Παραξενεύτηκα και σταμάτησα να τρέχω.
Όταν τα βλέμματά μας κλείδωσαν έπιασε με τα χέρια του τα μάγουλα μου και με εγκλώβισε.
Χωρίς να μπορεί να αντισταθεί άλλο με φίλησε.
Ξαφνιάστηκα αλλά ανταπέδωσα γρήγορα. Τύλιξα τα χέρια μου στον λαιμό του ενώ έπ...
"Ρε Σμαραγδα πώς κανεις ετσι, δεν ειμαστε πια 14 ή 16" της λέω αγανακτησμενη απο τον πολυ ενθουσιασμο που ειχε.
"Το ξερω ρε Νεφ, αλλα θα περασουμε υπέροχα και το ξερεις. Εγω εχω να παω τεσσερα χρονια τωρα. Και εχω ακουσει πως εφεραν καινουρια πραγματα" λεει με ενα τεραστιο χαμογελο.
"Η αλήθεια κι εγω εχω να παω δυο χρονια...Αλλα και παλι μην κανεις ετσι. Ο Ορεστης θα νομιζει πως θα παρει μαζι του στο λουνα παρκ κανένα πενταχρονο και οι μια 20αχρονη κοπελα" της λέω και τότε σταματαει της χαζομαρες και παιρνει ενα σοβαρο υφος που μας κανει και τις δυο να λυθουμε στα γελια.
"Πώς ειμαι;"ρωτάω απλα για να ξερω και την γνωμη της.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
"Πολυ όμορφη. Εγω;"με ρωτάει και την κοιτάζω με ενα χαμογελο
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
"Κουκλα εισαι φτου σου μη σε ματιασω θεαρα μου" της λέω και εκεινη με σκουνταει γελωντας.
Ακουσαμε την κορνα του αυτοκινητου και βγηκαμε απο το σπίτι μου.
"Ρε ειμαστε σίγουροι πως θα κυκλοφορησουμε αυτες έξω; Φοβαμαι τους λιγουρηδες" λέει ο Ορεστης και η Σμαραγδα κοκκινιζει.
Μπαινουμε στο αυτοκινητο,αφού αφηνω ενα πεταχτο φιλι στον Γρηγόρη
Ναι...τα φτιαξαμε. Εννοω...ειναι καλο παιδί και ευγενικος και ολα και θα ημουν χαζη αν τον αφηνα αλλα δεν ειναι αυτο το κατι που θα σε κανει να τον σκεφτεσαι ωρες. Που θα κανεις καρδια σου να χτυπαει δυνατά. Ομως προς το παρόν ολα ειναι ωραια.
Φτάσαμε στο λουνα παρκ και πηραμε βραχιολια. Εχει αρκετο κοσμο, αλλά δεν μας πειραξε. Δεν βιαζομαστε ουτως ή αλλως.
Τώρα θα με ρωτησετε: Μα εσυ δεν δουλευεις και καθολου;
Δουλευω. Φυσικα και δουλευω. Απλα αλλαξα ποστο και τωρα εχω παρει το πρωινο ωραριο.
Οπότε το απογευμα το περναω με τον Γρηγόρη, με την παρέα μου και διαβαζοντας λιγο.
Σε δύο εβδομαδες αρχίζω ξανά τα μαθηματα βεβαια και θα ζοριστω για λίγο παλι. Αλλα προς το παρόν τα παω μια χαρα με τη ζωή μου.
Πέρασαν 2 ωρες και ειχαμε μπει σε διαφορα πραγματα. Ξαφνικά ομως με έπιασε η κοιλια μου
"Παιδια, θα παω να αγορασω ενα παυσιπονο...λιγο πιο κάτω εχει ενα φαρμακειο. Πείτε το στον Γρηγόρη μολις γυρισει" λέω και εκείνοι γνεφουν.
Τώρα αντε να παω μεχρι το παρκινγκ...
Μπήκα στο αμαξι και ξεκινησα για το φαρμακειο...
Βιαζομουν και ο μπροστινος μου πηγαινε παρα μα παρα πολυ αργα. Έκανα προσπεραση και συνέχισα πιο γρηγορα.
Δυο λεπτά αργότερα βλεπω αυτον που προσπερασα να πηγαίνει μπροστα μου. Ααα ωστε ετσι εισαι;;
Αυξανω ταχυτητα και τον ξαναπερναω. Ειμαι αναταγωνιστικη χωρις λογο, αλλά πριν πηγαινε σαν να κουβαλουσε αυγα και τωρα το παιζει καποιος. Κοίταξα απο τον καθρευτη το αμαξι πίσω και χαμογέλασα αυταρεσκα.
Συνέχιζα και μετα αντε παλι τα ιδια. Με προσπερναει. Τα παιρνω στο κρανιο σιγα σιγα. Δυστυχώς έχασα τη στροφη για το φαρμακειο κι ετσι προχωρησα μεχρι την επόμενη στροφη.
Στην επόμενο στροφη λοιπον στριβω κανονικα. Ο φιλος με το αμαξι απο μπροστα πηγαινει κι εκείνος εκει.
Και τελικα παρκαρει στο φαρμακειο αναγκαζοντας με να παω λιγο πιο περα.
Μέσα στα νευρα βγαινω έξω χτυπωντας την πόρτα. Πηγαινω προς την εισοδο του φαρμακειου, ομως αυτο που βλεπω με κανει να κοκκαλωσω στη θεση μου.
Αυτο δεν το περιμενα...
▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ Μάλιστα... Εξελιξεις ❤ Κι αλλο κεφ σήμερα...τι ειμαι εγω ρε παιδια τι ειμαι γω 😂👌😘 Ποιος λετε να είναι; 😊 Αυτα λοιπον 💜 Να ξέρετε εσεις πως οσοι σχολιαζετε με κάνετε να νιώθω πολυ ωραια 🔥 Ευχαριστω και τους υπολοιπους βεβαια που πατανε το 🌟 Ελπιζω να σας αρεσει η ιστορια μου 🎀😘
