[Completed]••My Step Brother••Jackson Wang••Mongolia

~~Chapter 16~~

Flash back:
Eva's POV:
- Jaebumie, юу хийгээд байгаа юм? гэж орон дээр хэвтэхдээ хэлэхэд тэр над луу харан нүдээрээ инээмсэглээд:
- Юу ч биш дээ? Jaebumie гэнэ ээ? Oppa хааччихав? гэж хөмсөгөө өргөн хэлэхэд нь би мөрөө хавчин:
- Чи л өөрийгөө oppa гэж дуудуулах дуртай болохоос би тэгж дуудах дургүй. гэхэд тэр над луу "Нээрээ юу?" гэсэн шиг зэвүүн харцаар ширтэнэ. Би шүлсээ залгиад:
- Яагаад ингэж хараад байгаа юм? гэхэд тэр шууд миний дээр гаран:
- Тэгвэл энэ oppa-г юу хийж чадахыг хармаар байна уу? гэж хэлэхэд нь би уруулаа хазлан инээмсэглэхэд тэр хүзүүнээс минь эхлүүлэн үнсэж эхэллээ. Тэр гараа нуруун доогуур явуулан хөхөвчний түгжээг мултлан өөрийнхөө надад өгсөн том футволкыг минь дээш сөхөөд хэвлийн дээр минь үнсэж аажим аажмаар дээшилсээр хоёр хөхний хооронд үнсэн хэлнийхээ үзүүрээр хөхний толгойг тойруулан долооно. Түүний байнга хийдэг үйлдэл нь энэ байв. Энэ үйлдэл нь ч намайг галзууруулах шахдаг гэдгийг тэр сайн мэддэг байсан юм. Тэр футволкыг минь бүр мөсөн тайлаад намайг орны толгой налуулан суулгаж уруул дээр минь үнслээ. Миний гар түүний хүзүүн дээр нь ирэн хааяа нэг дээшлүүлэн үснээс нь хөнгөхөн зулгаана. Тэр үед надад үүнээс өөр үйлдэл хийж болохгүй мэт санагддаг байлаа. Тэр намайг загинахгүй гэдгийг мэддэг ч өөр үйлдэл хийвэл бүх зүйлийг нураачих мэт... Тэглээ ч би үйлдэл хийсэн хийгээгүй тэр намайг хангалттай өдөж чаддаг байсан юм. Түүний гар шилэн хүзүүн дээр минь ирэн намайг өөртөө татан улам хүчтэй үнсэж байв. Тэр өөрийнхөө цамцыг тайлан газар шидээд намайг буцаан орон дээр зөөлхөн хэвтүүлэхэд бидний хэл дахин уулзалдлаа. Түүний зүүн гар биеэр минь хэсэн тэнүүчилж байж болох бүх газар хүрсэнийхээ дараагаар бэлхүүсэн дээр ирэн зогсоод буцан хэвлий хэсгээр илж байгаад шууд л дотоожин дотор орон хуруунуудаа ажлуулж эхэллээ. Миний амьсгаа түргэсэн ирэхэд тэр уруулаа салган духаа нийлүүлж байгаад ахин нэг хуруугаа нэмж илүү хурдан хөдөлгөж эхлэв. Харин би даавуунаасаа чанга зууран гийнаж түүний нэрийг сулхан дуудаж байв. Тэр хуруугаа сугалан аваад инээмсэглэн даавуунд арчихдаа над луу харан:
- Надад чи, миний нэрийг ингэж хэлэх таалагддаг. хэмээн хэлээд дотоожийг минь удаанаар тайлав. Тэр ч өөрийнхөө сагсан бөмбөгийн шортоо тайлаад миний дээрээс харан:
- Би чамд хайртай, Eva. гэж хэлээд уруул дээр минь үнсэж өөрийнхийгөө аажуухнаар хийн бага багаар хөдлөв. Би нуруугаараа нумран хотойгоод долоовор хуруугаа хөнгөхөн хазаад амаа жимийж байгаад таашаалын авиа гаргаж байв. Түүнийг хурдаа нэмэх тусам миний дуу чангарч, амьсгаа түргэсэн Jaebum-ын нэрийг дуудна. Тэр над луу ойртон уруул дээр үнсэхдээ тэр ч мөн амьсгаадаж байв. Үүний дараагаар хэд хэдэн удаа байрлалаа сольсоны дараагаар бид зэрэг шингэнээ гадагшлуулцгаасан юм.
