[Completed]••My Step Brother••Jackson Wang••Mongolia

~~Chapter 14~~

Jackson бид хоёр төгсөлтийн ангиудаараа уулзахаар товлосон амралтын газар дөнгөж ирээд байлаа. Бид өөр өөр ангийг төгссөн учир тус тусын ангийнхан руугаа явах гэж байхад Jackson:
- Нөгөө хүзүүн дээр чинь үнсдэг новшийг санаж байна уу? гэж хэлэхэд нь би түүн лүү харвал тэр:
- Тэрнээс хол бай. Ер нь бүх эрэгтэй хүнээс хол бай. Зөвхөн надтай ойр бай. За юу? гэхэд нь би нүдээ эргэлдүүлэн өөрийн байрлах газар луугаа цүнхээ үүрэн алхлаа.
.
.
Энд нэлээн халуун байсан тул усан санд ихэнх нь орж ирэн сэлцгээж байв. Манайхан ч явах санал гарган бид бусадтай нэгдэн усан санд ирлээ. Ихэнх охидууд усны хувцастайгаа итгэл дүүрэн алхаж ус руу шумбах нь шумбаж, хүйтэн шар айраг шимэх нь шимж байв. Харин би усны хувцастай байсан ч

бусдаас ичин алчуураар биеэ халхлан сууж байхад гаднаас Jackson-ы ангийхан орж ирэв. Тэд хэсэгхэн газар олж сууцгаасны дараа нэг нэгнийхээ нэрийг ээлж дарааллан чангаар орилж тэд нар нь ус руу нэг нэгээрээ орж байв. Энэ удаад "JACKSON, JACKSON" гэх дуунаар Jackson инээсээр сандалнаасаа босон усан сан луу ойртож, орохоосоо өмнө агаар дээр эргэлдэж(martial art) хийж тэнд байсан бүгдийг хөгжөөн дараа нь ус руу орлоо.

Би инээвхийлэн толгой сэгсрээд амандаа "Онгироо амьтан." гэж бувтнана. Түүний усан сангийн нөгөө захад нь ирэн уснаас гарахыг нь харвал түүний гарны булчин нь чангарч биеэр нь усан дуслууд гүйж шар үсээ хойш илэн миний санахаар хэзээ ч байгаагүйгээрээ тачаангуй харагдаж байв. Би уруулаа үл ялиг хазан түүнийг дээрээс нь доош сонжиж байтал тэдний ангийн нэг охин түүнд алчуур өгөн чихэнд нь юм шивнэхэд тэд инээлдэх нь тэр. Миний хөмсөг зангиран тэр охины түүнд сээтээ хаян айлгүйтэх нь намайг тухгүй болгож байв. Jackson түүнтэй ярилцаж байгаад миний байгаа зүг лүү харахад бид харц тулгарч орхилоо. Би бантсандаа шууд босоод биеэ ороосон байсан алчуураа хаян ус руу орлоо. Болдог бол энэ усан доор үлдчихмээр баймаар байгаа ч би амьсгалах хэрэгтэй болон дээш гаран юу хийхээ мэдэхгүй зүгээр л сэллээ. Угаасаа усанд хүмүүс сэлэх гэж л орно шүү дээ. Хоёр ч удаа нааш цааш сэлсний эцэст нэг захад нь очоод шатны тусламжтай дээш гарж байтал надад туслахаар хэн нэгний гар орж ирэхэд нь харвал Jackson-ы хэлдэгээр өнөөх "новш" байв. Түүний гарнаас барьмааргүй байсан ч Jackson намайг харж байгаа гэж бодон түүнийг өдмөөр санагдаад өнөөх "новш"-ийн гарнаас атган уснаас гарлаа. Тэр надад алчуур өгөхөөр гар сунгахад нь би авах гэхэд тэр алчуурыг том дэлгээд надад нөмрүүлэхээр над луу ойртон намайг бараг тэвэрч байв. Одоо хангалттай Jackson-ы дургүйг хүргэснээ мэдээд тэр "новш"-оос хурдхан шиг холдон хувцас солих өрөө лүү зүглэлээ. Өөрийнхөө түр хэрэглэж буй шүүгээний өмнө ирэн цааш харан зогсож байгаад үс болон биеэ арчиж байв.
- Би чамайг түүнээс хол бай гэж сануулсан даа. гэх хоолой гарахад нь эргэж харвал Jackson хана налчихсан элгээ тэврээд зогсож байв.
- Энэ эмэгтэйчүүдийн өрөө. Чи гарах хэрэгтэй. гэхэд тэр:
- Хэрвээ хаалгыг дотроос нь түгжсэн бол тэгэх шаардлагагүй. гэж хэлээд хананаас хөндийрөн над руу ойртоод:
- Харин чамайг миний үгэнд ороогүйн төлөө шийтгэх хэрэгтэй. гэж хэлээд эрүүнээс минь барихад би:
- Хэрвээ чи өдөр болгон надад хийдэг зүйлээ шийтгэл гэж байгаа бол би түүнийг чинь шагнал гэж бодож байна. гэж хэлэхэд бид зэрэг инээмсэглэцгээн тэр миний уруулыг шуналтай гэгч нь үнслээ. Би түүний мөрөн дээрээ тохсон байсан алчуурыг газар унагаан хүзүүгээр нь тэврэн үсээр нь оролдож байхад түүний гар биен дээгүүр минь гүйж эцэст нь дотоожин дээр минь ирэн гаднаас нь илж таална. Түүний энэ иллэг намайг хөл дээрээ ч зогсож чадахгүй болоход хүргэж байв. Амьсгаа минь түргэсэж түүнийг илүү ихээр хүсэх болсон цагтаа түүнийг зогсоон чихэнд нь:
- Одоо хангалттай эхэлцгээе. хэмээн шивнээд зүүн гараараа цээжийг нь дагуулан гүйлгэж богино өмдөн дээр нь ирэхэд тэр гарнаас атган зогсоогоод:
- Энэ чинь л шийтгэл. гэж хэлээд уруул дээр дахин нэг үнсээд мушилзсаар гарахаар эргэв.
- Яа~! гээд намайг чанга орилоход тэр тоох ч үгүй гараад явчихав. Би нэг тийм хачин байдалд орон үлдэж толгойгой барьсаар сандал дээр суухад утсанд зурвас ирэхэд нь харвал Jackson-оос "Орой уулзья хонгор минь" гэсэн байв.
.
.
.
Гэгээ тасрах дөхөхөд дуу чимээ нэмэгдэж гадаах үдэшлэг бэлэн болж байв. Охид хүүхнүүд өмсөх даашинз, гутлаа сонгоцгоож, залуус үлдсэн ажлыг нь зохьцуулж байв. Энэ ажил нь охидыг юугаар дайлах тухайгаа, дараа нь аль өрөөнд орох тухай бодол л байсан юм. Би энэ үдэшлэгт явахгүй гэж бодож байсан ч Jackson дургүй хүргээд байсан болохоор шарандаа явмаар санагдсан юм.
.
.
.
Би Солонгосоос авч ирсэн богинохон хар даашинзаа сонгож өмсөөд, улаан өсгийтийг улаан уруулын будагтай хослуулан үдэшлэг эхэлснээс нилээн сүүлд очлоо. Энд тэндгүй шар айраг, архиндаа халсан залуус, хаа нэг үнсэлцэх хосууд, учир зүггүй бүжиглэх хэдэн хүмүүс л харагдаж байв. Би тейкны дэргэд очин сандал дээр суугаад коктейль захиаллаа. Би эргэн тойрноо харан хүмүүсийг ажиглан сууна. Миний коктейль бэлэн болоод над дээр ирэхэд нь нэг балгахад хойно нэгэн хүүхний айлгүй инээх сонсогдов. Эргэж харвал Jackson улаан хослол өмсчихсөн нэг бүсгүйг мөрөөр нь тэврэн буйдан дээр сууж байв.

