Boşluk (TAMAMLANDI)

5 - Maske

Yeniiii bölüm geldi !
Yorum atmayı unutmayın

5 - Maske

Uzunca süre maske takarsan, altındaki kişiliği de unutursun, diye okumuştum bir yerde, ben yalnızlığıma bile maske takmıştım, gerçekte kim olduğumu, neyi sevdiğimi, neye güldüğümü bilmiyordum.. Kimdim ki ben?

İsmimi biliyor olmam neyi değiştirir ki? Ailemi biliyor olmam? O evde ben olamadıktan sonra, o eve nasıl 'evim' diyebilirim ki?

Ben hep yalnız kalmıştım, hayatım boyunca hep terkedilmiştim.. Ben hep terk edilen taraf oldum, hep geride bakan oldum, hep ölen oldum..

Maskelerim hep bu yüzdendi, yüksek duvarlarım bu yüzdendi, sessizliğim, yalnızlığım, içimde kapanmak bilmeyen boşluk bu yüzdendi...

O boşluk neden vardı ki sanki ? Yara desen değil ama kanıyor, kabuklanmıyor, sürekli, pes etmeden, bıkmadan kanıyor, kanadıkça yaşatıyor, yaşattıkça kanıyor..

Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda kafam Emir'in göğsündeydi, kokusu ona has, ona özeldi, bu sabah güzel uyanmıştım, kafamı kaldırmak bile istemiyordum, hayatım boyunca kimse bana böyle sarılmamıştı

Bazen Bahar'ın telefonuna olan sevgisini bile kıskanırdım, ben hayatımda kimseyi sevmemiş ve sevilmemiştim, sevgi desen zaten beş harfli bir kelimeydi, anlamsızdı benim için..

Ama şu an, olduğum yer, bir katilin kollarının arası, bir katilin kalp atışlarını duyuyor, bir katilin kokusunu içime çekiyordum

Bana öz babam bile böyle sarılmamıştı, kaslı kolları nerdeyse güven verecek kadar güzeldi ama o bir katildi, kendimi kandırmayacak kadar zeki olmaktan nefret ediyordum şu an, kanmak isterdim bu yalana, Emir'in bana güven vereceğine, öldürmeyeceğine, zarar vermeyeceğine inanmak isterdim, zeki olmak çokta güzel bir şey değilmiş ha?

Gözlerimi geri kapattım, kendime izin verip, kokusunu içime çektim, nasılsa uyanacaktı, tekrar o koyu mavi gözleriyle bana emirler verecekti, boğazıma yapışacak beni tehdit edecekti..

Telefon sesi geldi, Emir'in telefonu titriyordu komodinin üstünde, gözlerim açıldı, Emir saçlarımda ki sol kolunu komodinin üzerine doğru uzatıp telefonu aldı eline, gözleri hâlâ kapalıydı, telefonun ekranına bakmadan telefonu kulağına götürdü

"Ne var?" Diye açtı telefonu, uykulu sesiyle

Emir'in şu hali bana beni hatırlatmıştı, herkesle arama mesafeler koyar, duvarla örerdim, kimse duvarları aşıp bana ulaşamazdı, tek arkadaşım Bahar bile, gerçi arkadaş dediğin her şeyini anlattığın, her şeyini paylaştığın kişidir, ben bile kim olduğumu bilmezken Bahar'a ne söylemiş olabilirdim ki

"Nerde saçma sapan şeyler var..."

Karşıdaki sözünü kesti, Emir'in sağ kolu hâlâ belimdeydi, "İyi tamam" deyip suratına kapattı, suratına kapattı diyorum çünkü karşıdaki konuşuyordu hâlâ, ne dediğini tam olarak duyamamıştım

Telefonu komodinin üzerine tekrar koyup bana geri sarıldı

"Parfümün ne senin?" Diye sordu, uykulu sesi ona o kadar çok yakışıyordu ki, bana doğru döndü, göz göze geldik, uykulu sesi, uykudan yeni uyanmış mavi gözleri, dağınık saçları