Boşluk (TAMAMLANDI)

10 - Hayat

10 - Hayat

Aslında hayat nerden baktığınıza bağlı, 'hayat' dediğinizde aklınıza ilk hangi renk geliyor mesela ? Ben şüphesiz siyah derdim. Ya da mutluluk dediğinizde aklınıza ilk ne geliyor ? Aile ? Sevgi ? Aşk ? Özgürlük ? Para ? Başarı ? Ben kesin ölüm derdim, çünkü başka türlüsünü öğrenmedim, bana hep ölü bir kızmışım gibi davrandılar, beni böyle büyüttüler, bir hayat olabileceğini, hayatın içinde yaşayabileceğimi hiç bilmedim, bilmeden doğdum, bilmeden öldüm..

Acı çekmeyi iyi biliyorum mesela, 'acı olgunlaştırır' derler ya hep, beni öldürdü, kaçmayı, gizlenmeyi, siyahlara bürünmeyi, dövüşmeyi, adam öldürmeyi ve sonra hiç birşey olmamış gibi hayatıma devam etmeyi iyi biliyorum mesela. Bunlar size korkunç gelebilir, 18 yaşındaki bir kız böyle şeyleri nerden öğrendi dediğinizi duyar gibiyim, ben 18 yıllık hayatımda annemin yapamadığı herşeyi yaptım, gerektiğinde kaçtım, gerektiğinde savaştım, gerektiğinde adam öldürdüm, gerektiğinde kavga ettim, en çokta yalan söyledim, kendime dahil herkese yalan söyledim..

Gizlendim hep, kimse görmesin istedim beni, kimse beni gerçeklerle yüzleştirmesin diye yalnız kaldım, sessizce acı çektim, kimse görmesin diye karanlığa sığındım.

"Tamam sıra sende ?" Dedi, mavi gözleri bilekliğimdeydi, "Arda'yla ilgili birşey saklıyorsun, ne o ?" Diye sordum, bana abim ile ilgili herşeyi tam anlatmamıştı, birşeyler gizliyordu, bakışlarını kaçırdı, derin bir nefes aldı, çenesi kasıldı, mavi gözleri tekrar koyulaştı

"Abin kız kardeşimi annemle aldattı"

Küçük çaplı bir şok yaşadım, şakaydı herhalde

"Annen" dedim ve durdum, "Annen babanı abimle mi aldattı yani ?"

Kendini hemen toparladı, ifadesiz yüzünü ve bir o kadar da sert gözlerini gözlerime dikti, "Tek bir soru sorabilirsin" dedi düz bir sesle, konunun onu rahatsız ettiği ortadaydı ama sonuçta konu abimdi

"Annen.." dedi, bakışları çok şey anlatıyordu ama 'Anne' kelimesi beni çoktan başka yerlere götürmüştü bile, "Annen hayata olsaydı ve karşına çıksaydı birşey değişir miydi ?" Diye sordu, sorduğu sorunun amacını anlıyordum aslında, hala bu kadar karanlık bir kız olur muydum diye soruyordu

Omuzlarımı silktim, "Annem öldü ama madem bu bir oyun ve var sayalım ki geldi, ondan nefret ederdim" dedim ve ekledim "Düşünsene, Melek ölmemiş ve geri geliyor, sevinebilir misin ? Katil oldun ! Ne için ? Kardeşin gidip saklansın diye mi ? Saçma değil mi ?"

"Öyle" dedi sakallarını kaşıyarak

Derin bir nefes alıp, gözlerine baktım "İlk öldürdüğün adam kimdi ? İlk cinayetin ?"

"Melek.. bileklerini keserek intihar etti, onu hastaneye yetiştirdiğimizde çok geç olduğunun farkındaydık ama kalbi hala durmamıştı, bir umut kalkar diye bekledik, doktor çıkıp öldüğünü söylediği zaman o an ölenin ben olduğunu anladım, akşam doktoru takip ettim, kız kardeşimi kurtarabilirdi, elinden geleni yapmadı fala deyip kendimi gaza getirdim ve yolun ortasında kafasına sıktım" dediğinde o günü hatırlar gibi oldu, gözlerindeki o ateşi tekrar gördüm

"Bu iş daha ne kadar sürecek Emir ? Ölmekten korkmuyorum işte, çek vur sende beni, al intikamını", cevap vermedi, gözleri odadaki pencereye takıldı, "Gökyüzü, tam da senin sevdiğin gibi değil mi ? Karanlık"