Shy girl don't care 2

Η πέτρα του σκανδάλου

-Πάμε, στο "Sweet and Shake"; Έχεις καιρό να έρθεις, μου λέει η Φοίβη την ώρα του σχολάσματος.
Την κοιτάω σκεπτική. Όντως έχω τόσες βδομάδες να πάω σε αυτό το μέρος. Ήταν το αγαπημένο μας μετά το σχολείο και τώρα...
-Ναι, πάμε. Η Δανάη; Ρωτάω αν και με μεγάλη θλίψη γνωρίζω την αλήθεια.
Η Φοίβη αναστενάζει.
-Υποτίθεται πως θα ήταν μαζί μας, αποκρίνεται η Φοίβη.
Γυρίζω να φύγω.
Η Φοίβη τρέχει δίπλα μου.
-Μην την παρεξηγείς. Απλά μισεί τον Αχιλλέα για δικούς της λόγους και της κάθισε περίεργα η κατάσταση σας.
-Αυτό είναι όμως το θέμα. Γιατί; Δεν με εμπιστεύεστε; Είμαστε κολλητές, λέω εκνευρισμενα.
Νιώθω το χέρι μου να πονάει. Όλος αυτός ο εκνευρισμός ξεσπάει εκεί. Προσπαθώ να το τρίψω μάταια πάνω από το γύψο. Η Φοίβη το παρατηρεί και με πλησιάζει. Εγώ απομακρύνομαι.
-Θα μπορούσα κάλλιστα να πω το ίδιο για εσένα, Μελίσα αλλά δεν το κάνω. Προσπαθώ να σε καταλάβω. Κάνε το ίδιο και για την Δανάη. Πιστεύει όπως οι περισσότεροι ότι ο Αχιλλέας...πείραξε την κοπέλα. Μέχρι αυτό να διαψευστεί, αποκρίνεται.
Αναστενάζω.
Έχει δίκιο για εμένα. Έχει δίκιο ότι τελευταία δεν αποδείχθηκά αξία εμπιστοσύνης και πως πρέπει να δείξω λίγη κατανόηση. Παίρνω μία βαθιά ανάσα.
-Συγγνώμη, λέω, θα τα διορθώσω όλα.
Η Φοίβη χαμογελά.
-Μετά από ένα μιλκσέικ, λέει παιχνιδιάρικα.

