Siyahlı Çocuk

Acı Çekme Sırası Sende

Tam odama doğru ilerliyordumki bir ses daha geldi. Ama bu sefer bu Yusuf'un sesi değildi. Arkamı döndüğümde karşılaştığım manzarayla şok geçirdim. İlk başta kim olduğuna anlam veremesemde, iki yıl önce hayatımı bana zindan eden bu çocuğu hatırlamam o kadarda uzun sürmedi. İçimden binbir küfür ederken dışarıya doğru söylediğim tek cümle şu oldu:

-"Bittin sen Sevgi!"

Karşımda gözlerini bana diken bu çocuktan korktuğumu belli etmemeye çalışsamda, o sert bakışlarından ürpermiştim.

Az önceki mutlu surat ifademi korkulu, endişeli bir surat kaplamıştı. Birden bana eskiden ne kadar acı çektirdiği, o zor günlerim aklıma geldi.

Bana ilk başta çok şefkatli bir şekilde yaklaşan bu çocuk daha sonra farklı biri olmuştu. Bambaşka biri...

-Meraba Sevgi!

Ses tonu onu bıraktığım gün gibiydi. Suratı hiç değişmemişti. Bakışları sertleşmişti. Eskiden korkunç biriydi ama şuan daha korkunç olduğuna yemin edebilirdim. Korkak bir ses tonuyla sözcüklerime başladım:

-Beni nerden buldun?

Korktuğumu anlamıştı. Yusuf ise bir bana bir çocuğa bakıyordu. Ben ise o çocuğun bana cevap vermesini bekliyordum.

-Nerden bulduğumun bir önemi yok. Buldum işte.

-Ne istiyosun benden?

-Seni istiyorum.

Korktuğumu belli etmeden gözlerine baktım çocuğun.. Daha sonra Yusuf konuşmaya başladı:

-Ne oluyo lan? Ne istemesi? Kimsin lan sen?

Yusuf'un bu ani tepkisi beni benden almıştı. Ve tabiki o çocuğun tepkiside..

-Kimsem kimim lan sanane bundan

Olaya müdahale etmem lazımdı. Eğer Semih'i çok az tanıyosam birazdan kavga çıkaracaktı. Evet size tanıtmayı unuttum. Semih, benim eski belam... Peşimi bırakması için yalvarsamda birkez bile sözümü dinlemedi. Benimle sevgili olmak için herşey yaptı ama ben onu istemedim. Çünkü onun ne kadar belalı bir çocuk olduğundan ne yazıkki haberim vardı.

Ben eskilere doğru giderken Yusuf birden ayağı kalktı ve Semih'ten beklediğim şeyi yaptı:

-O zaman benden günah gitti arkadaşım, deyip yüzüne yumruğu geçirdi.

Semih geriye doğru birkaç adım atsada o yumruğun pek bir etkisi olduğunu düşünmüyodum taa ki elini burnundan kaldırana kadar... Ne yazıkki burnu kan içindeydi.

-Yusuf sen ne yaptın, diyebildim sadece. Semih'in yanına gittim.

-Semih, iyi misin?

-Senleyken harikayım bebeğimm..

-Şimdi ilk olarak ben senin bebeğin falan değilim. İkinci olarak istersen birini çağırıyim. Üçüncü olarak ise, neyse boşver.

Hemen Yusuf'un yanına gittim. Ve ona kızarak konuşmaya başladım.

-Sen ne yaptığını sanıyosun?

-Ne mi yaptığı mı sanıyorum? Seni korumaya çalışıyorum burda. Bana şimdi o iti mi savunacaksın?

-Semih ile aramda ne varsa aramda işte. Sen niye herşeye karışıyosun?

-Ulan o çocuğun sana nasıl baktığını gördüm. Ne oluyo lan ona? Öldürürüm onu?

-Bakk! Sevgilim değilsin, abim değilsin, aramızda hiçbirşey yok. Yani beni korumak sana düşmüyo ve tabikide hayatıma karışmakta.

-Öyle olsun Sevgi, ama bu çocukla başın belaya girdiğinde senin yüzüne bile bakmıycam haberin olsun.