Blood For Soul

Chapter 9: Escape

Tulala kong tiningnan ang pagkain sa harap. Paborito kong ulam ang Calderetang Baka ngunit hindi ko magawang galawin 'yon ngayon 

Siniko ako ni Zandro na katabi ko lang 

"Kain, bata!" Sipat nito. Puno ang bunganga at mistulang may kaagaw sa kainan sa sobrang bilis ng pag kain nito 

Pagkatapos kong marinig 'yon kina Argael ay nawala ako sa katinuan. Hindi ma proseso ng utak ko ang narinig na balita. 

Hindi ko kinayang intindihin

Tumayo ako at nanatiling titig sa kawalan. Ramdam ko ang mga titig saakin nina Argael at patuloy lang sa pag-iyak si Pamela noong mga oras na 'yon

Pagod ko silang tiningnan at kahit hindi pa tapos ang oras ng pagbisita ay nagpaalam na ako sa kanilang aalis na ako. 

"Marco!" Tawag saakin ni Ruan 

Huminto ako habang nanatiling tikom. Ayaw kong humarap sa kanila, ayaw kong gumawa ng galaw na magiging dahilan ng pagtulo ng luha saaking mga mata 

"Paano ang mama mo?" Tanong ni Vaughn 

Bumuntong hininga ako "Wala na akong magagawa." Pagsisinungaling ko.

"What?! We can do everything to save her!" Bulalas ni Pamela. 

Narinig ko ang pagtayo niya at ang mga yabag ng paa niya sa likod ko 

Palihim akong napamura, tahimik na pinagdadasal na huwag sana silang lumapit saakin.

Tumingala ako, nagbabakasakaling bumalik ang mga luha sa loob ngunit bigo ako nang lumabas ang mga 'yon habang nasa gilid ko na sila 

Niyugyog ako ni Pamela habang sinasabing pwede pang iligtas si mama, na pwede pang magawan ng paraan, na gagawin nila ang lahat huwag lang syang mamatay. 

"Marchosias!" Malamig na utas ni Argael "Nawala si Elisa sa buhay mo pero hindi ibig-sabihin noon ay katapusan mo na rin! Paano ang tanging pamilya mo, ha?!" Bulalas niya 

Sinampal ako ng katotohanan. Masakit pero tinanggap ko 'yon, ngunit kahit anong pilit kong gawing motibasyon si mama, hinding hindi na yata ako makakaahon sa nararamdaman ko 

Hinarap ko sila at isa-isang tiningnan. Umiling ako at bahagyang ngumiti, tanda ng pagsuko. 

"Gawin niyo ang lahat para maging maayos si mama." Tinalikuran ko sila "Pagkatapos nito, wala na ulit kayong maririnig tungkol sakin." 

Siniko ako ni Demetri, ngumuso siya sa pagkain ko kaya bumalik ako sa realidad

"Pag hindi mo kinain yan kukunin ko yan!" Pagbabanta niya 

"Patay gutom." Patuyang sabi ni Oscar

Hindi ako umimik. Sinimulan ko ng kumain ngunit isang subo ko palang nasuka na ako

Nahimigan ko ang katahimikan sa mesa namin. Nag-angat ako ng tingin at napansin ko ang mapanuring titig sa mga mata nila 

"May problema ka." Saad ni Zandro. Ni hindi 'yon tanong

Mabigat ang titig niya saakin, mistulang nanunuri at naninimbang, saka binitawan ang kubyertos na hawak niya bago tuluyuang ituon saakin ang kanyang atensyon 

"Ano 'yon sayo--" Pinutol niya ang sasabihin ko 

"Gusto mo bang makatakas dito?" Nakangisi niyang saad 

Napansin ko ang gulat na mukha nina Demitri at Oscar na natigil sa kain 

"Z-Zandro, anong binabalak mo?" Mariing bulong ni Demitri habang aligaga at palihim na tumitingin sa paligid