BANA SEVGİNİ VER

8.Bölüm''Yeni İnsan.''

  Arasa bakıp donup kaldım. Beni öpmüştü..

''Bunu neden yaptın?'' dedim. Geri geriye gidip sandalyeye oturdu. Gülümsedi.Kafasını biraz sola doğru yatırdı ve kalbimı kırıcak o sözleri söyledi.

''Sakın yanlış anlama. Seni öptüm diye seni seviyor olmuyorum. Her kıza karşı böyleyim.'' 

Kafasını düzeltti ve telefonunu çıkardı. Ben masada kalakalmıştım. Bir kaç dakika öylece durup aşağıya indim.

'Yanlış anlamam merak etme.'' dedim.

''Bunu söylemek için mi bir saat düşündün.'' dediğinde gözlerimi devirdim.

''Benim zaten sevdiğim var başkası umurumda değil ayrıca bu olanları da kimseye anlatmam.''

''Benim de umurumda değil anlatıp anlatmaman ve sevdiğinin olması.'' son sözünü biraz daha bastırmıştı.

''İyi'' dedim ve masaya tekrar oturdum.

Çok konuşan ben resmen yarım saat sustum. Sonunda kapı açıldığında hemen aşağıya indim. Aras benden önce davranıp dışarıya çıktı. Kapıyı açan kişi ortalıkta yoktu. Tek kalmamak için koşarak gittim.

İçeriye girdiğimde herkes dans ediyordu. Bazıları içmişti. İçlerinde İlayda da vardı. Arası görünce hemen yanına gitti. Aras onu itmek yerine kolundan tuttu ve oturaklara götürüp oturttu. Kendisi de yanına oturdu. İlayda bir şeyler söylüyordu. Aras ta telefonuyla ilgileniyordu. O telefonda neler yaptığını merak ediyorum. Kafasını kaldırdığında göz göze geldik. Zeynep önüme geçtiğinde 32 dişi de gözüküyordu.

''Ne yaptınız?'' dediğinde kaşlarımı kaldırdım.

''Derken?'' dedim.

Zeynep kısaca bana yaptıklarını ve İlayda'nın da planını anlattı.Sinirlendim.

''Zeynep!'' diye sesimi yükselttiğim de bir kaç kişi bize dönmüştü. Aras görüş alanıma girince kafasını bile kaldırmadı. Zeynebe her şeyi anlattım. Arasın dediklerini beni öptüğünü kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Beni öperken aklımdan güzel şeyler geçiyordu ama o sırf benim kalbimi kırmak, beni umutlandırmak için beni öpmüştü. Ve diğer kızların yerine koymuştu.

''Hare, özür dilerim..'' dediğinde kafamı kaldırıp Zeynebe baktım. Ne diyebilirdim ki? Oda benim gibi yanlış düşünmüş işte.

''Ben eve gitmek istiyorum.'' dedim ve çantamı alıp dışarıya çıktım. Amacım Arastan uzaklaşmak ve nefes alabilmekti. Kaldırıma oturup sesli bir şekilde ağlamaya başladım. Telefonum çalınca çantamı elime alıp içinden telefonumu aramaya başladım. 

Sonunda bulunca annemin aradığını gördüm. Bu halde açamazdım. Ona hala partide olduğumu ve ne zaman biteceğini bilmiyorum diye bir mesaj yazıp attım. Tekrardan telefonumu çantama atıp yolu izlemeye başladım. Geçen arabaları saymaya başladım 1,2,3... anında bir araba durdu. Meraklı Melahat gibi durmamak için kafamı eğdim. Anında önümde biri belirdi. Spor ayakkabılarından ve eşorfmanından bir erkek olduğunu anladım. Kafamı kaldırdığımda tanımadığım ama daha önce görmüş olduğum bir çocuk vardı. 

SAVAŞ (HARENİN ABİSİ)

Küçük kardeşim benim geldiğim gün dışarıda geziyor demek ha! Şuan hem sinirli hem mutluydum. Onun mutluluğu için her şeyi yapardım ben.

Annem Harenin hala orada olduğunu ve ne zaman biteceğini bilmediğini söyledi. Şuan arabaya atlayıp onu kolundan tutup eve getirirdim ama bu ilk ve son kez olacak eğlencesine karışmak istemiyordum.