir hayli ürkütücüydü. Evet önce sadece Joker'ı susturmaya çalışmak için mesajlarına cevap vermiştim fakat şimdi kendimi birden onunla mesajlaşırken bulmuştum. Bu gerçekten beklediğimden de iyiydi. Yani beni biraz korkutuyordu ama aynı zamanda onunla konuşmaya başladıkça üstümdeki gerginliği attığımı hissetmiştim. Bu çok garipti. Bruce'un bundan haberi yoktu. Bu yüzden vicdan azabı da hissediyordum. Yani bir an için ondan hoşlandığımı sanmıştım ama şimdi Joker'la konuşup ona ihanet ediyormuş gibi hissediyordum.

Aslında ediyordum da. O beni Joker'dan korumak için onca şey yapmışken, ben şu an onun beni korumak için ördüğü duvarı yıkıyordum resmen! Ama kendime de engel olamamıştım. Çünkü adamı tanıdıkça ortaya çıkan lanet olası bir çekiciliği vardı. Bir yandan da Bruce Wayne... Kendimi ikisinin arasında kalmış gibi hissediyordum.

Joker:
Jane, seninle görüşmek istiyorum.

Joker:
İstemezsen tamamen anlarım, çünkü benim gibi bir manyağa kim güvenebilir ki?

Hemen cevap vermedim. Bu bir çeşit kötü adam tuzağı mıydı? Ya da sadece kendini mi acındırıyordu? Emin değildim. Bunun iyi bir fikir olduğunu da sanmıyordum. Sonuçta Batman beni her zaman kurtaramazdı. Aynı yılan soktuğunda olduğu gibi. Bu sefer gerçekten ölebilirdim. Bu adamla her birlikte olduğumuzda başıma bir şey geliyordu ama bu sefer... Bu sefer farklı hissediyordum. Beni etkilediğinden mi bilmiyorum ama sanki bana zarar verecek hiçbir şey yapmayacak gibiydi. Sonuçta ne olursa olsun beni hastaneye getiren oydu ve hayal meyal yerde yatarken olanları hatırlıyordum. Beni öyle görünce çıldırmıştı.

Sen cidden delirmiş olmalısın! O adam bir manyak hala bunu anlayamadın mı? MAN-YAK! Sağı solu belli olmayan bir psikopat, ikimizin de sonunu mu getireceksin be?!

İlginç bir şekilde bu sefer iç sesimle aynı şeyleri düşünüyordum. Onu duymaya başladığımdan beri bir kez bile aynı fikirde değildik.

Çünkü ben senin mantıklı yönünüm ve sen de mantıksız yönsün. Ama istisnalar kaideyi bozmaz.

Bu süre içinde iç sesin alaycılıklarıyla başa çıkmaya da başlamıştım. Ama yine de... Yine de Joker'a güvenmeyi seçecektim. Belki de gerçekten Harley kadar yakın görüyordu kendini bana? Neden olmasın yani?

Ah hadi ama! Bruce Wayne'in sekreterisin, adam bunu bir öğrendi mi Batman de bilir ve BAM! Joker'ı yakalayıp hapse attırır ve o da zaten oradan kurtulup seni keser! Aynen böyle olur! O yüzden sadece sana oyun oynuyor.

Yine eski haline dönüp beni sinir etmeye başlamıştı işte. Keşke bir kapama tuşu falan olsaydı bari!

Ellerim tekrar telefona gitti. Hala ne yazacağımı bilmiyordum ama bir yerden de başlamak lazımdı değil mi?

Jane:
Bunun iyi bir fikir olduğunu pek sanmıyorum Joker.

Joker:
Hadi ama Jane, Wayne'in bundan haberi olmayacak. Sana yemin ederim bu sefer başına hiçbir şey gelmeyecek.