Η είσοδος μου στο "Sweet and Shake" ήταν....αξιοπρόσεκτή. Πολλοί γύρισαν να κοιτάξουν την τρελή που πήγε με ένα βιαστή. Ακούγεται απαίσιο αλλά το άκουσα από έναν μαθητή μικρότερης τάξης και ένιωσα την καρδιά μου να σπάει. Καθίσαμε σε ένα γωνιακό τραπέζι και περιμέναμε να μας πάρουν παραγγελία.
-Μην δίνεις σημασία. Όλοι τους τρέφονται από τις φήμες, λέει η Φοίβη σκόπιμα πιο δυνατά για να το ακούσουν οι γύρω. Διορθώνω το μαύρο τζιν μου και κλέβω μία στιγμή για να με επιθεωρήσω. Μαύρα μποτάκια, μαύρο τζιν, κόκκινη αμάνικη μπλούζα και μαλλί..ατημέλητο. Δεν είμαι άσχημη απλά άλλαξα. Και μου αρέσει αυτή η αλλαγή άσχετα που είναι κάπως μεγάλη. Δεν μιλάω, όμως μόνο για εξωτερική αλλαγή άλλα και για εσωτερική. Σταμάτησα το κλάμα και την αυτολυπηση χάρη στον Αχιλλέα. Ακόμα και αν συνεχίσω να σκέφτομαι τον Φίλιππο.
Μια σερβιτόρα έρχεται από δίπλα μας και μας ρωτάει τι θα πάρουμε. Την παρατηρώ αδιάφορα μα μόλις το βλέμμα μου πέφτει στο καρτελάκι του ονόματος της κοντεύω να πνιγώ με το σάλιο μου.  "Α. Νικοπούλου". Το όνομα της. Η πρώην κοπέλα του Αχιλλέα. Αυτή που τον κατηγόρησε.
Βγάζω μια κραυγή και όλο το μαγαζί στρεφεται προς το μέρος μου.
-Μελίσα, είσαι καλά; Ψιθυρίζει νευρικά η Φοίβη.
Η σερβιτόρα με κοιτάει έκπληκτη. Την κοιτάω και εγώ. Ύστερα σηκώνομαι από το τραπέζι και αρπάζω τη Φοίβη, έξω.
-Είσαι τρελή; Μα καλά τι έχεις πάθει; Με ρωτάει εντελώς σοκαρισμένη.
Μόλις φτάνουμε στη γωνία του μαγαζιού, σταματάω και παίρνω βαθιές ανάσες. Αυτή είναι. Είμαι απόλυτα σίγουρη. Τόσο καιρό ήταν εδώ και πότε δεν το κατάλαβε κάνεις.
Η Φοίβη με ταρακουνάει και γυρίζω να την αντικρίσω.
-Η σερβιτόρα. Είναι αυτή που υποτίθεται βίασε ο Αχιλλέας. Είμαι απόλυτα σίγουρη, λέει ξέπνοα.
Η Φοίβη με κοιτάει με απορία και έκπληξη.
-Τι είναι αυτά που λες; Κανένας δεν έχει ξανά δει αυτή τη κοπέλα. Βασικά κάνεις δεν την έχει δει και ποτέ, λέει.
Εγώ, όμως ήμουν σίγουρη ότι ήταν αυτή. Είχα βάλει τον Αχιλλέα να μου δείξει φωτογραφία της και είχε και το ονοματεπώνυμο. Αποκλείεται να ήταν σύμπτωση. Ωστόσο ήξερα πως, η Φοίβη δεν θα με πίστευε. Το έβλεπα στα μάτια της.
Αναστέναξε και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να επιστρέψω αφού αφήσω την Φοίβη στο σπίτι της.
-Ίσως έκανα λάθος, είπα και ανασηκωνώ τους ώμους μου.
Αυτή χαμογελάει διστακτικά και περπατάμε προς τα σπίτια μας.

Μετά από 1 ώρα..

Πρέπει να βρω ένα τρόπο να της μιλήσω. Βρίσκομαι εδώ και μισή ώρα σε ένα γωνιακό τραπέζι και παρατηρώ την Άρτεμη σαν καμία τρελή. Παίρνει παραγγελιες, χαμογελάει. Έχει αλλάξει πολύ από τη φωτογραφία που είχα δει. Από ξανθά τα μαλλιά της είναι μαύρα και φοράει μεγάλα γυαλιά μυωπίας. Έχει τατουάζ στους ώμους και σκουλαρίκι στο φρύδι. Δεν απορώ που κάνεις δεν την γνώρισε. Με πιάνει να την κοιτάω και σμίγει τα φρύδια. Με αναγνώρισε από πριν. Στρέφω το βλέμμα μου στον κατάλογο τάχα αδιάφορη. Ύστερα την κοιτάω διακριτικά να βγάζει την ποδιά της και να φοράει το δερμάτινο μπουφάν της. Χαιρετάει κάποιον στη κουζίνα και βγαίνει από τη πίσω πόρτα. Πετάγομαι από το κάθισμα και βγαίνω από τη κεντρική. Στρίβω στη γωνία και την βλέπω να περπατάει κατά μήκος του δρόμου. Φοράω την κουκούλα μου και την ακολουθώ κρατώντας απόσταση. Αποφεύγω τις λάμπες των δρόμων και περπατάω στις σκιές. Ξαφνικά την βλέπω να στρέφεται προς το μέρος μου. Σαν τέλειος κατάσκοπος που είμαι, αιφνιδιαζομαι και πριν το συνειδητοποιήσω, αρχίζει να τρέχει.