Sugar Saves Lives

Κεφαλαιο 22~ Παγωτο Μπισκοτο Κανελα

"Καλά εισαι; Τι εγινε εκει περα;"  ρώτησε ο Αλεξης οταν βρέθηκαμε μονοι.

Εγω εκλαιγα σιγανά και κοιτούσα το πατωμα.

"Δεν-δεν ηταν α-αυτο που-που νόμιζε. Κα-καταλαβε λα-λαθος" ελεγα με δυσκολια.

"Ωραία. Εμ τι λες να παμε μια βολτα και οταν ηρεμησεις να μου εξηγησεις τι εγινε;" πρότεινε ο Αλεξης και εγώ κατευθείαν κατενεψα

Περπατούσαμε αμιλητοι στο δρομο.

"Νομιζει πως τον απαταω" λέω και ο Αλεξης σταματαει απότομα.

"Γιατί; Πώς του ηρθε αυτο;"

"Ηρθε να με δει και άνοιξε την πόρτα ο αδερφος μου που ήταν με το μποξερακι..." λέω αμηχανα

"Ααα"  λέει απλα

Σφιγγω τα μάτια μου.

"Δεν με αφησε να του εξηγησω" λέω ξανά.

"Κοίτα Νεφ οσο και να μην θελω να του δωσω λιγη προωθηση ειναι κάπως να σου ανοιγουν ετσι την πόρτα. Από την άλλη ομως έπρεπε να σε αφησει να του εξηγησεις. Ομως ισως να χρειαζεται λιγο χρονο..." λέει και βαζει μια τουφα μαλλια μου πίσω απο το αυτι μου

"Το ξερω. Αλλα ρε Αλεξη με μειωσε τόσο πολύ...με εκανε σκουπιδι" είπα και άρχισα να κλαιω ξανά.

Με αγκαλιασε σφιχτα και εχωσα το πρόσωπό μου στο στερνο του.

"Μην κλαις Νεφ. Δεν μπορω να σε βλεπω να κλαις..." λέει απαλά

"Ελα μαζι μου στο σπίτι μου να χαλαρώσεις λιγο. Παμε θα σου παρω και παγωτο. Ξερω πως τρελενεσαι για παγωτο"

Αυτοματα χαμογελάω. Πιάνει τα μάγουλα μου.

"Ετσι! Θελω να σε βλεπω να χαμογελας!"

Νευω.

Απομακρυνομαι και παιρνω τηλέφωνο τον Παυλο να του πω πως δεν θα παμε βολτα τελικα και πως θα αργησω λιγο.

Στο δρομο δεν μιλούσαμε. Σκεφτόμουν διαφορα πραγματα.

Ίσως να νιώθω κατι για τον Αλεξη, αλλά ποτε δεν θα απατουσα τον Γρηγόρη. Ποσο μαλλον να τον απατησω οπως πιστευει με τον αδερφο μου.

Ενταξει, το καταλαβαινω πως φανηκε άσχημο, μα δεν με αφησε να του εξηγησω.

Και τωρα νιώθω άσχημα για όλο αυτο...το παγωτο θα με βοηθησει.

ΒΑΣΙΚΑ! Εχω μια καλυτερη ιδέα. Σταματαω ξαφνικά να περπατάω. Ο Αλεξης γυρναει και με κοιταει με απορια.

"Γιατί να μην φτιαξουμε εμεις παγωτο;!" είπα ενθουσιασμένη.

Ο Αλεξης χαμογελασε πλατια και φανηκαν τα καταλευκα δόντια του.

"Θες να το παιξεις ζαχαροπλαστης Νεφελη;" ρώτησε παιχνιδιαρικα.

"Ποιος νομίζεις πως εκανε τα γλυκά στο ξενοδοχειο πριν ερθεις εσυ εε; Σε παρακαλώ θελω πολυ να φτιαξουμε παγωτο!!" τον παρακαλεσα κάνοντας μια γλυκια φατσα.

"Καλά...αλλα θα παμε να παρουμε τα υλικα πρωτα" είπε χαμογελώντας

"Ευχαριστω ευχαριστω ευχαριστω" είπα χαρουμενη

Μπορει να μην ειμαστε μαζι με τον Αλεξη, αλλά και σαν φιλο τον θελω. Κι ετσι ειναι κατι...

"Ωραία! Τωρα να βαλω τα μπισκότα;" τον ρώτησα κρατωντας στα χερια μου ενα πακετο μπισκότα κανελας...

"Ναι. Σπασε μερικα και τα αλλα ασ'τα να τα θρυψουμε"

Εγνεψα και άρχισα να σπαω μπισκότα.

Όταν τελειωσαμε το βάλαμε στην καταψυξη να παγωσει καλα.

Κοιτούσα τον πάγκο σκεφτοντας τι μπορει να νομιζει ο Γρηγορης τωρα για μενα...

"Έι τι εγινε;" είπε ο Αλεξης και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

"Τιποτα. Απλα δεν θελω να νομιζει πως ειμαι καμια τετοια..." λέω κοιτώντας τον στιγμιαια.

Ξεφύσηξε. Εκλεισε τα μάγουλα μου στα χερια του και σήκωσε το κεφαλι μου.

"Νεφελη κοιτα με" είπε αλλα εγω συνέχισα να κοιταω αλλου

"Κοίτα με." είπε ξανά και τα μάτια μου βρηκαν τα δικα του.

"Δεν θελω να σε βλεπω να στεναχωριεσαι Νεφελη. Σπας την καρδια μου σε χιλια κομματια. Ξερω πως εγώ ο ιδιος σε έχω κάνει να στεναχωριεσαι και πολυ χειροτερα και με μισω γι'αυτό. Νεφ ολα θα φτιαξουν σ'το υποσχομαι." είπε και με φιλησε στο μετωπο.

Εκλεισα τα μάτια μου για να απολαυσω αυτήν την στιγμη στοργης.
Τον αγκάλιασα απο την μεση και έβαλα το κεφαλι μου στο στερνο του.

Όλα θα πανε καλα...

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Heyy ❤
Τι κάνετε λοββς;
Εγω ειμαι χαρουμενη.
Τώρα που εχω και την κολλητη μου εδω ειμαι μια χαρα 😍
Απο μαθηματα δεν εχουμε αρχισει ακομη κανονικα οποτε ολα καλα💞
Και....ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΝΕΟ TATTOO ΤΟΥ SHAWN!!! Ειναι κιουτττ 😍🎀👌🐘