Vampir Sevgili

Ev Arkadaşı

    Hatirlatma: Ama o, o değil miydi?
  Ileri doğru gittiğimde onun Sebastian olduğunu anladım. Iciyordu. Ayrılmış olabiliriz, evet ancak bu onu bu halde bırakacağım anlamına gelmezdi. Sessizce yanına yaklaşarak "Se-Sebastian. " demiştim.  Arkasını hızlıca döndü. Tanrım bu da mı sarhoştu?  Şaşırmış gibi yapıp gülmeye başladı.  Gülerken konuşuyordu " Bebeğim hadi ama burda ne işin var? Beni ozledigini biliyordum ama bu kadar hızlı olacağını. .. Hmm... " dedi.Hala gülüyordu. Tamam, korkmaya başlamıştım. Dudaklarima bakıyordu ve hoşuma gitmemisti. "E şey... Ben-ben gitsem iyi olacak" lanet olsun kekeleyerek söylemiştim. Daha sesli güldü " Hadi ama bebeğim bu kadar çabuk mu? " dedi.Hala gülüyordu.  Benim sansizligimdi işte bu da.Bir tanesinden kurtulup ötekine bulasiyorum. Sebastian çok yaklasmisti.  Ittirdim ama benim güçsüz kollarim onun güçlü vücudunu etkilemedi bile. Kolumu sıkmaya başladı. "Sebastian bırak!  " dedim bağırarak. Sebastian'a kaç kez bırak dedim bilmiyorum. En sonunda çığlık atıp ağlamaya başlamıştım. Sanırım sonum geliyordu. Tanrı'ya dua etmiyordum resmen yalvariyordum.Beni duvara ittirdigi sırada cam kırıldı. Iceriye giren... Iceriye giren oydu.J-Justindi.Sebastin'a sadece bir kez vurduğu halde bir dişi kirilmisti ve burnu kanıyordu. Şu an bunları düşünmek istemiyordum.  Sadece Justin'i istiyordum. Onun sıcak kollarını istiyordum.Tamam genelde sıcak değildi. Çok soguktu. Buz gibi. .. Düşüncelerimi duymuş gibi yanıma geldi ve beni kucağına aldı. Soğuk kollarının arasına. .. Ona ne kadar yaklasirsam yaklasayim benden uzak durmak istiyordu. Belliydi. Yorgunlugum gereğinden olsa sesim kısık çıkmıştı. "Justin. Teşekkür ederim..." dedim ve gözlerimi kapattım. Bilinçli değil, kendiliğinden kapanmisti gözlerim. Kapadiginda aglamaktan şişmiş olduklarını fark ettim.

     

          Sabah kalktigimda günün pazar oldugunu fark ettim. Dünkü olanları düşündüm. Hayır sadece Justin'i düşündüm. Ona çok minnettardim. Beni kurtarmisti. Yatagimdan gülümseyerek kalktım ve dans etmeye başladım . Yatagimin üzerinde dans ediyordum. Christian geldi ve "Isabelle ne yapıyorsun?  " Dans ediyorum bebeğim.  " "Seni kurtaran çocuk. Josh mıydı?  " " ONUN ADI JUSTİN SENI SALAK!! " dedim. "Her neyse o asagida. " Cok heyecanlanmistim. Hemen duş aldım ve üstümu değiştirdim. Saçlarımı açık bıraktım ve aşağı indim. Kahvaltı yapıyorlardı.  Justin hariç. Hiçbir şey yemiyordu. "Gunaydiin " diyerek yanlarına gittim. Herkes sadece duruyordu. Cevap vermeden. "Sorun nedir?  " diye sordum. Babam sinirli bir şekilde konuştu " Dün gece o itin evinde ne işin vardı Isabelle Mary.  " babam tam adımı ne zaman söylese,  kızgın olurdu. "Aslında başka kişilerden kaciyordum. Amaçları onunla aynı olan kişilerden.  Ev buldum ve citten içeri atladım. Sebastian in eviymis. Yanına yaklastigimda içkili olduğunu gördüm. Ittirmeye çalıştım ama ittiremedim. .. Sonra Justin geldi. Ve burdayım işte. Sapasaglamim. " Babam dediklerimi dinlemişti.  Dönüp Justin'i sordu " Iceriye nasıl girdin sen? Nasıl anladın Isabelle nin orda olduğunu? " " Bağırarak ağlıyordu efendim" dedi. Soğuk dudaklarinin kuruluğu burdan bile belli oluyordu. Babam tekrar konuşmaya başladı " Justin , biz bu gece tasinacagiz yani ucagimiz bu gece.Bizim olmadığımız ilk hafta burada kalabilirsen çok seviniriz. Sonuçta Isabel in atlattigi  kolay bir şey degil. O köpeğin tekrar gelip gelmeyeceğini de bilemeyiz. En azından ilk hafta yalnız kalmasın. " dedi. Ben bir hafta boyunca Justinle aynı evde kalırsam,  kafayı yerdim. Babama tam olarak demek istediğimse reddedicegimdi.  "Baba şey ben kendi- " Justin sözümü kesti "Sorun olmaz bay Sunshine."  dedi. Babam neredeyse sevinçten dans ederken ben sevincimi belli etmek yerine saskinligimi belirtiyordum.

        AILEM GITTIKTEN SONRA

     Justinle aynı evde kalmanın ilk gecesiydi. Yemek yer misin diye sordum ancak aç olmadığını ve dışarıya çıkıp hemen geleceğini söyledi. Bende basimla onayladim. Odama çıkıp dışarı bakmaya başladım. Justin'i bekliyordum. Yoldan gelmesi yerine ağaçtan aşağı inmişti.  AGACTAN AŞAĞI INMIŞTI.  AGACTAN.  Bu çocuk Tarzan falan miydi?  Gülümsemek istedim ancak saskinligim yüzünden onu bile yapamadım. Ağaçtan atlayarak indiginde yolda durup odamdaki camima ACIK SARI GOZLERI ile bakti. Yani benim ona baktığım yere. Şimdi batmistim.