Sugar Saves Lives

Κεφαλαιο 2- Πρωτη γνωριμια

Ενα αγορι εμφανίστηκε δίπλα του.

Χαμογελουσε. Ομορφουλης μωρε το παιδί.

Ήταν κανονικα ντυμενος, δηλαδή δεν φορουσε ρουχα της δουλειας. Μαλλον σήμερα απλα θα μαθαινε τον χωρο και θα εκανε παραγγελιες τα πραγματα που χρειαζόταν.

Γιατί ενταξει εγω έκανα γλυκά, αλλά οχι επαγγελματικα και λογικο εκείνος να χρειαστει πιο πολλα και διαφορετικα πράγματα.

Ο διευθυντής κοίταξε τριγυρω, ωσπου το βλέμμα του σταματησε πανω μου. Ωχ.

"Αδαμαντινου πηγαινε στον πάγκο δίπλα. Σ'αυτον θα εργαστει ο Αλεξης"

Ξεφύσηξα αλλα υπακουσα.

Ο Αλεξης ηρθε προς το μερος μου.

"Συγνωμη για αυτό, δεν ήθελα να σε αναστατωσω." είπε

Παλι καλα ειναι και ευγενικος.

"Μην σκας. Εσυ χρειαζεσαι περισσοτερο χωρο απο εμενα. Απλως δώσε μου πέντε λεπτά να μεταφερω τα πραγματα μου" είπα και άρχισα να παιρνω κατι μπολ απο το ντουλαπι κάτω από τον πάγκο.

"Κατσε να σε βοηθησω τουλαχιστον"

Gentleman ο Κύριος Αλεξακος

Του χαμογέλασα και εγνεψα.

Όταν τελειωσαμε απο το να μεταφερουμε πραγματα τον κοίταξα.

Ήταν ψηλός...καστανοξανθος και γυμνασμενος

Είχε εντονες γωνίες και λακάκια.

Ωωω ναιι. Τα μάτια του ηταν ενα γαλαζιο με γκρι υποτονους.

Θεε μου καθομαι και τον παρατηρω τον ανθρωπο...

"Αλεξης Παπαδοπουλος αν και το ξερεις ήδη" είπε και μου εδωσε το χέρι του.

Χαμογέλασα και χαμογελασε κι αυτος.

"Νεφελη Αδαμαντινου" συστηθηκα με τη σειρα μου.

"Χάρηκα πολυ για τη γνωριμια Νεφελη. Και παλι συγνώμη που σου κλεβω τον πάγκο"

Τι καλός!

"Σου ειπα να μην ανησυχεις. Τώρα ομως πρεπει να κανω κάτι σαλατες οποτε να πηγαινω" είπα και έδειξα τον πάγκο μου.

Δουλευα χωρις να αποσυντονιστω για πολυ ώρα.

Οι σαλατες ήταν ετοιμες. Το μονο που χρειαζόταν ήταν κατι σαλτσες που υπαρχαν στο ψυγειο.

Όταν άνοιξα και μπήκα μέσα στο ψυγειο, ειδα τον Αλεξη να ψαχνει και να βλέπει πραγματα.

Μολις κατάλαβε την παρουσια μου χαμογελασε.

Πήρα τις σαλτσες και βγήκα έξω.

Και βουαλα! Οι σαλατες ειναι ετοιμες.

11:00 μ.μ. ολοι είχαν φυγει πλεον

Σε ένα δυωρο σχολαω κι εγω.

Εβγαλα κατι κρουασανακια σιγα σιγα. Εκοβα αλαντικα οταν άκουσα εναν θόρυβο.

Σταμάτησα και πήγα προς το μερος που άκουσα το θόρυβο

"Αλεξη; Τι κάνεις ακομη εδω;"ρώτησα

Νόμιζα πως ημουν μόνη μου ολη αυτήν την ωρα.

"Ακομη; Τι ωρα πήγε;" ρώτησε και υστερα κοίταξε το ρολόι του.

"Πωπω παρασυρθηκα απο τις παραγγελιες. Σήμερα θα έφευγα απο τις 10:00 μ.μ. Αλλα κανονικα η βάρδια μου τελειωνει στις 12:00" είπε

Αρα θα "κάθεται"μαζι μου;

Ωραια! Θα εχω παρεα.

"Εσυ τι κανεις;" ρώτησε αλλά εγώ σκεφτόμουν και δεν τον άκουσα

"Συγνωμη δεν σε άκουσα. Τι ρωτησες;"

"Λέω..εσυ τι κανεις ακομη εδω;"

"Η βάρδια μου τελειωνει στις 1:00 π.μ."

"Αα μαλιστα" είπε αμηχανα

"Σ'αφηνω τωρα να τελειωσεις" είπα και γύρισα στον πάγκο μου.

Αφού τακτοποιησα ολα τα πραγματα που είχα χρησιμοποιησει άρχισα να κοβω μαρουλια

"Νεφελη, εγω πηγαινω. Καληνυχτα" είπε μπροστα στην πόρτα

"Καληνυχτα" απάντησα και συνέχισα τη δουλεια μου.

Σχολασα και κανονικα θα πήγαινα με το αυτοκινητο της μαμάς μου αλλα χάλασε κι ετσι πήγα με τα πόδια.

Έκανα μπάνιο και έβαλα πιτζαμες.

2:00 π.μ.

Σε 6 ώρες εχω μαθημα και δεν εχω διαβασει τιποτα...

Υπεροχοτελεια!!

Ετοιμη να κοιμηθω απο την κουραση έπιασα το βιβλιο και άρχισα να διαβαζω.

4:00 π.μ. Δεν αντεχα αλλο

Είχα διαβασει οσο καλυτερα μπορούσα...

Με το ζορι πήγα μεχρι το κρεβάτι μου

Έβαλα το ξυπνητηρι να χτυπήσει στις 7:00 π.μ. γιατί οπως ειπαμε το αυτοκινητο χάλασε οποτε θα πρεπει να περπατήσω παλι..

Γκαντεμια..

Ο ύπνος με πήρε κατευθείαν οταν ακούμπησα το πρόσωπό μου στο μαξιλαρι...

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Χολαα 💜
Πώς παει ?💙
Κεφαλαιάκι 💘
Ελπιζω να σας άρεσε 🎀
Παω τωρα👌
Τα λεμε λοββς 🌟