Boşluk (TAMAMLANDI)

17 - Yaşamak

17 - Yaşamak

Emir boş sokaktaki seslere doğru ilerlemeye devam etti, sokağı aydınlatan iki sokak lambası vardı, bir tanesi tam yanıyordu diğeri ise yanıp sönüyordu, gri rengi gibiydi arada kalmıştı, ne aydınlatıyordu sokağı, ne de karanlıkta bırakıyordu öyle aradaydı işte..

Yanan sönen lambanın altında iki adam gördü Emir, önce tanıyamadı onları, bir ağacın arkasına saklanıp baktı, iki adamın yüzüne dikkatle baktı ve onların Babür ve Falko olduğunu gördü, iyice saklandı, onları dinlemek istedi

"Eda'nın da sonu geldi, farkındasın değil mi ?" Diye sordu Falko

"Deme öyle şeyler" dedi Babür ifadesiz bir şekilde

"Oğlum kendi öz ailesi lan, ne kadar nefret ederse etsin, kendi babasının kafasına sıkacak, insan nasıl yaşar böyle, sonunda kendi kafasına da sıkar o" dedi bir solukta Falko

"Sıkar" diye cevap verdi Babür sigaranın gri dumanında kaybolurken

"Birşey yapalım" dedi endişeyle Falko

"Bizim de kafamıza sıkar" dedi hala mimiksiz bir şekilde Babür, sigarasını yere atıp, ellerini pantolon ceplerine soktu, "Yolun sonu aslanım, herkesin bir dönüm noktası vardır, bırakta Kara da kendini bulsun"

"Ailesini öldürdükten sonra bulacaksa kendini, bırak hiç bulmasın"

"Aile deyip durma şu siktiğimin piçlere !" Diye bağırınca Babür, Falko bir geriledi, ve günlerdir içinde tutuğu şeyi Babür'le paylaştı

"Kızma ama ben bir an umut ettim, Eda'yla Emir'i yan yana görünce, belki aşık olur bizim kız dedim içimden, belki bu çocuk ona iyi olmayı öğretir dedim, belki de severse iyileşir sandım"

"Harbi safsın" dedi Babür sinirle ve yürümeye başladı, Falko bağırdı arkasından, "Kör müsün lan, Kara gülüyor oğlum onun yanında... Gülümsüyor lan kız !"

Babür durdu, Falko devam etti, "Söylesene, kaç kere onu gerçekten gülerken gördün ? Kaç kere gözlerinin içi güldü lan o kızın ?" Diye bağırdı

Babür dönmeyince, Falko önüne geçti, "Söyle kaç kere gördün ?", omuzlarını silkti Falko, "Ben ilk defa Emir'in yanında onu böyle gördüm" diye ekledi

İkiside aynı anda eklediler, "Bir de hamburger yediği zaman"

Gülümsediler ikiside aynı anda, "Var mi diyorsun öyle birşey" dedi Babür

"Olsun diyorum abi, bu kızın hayatında artık biri olsun"

***********

Bahar'a aldığım kitapları sırt çantama koydum, üzerimi değiştirdim, gece eve sessizce girmiştim, kimse duymadan tekrar çıktım, eve sadece Boşluk'u görmek icin gelmiştim.. Tek sırdaşımdı.. Bir ayı.. O kadar yalnızdım işte.

Merdivenlere geldiğim an gördüğüm kişiyle kalakaldım... Neden buradaydı ? Ne yapıyordu burada ?

''Emir..'' Dedim sessizce, rahat bir tavırla merdivenleri binip yanımda durdu, ''Odanı merak ettim, hangisiydi ?'' Dedi gözlerini kapılarda gezdirerek

''Babamlar içerde'' dedim korkuyla

''Abin de buralarda mi ?''

''Emir'' dedim hemen

''Onun için değil'' dedi, gözleri beni buldu ''Senin için geldim Eda'', sesi belki huzur veriyordu ama şuan hiçte sırası değildi, buradan hemen çıkmamız gerekiyordu, beni kimsenin görmemesi gerekiyordu, kimsenin döndüğümü bilmemesi gerekiyordu..