Boşluk (TAMAMLANDI)

4 - Yalnız

Yeni bölüm geldiiiii !!!!
Yorum atmayı unutmayın !!

4 - Yalnız

'Kendinde en çok neyi seviyorsun' diye sormuşlardı bir keresinde bana, o an cevap bulamamıştım, şimdi cevap veriyorum, kendimde en çok 'hayal dünyam'ı seviyorum, bir orada bu kadar mutlu, bu kadar huzurlu ve bu kadar yalnızdım..

- Neden bu kadar yalnızdım ki?

Bir yerde okumuştum, kimse yalnız kalmayı sevmez, sadece başka seçimi olmadığı için elindekine tutunurmuş

- Peki benim elimde ki tek şey 'Yalnızlık' miydi?

Etrafımda çok insan vardı, ben onları itip yalnız kalmayı seçiyordum oysa.
Ben onları umursamayıp, kulaklıklarımı takıp son ses müzik dinliyordum.

Yani ben seçiyordum yalnızlığı, yoksa o mu hapsetmişti beni kendine?

Tam iki haftadır buradaydım, bir katilin elinde, Melek'in kim olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu, iki haftadır bu odada kapalıydım, arada yemeğimi veriyorlar sonra kapıyı üzerime kitleyip gidiyorlardı..

Belki de böylesi daha iyidi, ne Emir'in bakışlarına maruz kalıyordum ne de boş sözlerine, yalnızdım işte, odada boş boş oturuyordum, arada kitap okuyordum, bir kağıt kalem alıp bir şeyler çiziyordum, kendimi oyalayacak bir şey buluyordum

Hiçbir şey olmasa bile, duvarların üstündeki Eda gelip sohbet ederdi sağolsun

Genelde camı açıp, yere oturup öyle tavana bakardım, bunu yapmayı çok severdim, tavana bakmayı, tabi ben genelde telefonumdan birkaç müzik dinlerdim ama elimizdekilerle idare etmeyi öğreneceğiz, camdan gelen kuş sesleri, yağmur, rüzgar hepsi ayrı bir melodiydi

Uzun uzun tavana baktım, öyle bir dalmışım ki, kapının açıldığını, birinin bana seslendiğini duymamıştım

Yanıma oturdu, sırtını benim gibi duvara yasladı ve benim baktığım yere baktı, "Delirdin mi?" Diye sordu düz bir sesle

Emir'di bu, sert erkeksi kokusu burnumun direğine yerleşirken gözlerimi tavandan ayırmadım, "Sessiz ol ve dinle" dedim fısıldayarak

"Neyi?" Diye sordu anlamayarak, ki anlamaması çok normaldi, o bir katildi, bense doğanın seslerini dinleyen bir zavallıydım onun gözünde

"Kuşları, cama çarpan yağmur damlalarını, rüzgarın uğultusunu -Ona baktım- cidden duymuyor musun?" Diye sordum

Gözlerini kapattı ve dinlemeye başladı, o sessizce melodiyi dinlerken, ben de ona bakıyordum, bu şekilde o kadar tehlikesiz duruyordu ki, "Güzelmiş" dedi, gözleri hala kapalıydı, ne diyeceğimi bilmiyordum

"Abimin yediği bir haltı neden ben ödüyorum, git onun kafasına sık olsun bitsin" dedim, gözleri açıldı, hâlâ tavana bakıyordu

"Çünkü ölmesini değil bana yaşattığı şeyin aynısını yaşamasını istiyorum" dedi durdu ve bana döndü "Hiç tanımadığın taksici için kendini feda ediyordun ama abin için git vur diyorsun" dedi düz bir sesle ve devam etti "Neden?"

Bir an taksicinin nasıl vurulduğunu hatırladım 'Polisi aradım kızım, birazdan gelirler' demişti, beni korumaya çalışmıştı, abim 18 yıldır abimdi bugüne kadar benim için beklentisiz bir şey yaptığını hatırlamıyordum.