.
.
Another flashback:
- Oppa өнөөдөр манайд хүрээд ирээч? Гэрт надаас өөр хүн алга. гэж хэлэхэд Jaebum:
- Би өнөөдөр завгүй ээ, очиж чадахгүй.
- Мм... Тийм үү? Заза тэгвэл ажлаа сайн хийгээрэй. Хайртай шүү.
- Мм.. мм.. Би ч бас. гэж хэлээд утсаа тасалчихав. Түүнийг надад хайртай гэж хэлээгүйд гайхаж байсан ч ажил ихтэй байхад нь залгаад уурыг нь хүргэчихээгүй байх гэдэгтээ найдаад ойрд уулзаагүй Youngjae руу залгалаа.
.
.
Another flashback 2:
- Oppa та яагаад утсаа авахгүй байсан юм бэ? Намайг санаагүй юм уу? Мм? хэмээн түүний ажил дээр ирээд гадаа уулзан зогсохдоо гарнаас нь атган хэллээ.
- Манай найз Америкаас ирчихсэн юм аа.
- Я..ямар найз?
- Чамд өмнө нь хэлж байсан даа? Нэг даруухан чимээгүй найз байдаг гээд... Mark?
.
.
Flashback end.
Mark-ийн тухай ярьж байсан Jaebum-ыг санахдаа би Mark луу гунигтай харцаар ширтэж эхэллээ. Lim Jaebum-тай чи найз байж ээ? Нөгөө даруухан дуугүй... Тийм шүү дээ, үнэхээр л Mark чимээгүй нэгэн.
Mark-ийн нэг найз нь түүнийг нудраад:
- Яа, Яа! Ямар аймар ширтдэг юм бэ? Мэдрэл муутай юм уу? гэхэд Mark:
- Мангартаад бай, миний найз байгаа юм. Танилцацгаа. гэж хэлэн найзуудыгаа миний сууж буй ширээ лүү дагуулан ирэв. Түрүүнээс хойш хашгараад байсан найз нь:
- Сайн уу? Choi Chanyoung гэдэг. гэж хэлэн гараа сунгахад нь би гарыг нь хөнгөхөн атган:
- Eva. хэмээн дуулдах үгүйтэй хэллээ. Дараагийн найз нь:
- Park Sinchol гэдэг. гэж хэлэн гараа сунгахад нь би түрүүний үйлдэлээ дахин давтав. Харин одоо би дахиж таарахгүй байх гэж боддог байсан хүнийхээ өөдөөс хараад сууж байв.
- Lim Jaebum. гэж хэлээд тэд өөдөөс харсан сандалнууд дээр сууцгаан Mark миний хажууд суув. Хамгийн эвгүй нь Jaebum өөдөөс минь харан сууж байгаа нь юм. Chanyoung Mark луу хараад:
- Өдий болтол эмэгтэй хүнтэй болзохгүй байхаар чинь чамайг ижил хүйстэн л гэж боддог байлаа шүү дээ! хэмээн хэлэхэд энэ наргиа нь Sinchol Chanyoung 2ыг л хөгжөөж байв. Тэд хэсэг юм ярилцаж байхад энд чимээгүй байсан хоёр хүн нь Jaebum бид хоёр л байсан юм. Sinchol Chanyoung 2 тамхи татахаар гарч bakery-д бид 3 л үлдлээ. Тэгэхээс тэг гэсэн шиг яг үнэ үед үйлчлүүлэгч орж ирэн Mark босоод явчихав. Би гарт байсан нарийн боовны хоосон цаасыг чангаар базан үлдэхэд Jaebum:
- Сайн байсан биз дээ? хэмээн амаа жимийн шулуун болгон инээмсэглэлээ. Яг өмнөх шигээ... Би түүн лүү 5 секунд орчим ширтэж байгаад царайгаа хувирган:
- Тийм ээ, сайн.
