Sugar Saves Lives

Κεφαλαιο 19- Εκπληξη

Η σχολη ξεκινησε ξανά.

Όλα πανε καλα μεχρι στιγμης. Ενταξει οχι και ολα.

Δηλαδή...με τον Γρηγόρη εχουμε απομακρυνθει λιγο, αλλά τωρα που εχουμε μαθηματα και οι δυο ειναι πιο δύσκολο.

Εγω ζω μια απλη ζωή φοιτητριας στο διαμερισμα μου με την παρέα μου και το αγορι μου.

Με τον Αλεξη δεν το εχω συνεχίσει αν και τον σκεφτομαι συχνά. Ομως τωρα θα επικεντρωθω στις σπουδες μου που έχουν περισσοτερη σημασια.

Αύριο εχει γενεθλια ο Διευθυντής του Πανεπιστημειου και του ετοιμαζουμε ενα παρτι ολοι μαζί.

Στην αιθουσα εκδηλωσεων (παιδια δεν ξερω αν αυτα που γραφω ισχυουν σε Πανεπιστήμεια, αλλά ας υποθεσουμε πως ισχυουν) σήμερα εχουμε παρει αδεια να την στολισουμε και αλλα τετοια. Καποια παιδια παραγγειλαν τουρτα, γλυκά και αλμυρα για να καλοπερασουμε και τωρα διακοσμουμε την αιθουσα.

"Νεφελη ελα μια να με βοηθησεις εδω" λέει ο Δημήτρης, ενας συμφοιτητης μου.

"Σπουδαια ιδέα όλο αυτο" λέει καθώς τον πλησιαζω και τον βοηθαω να κρεμασει κατι πραγματα

"Ναι! Του αξιζει" λέω χαρουμενη.

Η αλήθεια ειναι πως ξεπατωθηκαμε για να φτιαξουμε την αιθουσα.

Ακουστε λοιπον πως το εχουμε στο μυαλο μας:

Αυριο το πρωι θα μπουμε μέσα και θα συμπεριφερομαστε σαν να μην συμβαίνει κατι. Θα νομιζει αυτος πως εμεις θα κανουμε μαθημα αλλα θα προετοιμαζουμε τα πραγματα της τελευταιας στιγμης. Οι καθηγητες θα εχουν ερθει κι αυτοι εκτος απο 1-2 που θα τον ενημερωσουν πως καποιοι γονείς θελουν να του μιλησουν στην αιθουσα εκδηλωσεων. Κι ετσι αυτος θα ερθει και μπαμ(!) η εκπληξη.

Εεε μετα θα βαλουμε μουσικη, θα χορεψουμε, θα συζητησουμε και αλλα τετοια.

Αυτο ειναι το σχεδιο.

Ανυπομονω!!

Το ξυπνητηρι με σήκωσε απο το καλο μου κρεβατακι. Αλλα δεν πειραζει σήμερα!

Ντύθηκα χτενιστηκα και φτιαχτηκα.

Πάνω που πήγα να βγω απο το σπίτι το τηλέφωνο μου χτυπαει.

"ΝΕΦΕΛΗ!" ακούω τη φωνη της Σμαραγδας

"Τι εγινε;" ρωτάω ήρεμα

"Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΣ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΜΕ ΠΥΡΕΤΟ. ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΑΛΛΟΥΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΕΝΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΜΕΣΑ" λέει δυνατά πανικοβλημενη.

"Εμ οκει σε 10 λεπτα ειμαι εκει" λέω και κλείνω το τηλέφωνο.

Αρπαζω την τσάντα μου και φευγω απο το σπίτι. Ευτυχώς οπως ειπες Σμαραγδα μενω κοντα στον Κύριο Χατζηκωστα.

Μπαινω στο αμαξι και πάω. Χτυπαω το κουδουνι και μου ανοίγει εκείνος κατευθείαν

"Καλημέρα σας" λέω

"Καλημέρα Νεφελη. Συγνωμη για την αλλαγη των σχεδιων. Εδω ειναι το κλειδι" λέει και μου το δινει

"Δεν πειραζει. Περαστικα στην κορη σας" λέω και μολις με ευχαριστει φευγω για το Πανεπιστήμειο.

Ειναι ακομη παρα πολυ νωρίς και ετσι εκει ειμαστε μονο εγω και η Σμαραγδα.

Ανοιξαμε μπηκαμε μέσα και φτιαξαμε τα τραπεζια για να μπουν τα πραγματα.

Πέντε λεπτά αργότερα η κεντρικο πόρτα χτυπησε. Πήγα εγω αφού η Σμαραγδα έπαιρνε τηλέφωνο τους συμφοιτητες μας να τους ενημερωσει. Ανοιγω γρήγορα.

"Αλεξη..." λέω μολις τον βλέπω να κραταει κουτες νε γλυκά μπροστα μου.

"Ααα εμ γεια Νεφελη, δεν ηξερα πως θα μου ανοιγες εσυ" λέει αμηχανα

Ναι γιατί εγω το ηξερα ας πουμε...

"Εεε ναι κι ομως! Ελα να σε βοηθησω" είπα και πηρα δυο απο τις κουτες στα χερια μου.

"Ακοκουθα με" του λέω και γυρίζω

Μπηκαμε στην αιθουσα και αφησαμε τα κουτια στα τραπεζια

"Εμ τι κανεις πώς εισαι;" ρώτησε

"Μια χαρα εσυ;"

"Εεε ναι κι εγω..."

"Δεν συνηθιζαμε να ειμαστε τόσο απομακροι ρε Αλεξη"

"Το ξερω...αλλα ρε Νεφ δεν ειμαστε πια οπως ημασταν"

"Γιατί να μην ειμαστε οπως ημασταν στην αρχη...όταν σε πρωτογνωρισα" λέω

"Γιατί, γιατί Νεφ εγω ειμαι ερωτευμενος μαζι σου, αλλά εχουν μπει τοσα πολλα εμποδια..."

Σιωπη...

"Κι εγώ ηθ-" πήγα να πω αλλα με διακοπτουν φωνες απο τους άλλους που εμπαιναν μέσα.

Ο Αλεξης με κοιταει με ελπίδα να συνεχισω, αλλά εγώ ληγω τη συζητηση εκει.

Ξεφυσαει και απομακρυνεται.

Πάντα φέρνει τα πανω κατω στην καρδια μου...

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Last day without school 😢
Αχ 😐
Πφφφ να το το κεφ για σήμερα 💞
Τα λεμε λοββς 💜💜