Not Intended

Ch 55 - What He Wants and What Is Reality

Yazar: exobubz

Çeviri: SeKaism

Uyarı: Smutumsu!

Baekhyun'un yakında ayrılacağını söylemesi Chanyeol'ü çok da şaşırtmamıştı. Ona göre Baekhyun hem sarhoş hem aptaldı—her ikisi de herhangi bir durumda bulunması gereken ideal bir özellik değildi. Baekhyun'un sözlerinde öyle dolu bir saldırı yoktu bu yüzden Chanyeol konuyu açmamış, tehdit edici değil olarak saymıştı.

Baekhyun'un "uyuması" evi aşırı sessiz bırakmıştı. Televizyonun ya da Sehun'un salonda üstünkörü tamir etmesi dışında Baekhyun'un genelde günlük işlerini yaparken çıkardığı kadar ses çıkmıyordu. Öğleden sonra olduğu için Chanyeol'ün işi ve görevi yoktu, bu sessizliğin oldukça yalnız bıraktığını düşünürken bulmuştu kendini. Baekhyun hiçbir konuda sessiz olan bir tip insan olmayabilirdi—özellikle de cinsel konularda—ama nedense, Chanyeol Baekhyun'un sesini duymanın tipik bir şey olduğunu düşünmeye başlamıştı.

Ancak akşam yemeği servis edildiğinde ve yenildiğinde Chanyeol Baekhyun'u bir akşam için yeterince uyuduğuna karar vermişti. Kyungsoo ve Kai bile herkese katılmak için utanç mağaralarından çıkmıştı. Herkes yediğinde Chanyeol Baekhyun'u yesin diye sürüklemek için kendini kaldırmıştı.

Baekhyun'un kapıyı kilitlediğini bilen Chanyeol banyodaki küçük dolaplarından birinin arkasındaki evin anahtarını almak için hızlıca odasına gitmişti. Anahtarı aldıktan sonra Baekhyun'un odasına yöneldi—Birlikte uyumaya başladıklarından beri tenha olan bir yere—anahtarı taktı, kapı kulpunu döndürdü ve kolayca girmeyi bekledi ama Baekhyun'un önlem amaçlı kapıyı kapalı tutması için koyduğu bir sandalyeyle karşılaşmıştı.

Chanyeol ikincil bir savunma hattı oluşturmayı akıl eden Baekhyun'a hakkını vermeliydi. Şansına, o akşam şansı yanındaydı. Kapının sürekli itilmesi ve çekilmesi Nugget'ı uykusundan uyandırmış, yavru köpeğin etrafta kıvranmasına ve sandalyenin bacaklarından birine kazara kendini çarpmasına, dengesinin bozulmasına, sandalyenin yere düşmesine sebep olmuştu.

Bir kez olsun Chanyeol köpeğe karşı kendini minnettar hissederken bulmuştu. Sonra Nugget babası kadar sakar ve aptal olduğu için tanrılara teşekkür etmişti, bazen bu halleri işe yarıyordu. Yatakta yatan yığına doğru odada yürürken Chanyeol Baekhyun'un yatağına yakınlaşan ayağını ısırmaya çalışan köpeğin bağırmasını ve havlamasını yok saymıştı.

Köpek iki sebepten birisine havlıyordu. Yavru köpek ya uzun devi babasından çekmek için korkutmaya çalışıyor ya da babasını devin geldiğine dair uyarıyordu. Ancak, Chanyeol sanki kozadaki bir tırtılmış gibi tüm bedenini saran Baekhyun'un yorganını çekmeye başlar başlamaz Nugget'ın çabaları boşuna çıkmıştı.

Baekhyun'u sırt üstü döndürmek bir itiş ve birkaç saniye sürmüştü ama sonunda Chanyeol Baekhyun'dan yorganı yavaşça çekmeyi başarmış, yüzüne bakıyordu. Dudaklarını kıvıran küçük bir sırıtmayla Chanyeol Baekhyun'un yavaşça gözlerini kırparak açmaya başlamasını, haklı olduğunu gösterten bir uykudan uyanmasını izledi.

Baekhyun sanki tamamen gerçekten uzakmış gibi gözükürken Chanyeol yatağa oturmuş, uzanmış ve nazikçe Baekhyun'un yanaklarından birisini tutmuştu. "Kalkma zamanı." Alay ederek söyledi. "Hadi. Kalk. Yemek yemen gerek. Diğer herkes yedi çoktan."

Uykudan dolayı hala sersem olan Baekhyun Chanyeol'ün kulaklarına sanki bir denklenmiş gibi gelen sesler mırıldanmış ve yan tarafa dönmüştü. Dudaklarını incelten Chanyeol tekrar uzanması için hafifçe onu çekti. "Hadi. Çık yataktan." Dedi, bir eliyle Baekhyun'un bedenini itti. "Yemeğin mutfakta bekliyor."