Sugar Saves Lives

Κεφαλαιο 23~ I'm free again

Χεχεχε λοιπον....σας εχω κατι 😏😊

Προσπαθησα να φτιαξω ενα βιντεο οποτε ναι ❤

Ελπίζω να σας αρέσει λοββς 💜

Back to story ❤
Πλεον Οκτωβρης και εχουμε μπει για τα καλα στους ρυθμους της σχολης.

Αλλα εγω δεν εχω και πολυ μυαλο τελευταια και πρεπει να διορθωθει αυτο.

Ο Γρηγορης δεν μου μιλαει και δεν σηκώνει το κινητό του. Δεν θελει λέει να μου μιλήσει απο οσα μου είπε ο Ορεστης.

Το ξερω πως θα μπορούσα να πω στον Ορεστη να του πει πως ηταν ο αδερφος μου ο ανδρας που είδε στο σπίτι μου, αλλά προτιμω να του το πω η ιδια.

Και ειμαι και θυμωμενη μαζί του. Δεν το περιμενα να με κατηγορησει ετσι και υστερα να το παιζει και ο θυγμενος.

Αν θελει μπορει να ερθει να μου μιλήσει.

Και βασικα δεν ειναι αυτο που με είχε κανει να ειμαι αλλου.

Ο Αλεξης κανει οτι μπορει για να περναμε χρονο μαζι... Δε λέω μου αρέσει να περναω χρονο μαζι του, αλλά νομιζω πως στο τελος θα αφεθω.

Ο εγωισμος μου είναι αυτος που με κραταει πίσω.

Τις προαλλες παραλιγο να φιληθουμε, αλλά σταμάτησα εγκαιρως. Εκτος απο τον εγωισμο μου δεν εχω χωρισει με τον Γρηγόρη και αυτο θα μπορουσε να θεωρηθει απατη.

Οπότε τωρα ειμαι ετοιμη να μπω για ενα χαλαρωτικο καυτο μπανιο με αρωμα καρυδας για να ξεχαστω.

Πάνω που πάω να βαλω το πόδι μου μέσα στο νερο το τηλέφωνο μου χτυπαει.

Βριζω απο μέσα μου αλλα κοιταω να δω ποιος ειναι.

Και τα μάτια μου γουρλωνουν οταν βλεπω το ονομα "Γρηγόρης" στην οθονη.

Το σηκώνω

"Γρηγόρη;" λέω πρωτη

"Γεια. Εμ βασικα αποφασισα πως ηρθε η ώρα να μιλησουμε."

"Εμ ναι..." λέω αμηχανα

"Να περασω απο εκει;" λέει

"Ναι. Απλα μολις εμπαινα να κανω μπανιο..μηπως θα μπορουσες να περασεις σε καμια ωρα;"

"Ναι. Θα ειμαι εκει"

Και η κλήση τερματιστηκε.

Και τωρα εγω πώς θα χαλαρώσω με το μπανακι μου εε;

Πφφφ ομως το νερο ειναι ακομη ζεστο και με καλει οποτε δεν θα του χαλάσω χατιρι...

Μετά από το μπανιο έβαλα μια φορμα και μια μπλουζα, για να ειμαι χαλαρη.

Πανω στην ώρα το κουδουνι χτυπαει.

Παω και ανοιγω.

"Γεια" λέω και κάνω στην ακρη για να περασει μέσα.

"Γεια" λέει κι αυτος

"Θες να σου βαλω λιγο καφε;" ρωτάω

"Ναι. Ξερεις πως τον πινω" λέει και γνεφω

Μας φερω τους καφεδες και καθομαι οκλαδον στον καναπέ

"Κοίτα Γρηγορη. Η επισκεψη σου εκεινη τη μέρα ηταν απρόοπτη και δεν ειχα προλάβει να σε ενημερωσω. Το αγορι στο σπίτι μου ήταν ο αδερφος μου. Τελειωσε τη σχολη και ηρθε να μεινει για λίγο μαζι μου, μεχρι να βρει σπίτι" λέω κι αυτος ξεφυσαει

"Ποτε δεν θα σε απατουσα. Και με σταναχωρησες παρα πολυ οταν με χαρακτηρισες κατι που δεν σου είχα δώσει κανένα δικαιωμα να με χαρακτηρισεις."

Κλεινει τα μάτια του και οταν τα ανοίγει παιρνει το λόγο

"Νεφελη...χιλια συγνώμη δεν-δεν ξερω γιατι αλλα μπλοκαρα εκεινη τη στιγμή. Δεν σε θεωρω πουτανα σε καμια περίπτωση. Σου ζητω τοσα συγνώμη..." λέει κοιτώντας με στα μάτια

"Ενταξει. Όλα καλά" λέω κι εκείνος αναστεναζει.

"Νεφελη θελω να συζητησουμε κατι ομως." λέει και γνεφω

"Δεν νιώθω οπως στην αρχη. Και οπως μπορω να καταλάβω ουτε εσυ. Νομίζω πως εχουμε χασει αυτο που ειχαμε..."

Αρχίζω να καταλαβαινω που το παει..

"Ναι...το ξερω. Και νομιζω πως ξερουμε και οι δυο τι ειναι καλυτερο"

"Ναι..."

"Ομως Γρηγόρη δεν θελω να σε χασω απο φιλο μου, μου εχεις σταθει παρα πολλές φορες"

"Φυσικα! Το ο,τι δεν θα ειμαστε ζευγαρι δεν σημαινει πως θα παψουμε να ειμαστε φιλοι"

Ενα χαμογελο απλωνεται στο πρόσωπό μου.

"Ωραία λοιπον. Χαιρομαι που και οι δυο μας πιστευουμε τα ιδια πραγματα" λέω χαμογελαστη

"Ναι...να πηγαινω ομως τωρα γιατί εχω μια δουλεια να τακτοποιησω στο σπίτι. Νεφελη και παλι συγνώμη και να ξερεις πως ο,τι θες ειμαι εδω για σενα"

"Κι για σενα ισχυει το ιδιο!" του λέω και βγαινει απο την πόρτα.

Δεν ξερω αλλα μολις η πόρτα εκλεισε πίσω του ένιωσα σαν να γεμισαν τα πνευμονια μου οξυγονο και παλι!!

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Heyyy ❤❤
Τελικα ανεβασα 😍😍
Ελπιζω να σας άρεσε το κεφ😘😘

Καιιιιιι ελπιζω να σας άρεσε το βιντεο 😊😊😊😊

See yaa💝💝😉