Flademian Monarchy 2: Something Like You [COMPLETED] R-13

XX - (Final Chapter)

"Gerd, can we talk?" I said firmly. Tama na sigurong pinatagal ko na nang ilang linggo ang hindi naming paguusap na magasawa. I gave him all the time that he needed but that's it. Hindi na ako papayag na umawas pa siyang pakiharapan ako. Pinagbigyan ko lang naman siya noon kasi nakokonsensiya ako pero nakakasawa na talaga.

"I can't. I have to go." Nagmamadaling sabi niya. Gaya ng inaasahan ay tinangka niyang muling umiwas sa pakikipagusap sa akin pero hinapit ko ang braso niya bago siya tuluyang makaalis.

"Ano bang problema? Ang akala ko ay lagi ka lang pagod kaya hinahayaan lang kita pero ilang linggo na! Wala ka nang ginawa kung hindi iwasan ako ah. Ni hindi mo sinasabi sa akin kung anong mali at kinailangan mo pang humiwalay ng silid." Ayun at nasabi ko na ang mga bumabagabag sa isipan ko.

"I told you I'm busy. I'm always am. Madaming pinaasikaso si Jessica sa Armory. I have to pay may debts through meeting the quota. Mamaya na lang tayong magusap." Halos walang emosyong sabi niya sa akin. Parang hindi na siya ang lalaking pinakasalan ko. I barely feel the warmth that I've been feeling every time I talk to him.

"Don't lie to me!" Ngarag kong sabi pagkat hindi ko na nagugustuhan ang takbo ng usapan sa pagitan naming dalawa. I felt like crying pero hindi ko ginawa.

Para bang may nasabi akong hindi maganda para ibalibag niya nang ganoon kalakas ang pinto at tsaka ako hinarap na tila ba galit na galit siya. All I wanted to do is for him to talk to me. What have I done wrong for him to act that way?

"You wanna know the truth?! O sige para matapos na. I want out. Hindi ko na kayang pakisamahan ka pa. Ano, masaya ka na?" Parang saglit tumigil ang mundo ko sa mga sinabi niya. Did I hear him right? But why?

"B-Bakit? Anong ginawa ko? May mali ba sa akin, sabihin mo lang. Handa naman akong magbago. Just tell what do I have to do. J-Just don't leave me please." Pagmamakaawa ko. I've tried caressing his face the way I used to do pero tinabig lang niya ang kamay ko.

Inismiran niya ako at pagkatapos ay tinangnan ako mula ulo hanggan paa na tila nasusuka siya sa prisensiya ko.

"You could be an actress, you know that?" Sarkastikong sabi niya at lalo lang akong napaiyak sa sinabi niya. Alam ko namang may nagawa ako pero pilit ko nang itinutuwid ang mga pagkakasala ko kaya hindi ko alam kung para saan ang pagpapasakit niya sa akin ng ganito.

"Ano ba kasing ginawa ko Can you just tell me what I did para maitama ko iyon hindi yung nagkakaganito tayo." Hindi niya pinansin ang sinabi ko at muling binigyan lang ako ng nakakauyam na tingin.

"Maybe Allen, your dead husband felt exactly like this before. Nagsawa na siya kaya siguro naghanap siya ng iba. Ang akala mo hindi ko alam? I know everything about you, just so you know." He said mockingly. At dahil doon ay hindi ko na naiwasan at nasampal ko siya. I don't know where he learned about my previous marriage pero wala siyang karapatang sabihan ako ng ganoon.

I was nothing but a good wife to Allen, and to him too. At pagkatapos noon ay basta na lang niya akong iniwan magisa. I felt helpless at wala akong ibang mapuntahan pagkat siya ang pinili ko kaysa sa magulang ko pero ito pa ang ipaparanas niya sa akin. The kind of pain I don't deserve.

~•~•~•~•~

The nerve of that woman! Kung hindi ko pa alam kung anong katotohanan ay baka nadaan na niya ako sa mga paarte-arte niya. What a great actress she was. If didn't learn what I've learned, she probably been able to fool me again.

Parang gusto kong maduwal sa harap niya nang sinabi niyang handa siyang sumbok muli sa relasyon namin. Marahil ay nangangamba siyang baka mawala sa kanya ang lahat. I know she's thinking what went wrong at wala sana akong balak sabihin kanyang alam ko na ang lahat.