Миний хөмсөг дорхноо л зангирч ирэн буцан урагш хараад коктейлио нэг амьсгаагаар дуусгаж орхив. Хоолой өвдөж байсан ч даруулга ашиглалгүйгээр дахин нэгийг захиаллаа. Цааш харан чимээгүй суухдаа тэдний яриаг чагнахыг хичээлээ.
J: Чи ахлах сургуульд байхдаа ерөөсөө намайг тоодоггүй байсан шүү.
О: Чи тэр үедээ ийм халуухан байгаагүй шүү дээ. гэж хэлэн тас тас хөхөрч дараагаар нь үргэлжлүүлэн:
- Чи яаж ийм халуухан болов оо? гэхэд нь Jackson:
- Энэ будаанаас болсон юмаа. гэж хэлэн тэд дахин айлгүйтэн инээлдлээ. Би эргэж харах эсэхтээ эргэлзэж өөр өөртэйгээ тэмцэлдэж байхад тэдний хэн хэн нь чимээгүй болсныг анзааран эргэж харахдаа би нүдэндээ итгэж чадсангүй. Тэд бие биенээ идэх шахам үнсэлцэж байхыг хараад би шууд л сандалнаасаа босоод байр луугаа хурдан хурдан алхаж эхэллээ. Тэр үед намайг хэн нэгэн ардаас дуудаж хойноос гүйж байв. Битүүхэндээ Jackson байгаасай гэж хүссэн ч тэр биш байсан юм.
- Чи ийм эрт явах гэж байгаа юм уу? Хоёулаа жоохон ууж сууя л даа. гэж  тэр "новш" гарнаас барьсаар хэлэхэд нь би гараа татаж аваад:
- Үгүй ээ, би явах хэрэгтэй байна. гээд явахаар эргэхэд тэр дахин гарнаас бариад авав. Би уурандаа эргэж хараад л шууд түүнийг шанаадаж орхилоо. Тэгж их хүчтэй цохьсоноо мэдэхгүй ч тэр газар уначихсан байв. Түүнийг тоолгүй байр луугаа ороод орон дээрээ дэрээ тэврэн цааш харан хэвтлээ. Яагаад ингэж хэцүү санагдаад байгаа юм бол? Яагаад ингэж их цээжин хэсэгт зовиур мэдрэгдээд байна аа? Яг л тэр хүн намайг хаяж явсаны дараах тэр мэдрэмж....
-------------------------------------
A/N: Wassup, guys! 오랜만에? Би нь хичээл ихтэй өгүүллэгээ бичиж чадахгүй хэцүү байна өө (TOT) Одоо тэгээд бараг сардаа ганц орвол их юм болох нь дээ ㅠㅠ Ямартай ч битгий мартаарай гуйя, бас уучлаарай 😭😭❤❤ Сэтгэгдэлээ үлдээгээрэй.
All the love L.