Siyahlı Çocuk

Şehirden Kaçışş

Yanlış mı duydum? Yoksa gerçekten bugün Yusuf'la beraber mi olucaktım? Hemde yaklaşık bir ders sonra... Koşa koşa tuvalete gittim ve o dağınık saçlarımı düzelttim. Hafif bir makyajdan sonra kendimi iyi hissettirmeye çalıştım. Ellerim ayaklarım her yerim titriyordu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Ama sınıfa gittim yine de.

Yaklaşık 5 dk kalmıştı zilin çalmasına.. Yusuf beni orda görünce nasıl bir tepki vericekti acaba? Kızıcak mıydı yoksa kızmıycak mıydı? Acaba benle konuşurmuydu? Yoksa ben mi onla konuşuyim? Bunları düşünürken tenefüs zili çaldı ve benim kütüphaneye gitme vaktim gelmişti...

***********************

Kütüphaneye geldim Yusuf'a hafifiçe başımla selam verdim. Ve Yusuf'a yeterince uzak bir yere oturdum. Onun suratına bakamıyordum. O da bana bakmıyordu zaten. Bende bir tane kitap seçtim. Ve okuyomuş gibi yapıp onu izliyordum. Allah'ım o saçlar o gözler o burun o ağızz...

İçimden bir ses "Kendine gell" diyordu. Ama ben o sese aldırış etmeden 20 dakikadan fazla bir süre sadece onu izledim. Az sonra başını kitaptan kaldırdı ve "Ne bakıp duruyosun önüne baksana" dermişçesine bir bakış attı. Bende hemen kafamı kitaba indirdim. Hiç bozuntuya vermemiş gibi kitabı okuyomuş gibi yapmaya devam ettim. Aslında çok korkmuştum beni tersliyecek diye ama belli etmemem gerekiyordu. Başımı gizlice tekrar kaldırdım. Onu izledim, izledim ve izledim. Ve sonunda zil çaldı. Ama bunun ikinci derside vardı...

***********************

Evet ikimizde tekrar aynı yerlere oturduk. Ve ben her zamanki gibi hayranca onu izliyordum. Bu sefer korktuğum başıma geldi ve bana bakıp konuşmaya başladı :

-Bir sorun mu var?

-Hayır...Neden ki?

-Sürekli bakıp duruyosun?

-Ben çok özür dilerim rahatsız olduysan. Sadece kitabına bakmıştım.

Gerçekten çok korkmuştum. Zaten verdiğim cevapta sesimin titremesinden herşey belli oluyordu. Ama o çok iyiydi. Aslında evet bir ders boyunca ona mal mal bakmıştım. Ben olsaydım bende aynı soruyu sorardım. Rezil olduğumu düşünürken birden bir kız içeri girdi :

-Müdür ikinizden birini hemen odasında bekliyor.

Bunları dedikten sonra koşa koşa kütüphaneden çıktı. Acil birşey olduğu belliydi.

Yusuf'la birbirimize baktıktan sonra aynı anda "Ben giderim" dedik ve Yusuf devam etti:

-Ben giderim sen burda kal

-Hayır Yusuf ben gidicem

-Hayır ben gidiceğim diyorum sana! Sınırlarını zorlama istersen!

-Yusuf kötü birşey olabilir ben gidicem dedim

O sırada birbirimizd bağırarak tartışıyorduk ve bu benim canımı çok sıkıyordu. Aşırı inatçı bir çocuktu.

-Bana bak kızım senin canını çok fena yakarım. Kalbini kırıcam en sonunda!!

Söylemenin vakti gelmişti:

-Canım hep yanıyo zaten benim Yusuf. Bu kalp sayende yeterince kırıldı. Alıştı zaten sürekli kırılmaya...

-Ben kimseyi sevmek zorunda değilim. Tamam mı?

-Beni sevmeni söylemiyorum zaten. Ama bırak Yusuf seni seviyim

-Yaa bak biz hiç birlikte olmuyacağız. Boşuna beni sevmene gerek yokk