THEN, SUDDENLY

Kabanata 16

Feels

"Namatay siya dahil sa aksidente. June of 2014, mahigit tatlong taon na." I said.

"I'm sorry." He said.

"Right now I still hear his voice and sense his presence even though I know he's not here."

Tumulo ang luha sa aking mga mata pero nginitian ko siya. Tinignan niya naman ako ng may simpatya sakanyang mga mata.

"Right now all I seem to do is cry. I know all about time and wounds healing, but even if I had all the time in the world, I still don't know what to do with all this hurt right now."

I looked down.

"Noong namatay siya dalawang buwan na lang ikakasal na kami." Chris and I planned to marry on our 4th year anniversary that's August 13, exactly two months when he died.

"Lahat handa na. The guest list, the entourage, the church, the reception, my gown... We are all just waiting for August 13 to come." Inalala ko iyong paghahandang ginawa namin para sa kasal

"Mas masakit pa lang iwan ka ng hindi nagpapaalam. Yung iwanan ka ng biglaan." Pinagsiklop ko ang mga kamay ko. "I'm sorry sinasabi ko 'tong mga ito sa'yo."

"No it's okay, I'm all ears."

Napaangat ako ng tingin sakanya. He's looking at me straight to the eyes.

"Kung ang pagkukwento ang magpapagaan ng loob mo, handa akong makinig sa lahat ng sasabihin mo." -Markus

"Honestly, I did not talk to anyone about this before. Ayaw kong isipin ng lahat na mahina ako. I am the strong Sidra."

Yes, I am the strong Sidra. That's my image. Chris taught me how to be strong.

"One year after Chris died. I decided to go to New York and continue my life there. Puro alaala lang kasi namin ang nakikita ko dito sa Pilipinas. I can't focus on my masters way back, lagi lang akong nandito sa puntod niya. Nakikiusap na sana bumalik na sa dati ang lahat. Na sana magising na ako sa isang masamang panaginip."

Silence. Tumingin ako sakanya at nakatingin pa din siya sa akin.

"Bakit di ka nagsasalita?" I asked him. He blinked.

"No. I just want to listen. Hindi ko naman alam kong ano talaga yung nararamdaman mo." -Markus

"Nalulungkot ako, nasasaktan ako. I want to stop, I just want this pain to stop."

"Move on Sidra. Let go."-Markus

"How will I start?"

I asked him that. Kasi sa totoo lang, hindi ko alam kong paano. Hindi ko alam kong paano ko sisimulan. I tried once but I did not succeed.

"Letting go of anger, fear, disappointments, hurts and things in our past, certain people, a relationship or loss can be somewhat difficult and painful..." -Markus

Nakinig ako sa mga sinasabi niya.

"But in order to move forward, we need to do so, so that we can see and experience better things for our present and future." -Markus

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay kinuha niya ang aking gitara at tumayo. Sinundan ko naman siya ng tingin.

"Let's go?" Inilahad niya sa harapan ko ang kanyang kamay.

Tumingin ako sakanyang kamay na nakalahad at sa mga mata niya.

"Saan tayo pupunta?"

"We have a party to attend to. Hindi ka ba pupunta?" -Markus