BANA SEVGİNİ VER

1.Bölüm "Yeni Hayat"

Merhaba günlüğüm defterimin son yaprağı gibi buradaki hayatımında son günüydü..
Babamın aniden çıkan tayiniyle buradan ayrılmak zorundayız.Ne kadar onlara siz gidin ben amcamlarda kalacağım desemde hiç biri kabul etmemişti.Burdan gitmek çok zor olacaktı,başta sevdiğim çocuk olmak üzere arkadaşlarımı bırakmak istemiyordum.Keşke onlarda gelse...

Annemin sesini duyduğumda kalemimi masaya fırlatıp defterimi hemen yatağımın altına koymuştum.

"Haree!"

Efendim demeye kalmadan annem içeri daldı.Odayı bir göz gezdirdikten sonra neden valizimi hazırlamadığımı sormuştu.Ona yarın halledeceğimi söylediğimde babamın bağırarak bir kaç saat sonra gidecegimizi söylediğini duydum.Annem kafasını sallayarak odadan çıkmıştı.Gözlerim fal taşı gibi açıldığında hemen dolabımın yanına gittim. Ve yukardan valizimi almaya çalıştım.
Alamayınca abimi çağırdım.

"Abiii!"

Abim koşarak yanıma gelmişti.Ona valizimi alamadığımı söylediğimde gülerek saçlarımı dağıtıp "Cüce" demişti.Bu hareketine ne kadar sinir olup nefret etsem de onu çok seviyordum.

Abime bir kaç saat içinde halledemem dedim ve tam odadan çıkacakken yanına gidip aklıma gelen fikirle ellerimi yanaklarıma koyup dudağımı büzdüm işe yarar umuduyla abime baktım ama o odadan çıkıp koridordan gülerek beni ilgilendirmez demişti.Tam bir hayal kırıklığı yarattı.Onun ayrılmasının ardından hemen telefonuma ışınlanıp saate baktım. Saat daha 10 buçuktu.Derini arayıp bana yardım etmesini istedim.Tamam dediğinde ben o gelene kadar hazırlanmaya başlamıştım.
**
İşte gidiyorduk..
Yolculuk başlayalı daha 5 dakika olmuştu.Ben ağlıyordum.Abim bana bakıp güldüğünde omzuna vurmuştum.Derinle sarılıp ağlaya ağlaya bir hallere girmiştik annem ve babam zor ayırmıştı.Ama tatillerde memleketime gidecegime dair söz vermişti.Zaten bir meslek sahibi olayim asla başka şehirde yaşamam sadece ama sadece Mersin'de yaşayacağım.

Bir kaç saat sonra araba durduğunda içimde bir heyecan oluşmaya başladı.Umarım araba bozulmuştur ve geri dönmek zorunda kalırız..
"Araba mı bozuldu baba?" Dediğimde abim beni gerçek dünyaya geri döndürmüştü.
"Aptal mola verdik baksana yan tarafına."
İşte şimdi kalbimden vurulmuşa döndüm.Neden ben Allah'ım neden?
Abim bana inmemi söylediğinde sinirle gelmiyorum dedim ve uyudum.

Merdivenlerden aşağıya iniyordum kırmızı bir elbise giymiştim,ve etrafım insanlarla doluydu.Her yer karanlık sadece benim olduğum yer aydınlıktı.Birden kolumu biri tuttu ve kendine çevirdi.Yüzünü göremedim çünkü maskeliydi.. Müzik çalmaya başladı hiç vakit kaybetmeden dansa başlamıştık..Beni yıkacak birşey yapmıştı...Çarpık gülümseme....Tam beni öpecekken.....

"HAREE..!

Bir yerden hare sesleri geliyordu.Yine tekrarlandı..ve yine..

"Hı?"

"Uyan uyan!" Abimi ve araba da olduğumu görünce hayal kırıklığına uğramıştım.Kafamı geriye atarak

"RÜYAMIYDI!" Dedim.

Abimin kaşları çatılmıştı.Ne gördün diyip duruyordu önemsiz deyip geçiştirdiğimde kolumu ısırdı.Bağırdığımda annem bize gülerek sakin olmamızı söylemişti.Abi değilmi gördüğüm küçük bir rüyaya bile karışıyordu...

Sonunda hiç bitmeyecek sandığım yolculuk bitmişti.Yeni evimize geldiğimizde gülümsemiştim.Çok şirin bahçeli bir evdi.Annemler ve kamyoncu abi eşyaları içeri taşıyordu.Ben bir kaç eşya götürmekle acizdim.Ellerime bavulları alıp önümde tam kapanma eşiğinde olan kapıyı gördüm.Kendimi süper kahraman gibi hissetmiştim.Koşuyordum, ayağımı kapıya vurdum ve geri açıldı.Bir oh çektim.Tam adımımı atacaktım ki havlama sesleri duydum.Yan evdeki bahçeden geliyordu.Kapı açıktı ve lanet olası ev sahibi köpeği bağlamamıştı.Köpek bana doğru koştuğunda ben bavulları çoktan atıp türbülansa girmiştim.Herkesin bize bakıp güldüğünü gördüm.Komik olan neydi?Beni birazdan parçalara ayıracak olması mı,yoksa benim çığlık ata ata önüme gelen herşeyi yıkıp geçmemmiydi?
Köpekten kurtulmuştum.Ama hala deli gibi
koşuyordum.Arkama baktım yinede ne olur
olmaz.Sonra birden durdum.Kafamı sert bir yere
çarpmıştım.Önüme dönmemle ağzımı açmam bir olmuştu.