THEN, SUDDENLY

Kabanata 22

Smile

I don't know what came into my mind but I went to him at niyakap ko siya. I want to comfort him. Gusto kong maramdaman niyang nandito ako. Gusto kong maramdaman niyang may kaibigang handang maging sandalan niya, kagaya ng ipinaparamdam niya sa akin.

Yakap yakap ko siya. Nakaupo siya at nakaluhod ako habang niyayakap ko siya. Ang kanyang ulo ay na sa aking balikat. 

I can feel his tears. Ramdam ko ang tulo ng mga luha niya sa balikat ko. He's crying silently. Hinayaan ko siyang umiyak sa balikat ko. Ito ang kauna-unahang makita ko si Markus na ganito. He's broken and I didn't even noticed it. Sa sampong buwan naming magkaibigan hinayaan niya akong makita siyang malakas. 

"I'm sorry." kumalas siya sa yakap at pinunasan niya ang kanyang mga luha. 

"It's okay Markus, I understand." sagot ko. 

"I'm sorry kung hindi ko sinabi sayo. I'm sorry kung hindi ako naging totoo sayo. I'm sorry." 

"I understand Markus, I've been there. Alam ko kung anong pakiramdam ng mawalan." 

We're sitting here looking at each other, eye to eye. I'm crying at siya din. 

"Magkaiba man ang nawala sa atin ang pagkakaparehas noon ay pareho nating mga mahal ang nawala." 

We stayed silent for a moment. Kinalma niya ang sarili niya, ganoon din ako. Nang naging kalmado na ulit ang aking paghinga ay tinanong ko siya 

"Is this her favorite flower?" I'm talking about the alstroemeria. Gusto kong pagaanin ang usapan. Tumango siya. 

"Gusto niyo yan pareho. I don't know why but you have the same taste as my sisters."Tinignan ko siya ng nagtatanong. 

"How did you know that that's my favorite?" 

"Lagi mong binibigyan ng ganyan si Chris. Hindi ko naisip na favorite yan ni Chris, well maybe if he's gay?" Natawa ako sa sagot niya. I knew it, napansin niyang ito ang lagi kong dinadala kay Chris. 

"Sira bat ko siya papakasalan kung bakla siya ?" pabiro kong tanong 

"Because of love." tumitig siya sa akin pagkabanggit niya ng mga katagang iyon. Nagkatitigan kami ng bahagya. Nag-iwas ako ng tingin sakanya dahil masyado ng malalim ang mga titig niya.I cleared my throat 

"Hindi mo pa ako ipinapakilala kay Magui." 

"Kilala ka na niya." matipid niyang sagot 

"Oh yeah, like how you introduced me to Massie? Ipinakita mo din ba sakanya iyong picture ko?" pabiro iyon. Bahagya naman siyang napangiti sa sinabi ko. 

"Kung nandito siya ngayon panigurado magkakasundo kayo. Katulad mo gusto niyang maging architect."

"Oh really?" That's what Massie's mean when she said she wants to be like her ate Magui.

Tumango si Markus  "That's why I pursue architecture because of her. Gusto kong tuparin yung mga pangarap niyang hindi niya nagawa dahil sa kalagayan niya." 

Wala akong magawa kundi humanga kay Markus. He's a good brother. Namimiss ko tuloy ang Kuya Zach ko, I don't know what to feel when he will leave me that way. 

"You know what, let's have dinner. My treat." Sabi ko, naalala ko iyong pagpapagaan niya ng damdamin ko the first time we met here. 

"I don't let girls pay for my meal." He smirked.