Flademian Monarchy 2: Something Like You [COMPLETED] R-13

XIX

"Hija." Ngiting-ngiti siya nang dumating at sinalaubong ko. He hugged me but i didn't bother return the gesture. He feels like a stranger to me now.

"About the plan-" panimula ko. Lalong lumapad ang pagkakangiti niya na parang mas may masama pa siyang binabalak.

"You know what hija, about that, tama ka. Hindi rin maganda kung sisirain natin ang lugar na ito. You are the duchess of this place now. Mas may maganda na akong plano. How about, you get everything from this place and put it under your name. Pero unti-untiin mo nang hindi makahalata 'yang asawa mo. Hanggang sa wala nang matira diyan sa asawa mo." Agaw ng ama ko sa sasabihin ko.

Parang nanlaki ang ulo ko sa mga narinig ko. Parang hindi siya ang tatay na kinalakhan ko. Where's the sweet and loving father that I once had? Hindi ko na siya kilala. Walang akong nasabi sa mga sinabi niya sa akin bagkos, nanatili lang akong nakatingin sa kanya. What the hell happened to my father?

"I do-don't know what to s-say to that." nanginginig na sabi ko. Natatakot na ako sa kanya.

"Hija, you don't have to. Just proceed to the plan or else.." lumapit siya sa akin at bumulong.

"You have to say goodbye to you husband forever." Banta niya.

"You're bluffing."

"Hija, you know I'm not. Don't make me do things I'm capable of." Muling banta niya.

"How could you do this? He helped you! Nang mabaon sa utang ang Melfast he helped you! He secretly bought the stocks back because he loves me and he doesn't want the people I love to suffer as well. Can't you see?! Mabuti siyang tao!" I bursted out at mukhang ikinabigla din niya ang pagsigaw ko. Kahit ayaw kong sabihin sa kanya ang tungkol sa bagay na iyon, dapat na niyang malaman. My husband was a good man.

"I don't care. He and everything under his bloodline of his shall all suffer. Kulang pa kung ano man ang sinasabi mong ginawa niya para sa atin! Kung alam mo lang kung anong nangyari noon anak. Ako, ako ang biktima dito!" Lalong nagdilim ang anyo ni Pa.

"No! This has to stop!" Sabi ko.

"Then prepare for your tears my daughter for tomorrow morning, you'll be a widower again." He said. He was about to walk away when I stopped him. I was so scared like I've never been before. Nakita ko sa mga mata niyang tototohanin niya ang mga banta niya.

"I'll do it just- just do hurt him." Pagsusumamo ko. Hindi na ako nagisip pa ng tama. One thing is for sure, I wanted to save my husband from my father. Hindi ko hahayaang saktan siya nito kahit anong paraan. Kahit pa kamuhian pa ako ni Gerard habang buhay.

"Say it. Anak, wanted to hear you say it from you." Sabi niya.

"I'll do everything. Uunti-untiin kong ang lahat. From the wealth, properties ang stocks hanggang sa wala ng matira kay Gerard. You happy now?" I sarcastically said to my father. Mukhang nakuntento naman siya sa sinabi ko at ngumiti pa siya sa akin at inakap ako.

"That's my girl. I'm so proud of you." Sabi niya. Kung alam lang niya kung gaano ako namumuhi sa sarili ko nang mga oras na iyon.

~•~•~•~•

Pakiramdam ko papanawan ako ng ulirat nang gabing iyon. I never thought the person whom I trust the most was capable doing that to me. She was an angel in my eyes pero malinaw na nagkamali ako sa bagay na iyon.

I thought losing both parents was the worst part of anyone's life but I was wrong. My Victoria, even now I can't believe she was capable of doing such a thing. Gustong-gusto ko sanang kalimutan nalang ang lahat but how can I do that? Sa tuwing naririnig ko ang tinig niya ay naaalala ko kung anong sinabi niya nung gabin iyon.