Κεφαλαιο 11- I was Wrong

866 101 16
                                    

Νεφελη P.O.V.(ξανά πίσω😂❤)

Καθομουν στο κρεβάτι μου και σκεφτόμουν τον Αλεξη.

Σκεφτόμουν ποσο παθιασμενα καναμε ερωτα. Ήμουν ερωτευμενη μαζι του και δεν το αποδεχομουν μεχρι τη στιγμή που ενωσε τα χειλη μας και εδωσε ενα τελος σε αυτην την απόσταση.

Δεν εχουμε μιλήσει ακομη απο χθες. Αλλα πρεπει, γιατί δεν θελω να νομιζει πως ειμαι καμια ξεπετα.

Θα του μιλήσω σήμερα μετα τη δουλεια! Ανυπομονω...

~Καποιες ωρες αργοτερα ~

Συμφωνησαμε με τον Αλεξη να μιλησουμε μολις τελειωσει η βάρδια του.

Περιμενα ανυπομονα μεχρι τις 12:00 μα τότε χτυπαει το κινητό του. Μου λέει κατι στα γρήγορα αν και δεν πολυκατάλαβα και φεύγει.

Μαλλον θα ηταν κατι επειγον. Εε ενταξει θα τον δω και αυριο στη δουλεια μην κανω ετσι...

Αλλα δεν ηρθε...

Αποφασισα να στειλω μηνυμα...αλλα δεν απάντησε.

Τον πηρα τηλέφωνο...αλλα δεν το σήκωσε.

Εμαθα που εμεινε και πήγα σπίτι του...αλλα ελειπε.

Τον περιμενα 3 μερες στη δουλεια...αλλα ήταν ακόμη αφαντος.

Τελικα, εμαθα πως παραιτηθηκε...αλλα οχι τον λογο.

Τελος;

Είχα κανει ερωτα μαζι του, ήμουν ερωτευμενη μαζι του...αλλα εκείνον δεν τον ενοιαζε.



Εκλαιγα πολλές μερες.

Τον σκεφτόμουν, τον εψαχνα, πονούσα γι'αυτόν, αλλά τιποτα...

Τα παιδια ευτυχώς μου έβαψαν το σπίτι και ειμαι απίστευτα ευγνωμων για την καλοσυνη τους.

Είπαν πως επειδη δεν ξερουν τι εγινε με τον Αλεξη δεν σημαινει πως εμεις θα παψουμε να ειμαστε φιλοι.

Οπως και η Σμαραγδα με τον Βαλαντη με στηριξαν πολυ, με άκουσαν, με παρηγορησαν...

Οπότε τι έκανα;;

Έκανα το αυτονοητο. Αυτο που θα εκανε καθε άνθρωπος για να νιωσει αγαλλιαση.

Ο,τι ειχε γινει με τον Αλεξη, ήταν έκανα λάθος.

Δεν το περιμενα να με αφησει ετσι. Νόμιζα πως ενιωθε οπως κι εγω. Αυτον τον κομπο στο στομαχι, αυτον τον ξεφρενο ρυθμο στην καρδια. Οι χτυποι που ανεβαιναν, όλο και περισσοτερο...ομως μαλλον έκανα λάθος.

Περιμενα....περιμενα πολυ...καθε μερα για ενα μηνυμα. Μια κλήση. Ένα γραμμα. Κατι για να ξερω πως είναι καλα. Κατι που θα με εκανε να πιστεψω πως οντως με ερωτευτηκε. Νόμιζα πως αυτο το χαμογελο στο πρόσωπό του θα μπορουσε να μου παρεχει προστασια, ζεστασια, συντροφια και ελπίδα για το μέλλον.

Ποσο αφελης ήμουν. Ποσο τυφλη...για να μην δω την πραγματικοτητα. Πάντα είχα μια καθαρη σκέψη και αντικειμενικη αποψη...παντα. Μεχρι που ολα εγιναν θολα και κλειστηκα μέσα σε αυτη τη σφαιρα που νομίζεις πως η ζωη σου εχει αλλαξει. Στο καλυτερο. Αλλα αυτη η σφαιρα σου προσφέρει μονο επιφανειακες στιγμες και συναισθηματα. Σε κανει να πιστεψεις σε κατι λαθος, σε ένα ψεμα.

Οπότε ναι. Αποφασισα να προχωρησω. Εχω ολη τη ζωή μπροστα μου. Και ειμαι δυνατη!

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Μην με σκοτωσετε για αυτό 💚
Το κεφαλαιο ήταν λυπητερο❤
Μαλλον δεν το περιμενατε και με το δίκιο σας. Απλα ετσι θα παρει μια αλλη τροπη η ιστορια🔥
Ελπίζω να σας άρεσε λοββς 💘
Επόμενο θα μπει αύριο οπως καθε μερα.
Αυτά...💞
Σας αγαπω byee 😘👑

Sugar Saves Lives Where stories live. Discover now