- Чамайг хараад их гайхлаа шүү? Mark-тай үерхэж байгаа байх нь ээ? Эвгүй л юм... хэмээн жуумалзахад нь хамгийн их гайхсан зүйл минь бол би одоо ч догдлож байсан юм.
- Яг үнэндээ үерхсэн ч юм биш л дээ. Зүгээр л найзууд.
- Бид ч бас найзууд байгаагүй гэж үү? түүнийг ийн хэлэхэд би хэлэх үггүй болчихов. Энэ үнэн л дээ. Бид найзууд байсан. Намайг хий хоосонг ширтэж байхад Mark ирэн бидний яриа үүгээр өндөрлөв. Магадгүй намайг хэлэх үггүй болсон цагт өндөрлөчихсөн байсан байх.
- Eva зүгээр үү? гэж Mark-ийг хэлэхэд л ухаан орж хоосон зүйл ширтэхээ болин түүн лүү харлаа.
- Мм... Зүгээр дээ. Би харих хэрэгтэй юм шиг байна.
- Би чамайг хүргээд өгөх үү? гэж Mark-ийг хэлэхэд би гараа урдаа аван сэгсрэн:
- Үгүй ээ, чи ажлаа хийх хэрэгтэй шүү дээ. Надад битгий санаа зов доо. гэхэд Mark Jaebum луу харан:
- Чи хүргээд өгчих. гэхэд нь би сандран Mark-ийн цамцнаас зууран:
- Яа~, хэрэггүй гээд байхад даа. Би ганцаараа явчихна аа?
- Тэгсэн ч яахав... гээд Jaebum суудлаасаа босоод ирэв. Миний нүд томрон гайхаж байх хугацаанд Mark намайг түүнд даатган захиж байв.
- Eva, баяртай. Хариад зурвас бичээрэй. гэж хэлэн гараа даллаж байхад л би бодит байдалдаа хүрж ирэн Jaebum-ыг түрүүлээд явахад нь би Mark луу Шрекийн муурын нүдээр харсаар түүний араас дагалаа. Гадаа гаран түүний машины дэргэд ирэхдээ түүн лүү ширтсээр байхад тэр намайг машиндаа орохоосоо өмнө л анзааран:
- Суугаач?
- Би ганцаараа явчихья за? Чи Mark-д тайлбарлаад хэлчих?
- Үгүй ээ, тэр чимээгүй болохгүй үглээд л байна. Эсвэл уурандаа ямар нэгэн юм эвдчих байх. Тиймээс л би чамайг хүргэж өгөх гэж байна. Дуртайдаа биш. Суу! гэж захирангуй өнгөөр хэлээд машиндаа суучихав. Би нүдээ эргэлдүүлэн уруулаа дотроос нь хазан бухимдаж байхад тэр цонхоо хагас онгойлгоод:
- Яачихав даа? Суу гээд байхад... гэж хэлэн машинаа асаахад нь би дуртай дургүй нь аргагүй машинд нь суун бүсээ бүсэллээ. Гэр хүртэл чимээгүй явсаны эцэст гэрийн гадаа ирэн буух гэхэд тэр миний бугуйнаас бариад авав. Би түүний гар луу нэг өөр лүү нь нэг харахад тэр балмагдсан аятай аажуухнаар гараа татаж авлаа.
- Хэлэх юм байна. гэхэд нь би түүн лүү харвал тэр:
- Mark чамд үнэхээр сайн болчихож... гэхэд нь би нэг хөмсөгөө өргөөд түүн лүү "Наргиад байна уу?" гэсэн шиг харлаа. Тэр доош харан инээмсэглээд:
- Түүнийг хэзээ ч ингэж эмэгтэй хүнд сэтгэл гаргаж байхыг харж байсангүй. Түүний ардаас гүйдэг олон охид байдаг ч тэр нэгийг нь ч сонирхдоггүй байсан. Харин одоо тэр урьдынхаасаа илүү их инээж, илүү их ярьж, илүү их зүйл хийж байна. Хэзээ нэгэн цагт түүнийг эмэгтэй хүнтэй болзох байх гэж бодож байсан ч тэр хүн нь чамайг гэж мэдсэнгүй. Тэгээд мэдээж та хоёрт, ялангуяа чамд би ойрхон байвал эвгүй байна байх. Би найзынхаа төлөө та хоёроос хол байж чадна аа. Бас өнгөрсөн бүхэнд намайг уучлаарай. Бас биднийг найзууд байгаад уучлаарай. энэ бүхнийг тэр хэлж байхад миний нүдэнд нулимс хуралдаж байв. Би гүнзгий амьсгаа гарган нулимсаа гаргахгүйг хичээн:
- Би чамайг найзаас чинь салгахыг хүсэх юм шиг санагдаад байна уу? Уучлаарай? Ингээд л болоо юу? гэж хэлэн би түүнийг басангуй инээмсэглээд:
- Бүх юм болох ёстой бол хэзээ нэгэн цагт болж л таараа. Энэ чинь л хувь тавьлан. гэж хэлэн машинаас нь буун хаалгыг нь хаахдаа:
- Яг л чи намайг орхиод явсан шиг... гэж хэлээд хаалгыг нь хаагаад гэртээ орж ирэн гутлаа ч тайлалгүй шатан дээр сөхрөн суун тэвчсэн нулимсаа гадагшлууллаа.
.
.
- Eva? гэх дуунаар дээш өндийн Jackson байгааг харахдаа би улам ихээр уйлан босож ч чадахгүй байхад Jackson над дээр ирэн намайн тэврээд нуруун дээр минь хөнгөхөн товшино. Түүнийг энгэрт тэврүүлэн уйлж байхад өмнө нь Jaebum-ын хэлж байсан тэр нандин үгс толгойнд эргэлдэн хэдэн жилийн өмнөх өнөөх өвдөлт дахин мэдрэгдэж цээж өвдөж байв.
.
"Хайртай шүү Goon Eva"
.
"Oppa нь зөндөө санасан."
.
- "Eva би явчихаад ирье?"
- "Хаашаа, яах гэж?"
- "Бидний ирээдүйн байшин луу хүүхдүүдээ аваад ирье..."
.
- "Энийг хардаа?"
- "Юуг?"
- "Миний сэтгэл харагдахгүй байна уу? Ahh... Тэгсэн байх л даа... Чамайг гэсэн миний энэ их хайр чамайг сохолчихсон байх."
.
"Тэврүүл? Эсвэл 100 удаа үнсүүл?"
.
"Яагаад уурлачихсан? Миний энэ халуун хайр чамайг халууцуулаад дургүйг чинь хүргэчихсэн үү?
.
Хамгийн сүүлийн тэрний хэлсэн үг. "За дараа ярья. Би чамайг тэврэхийг үнэхээр их хүсэж байна." гэж хэлчихээд тэр алыг нь ч хийлгүй алга болсон юм.
----------------------------------------------
A/N: За ийм л байна. Ahh... Хаягдах муухай л даа... Тийн... Одоо болзол энээ тэрээ тавихгүйгээр завтай үедээ л тавьнөөө...

Do you miss JackEva?
All the love L.